Omdat de, althans van naam, bekende redacteur van De Standaard, Dyab Abou Jahjah (hierna kortweg vernederlandst tot Jaja) zijn onvrede met de Vlaamse samenleving, waarvoor hij geheel vrijwillig gekozen heeft, heeft uitgestort in een boek, bood zijn krant hem drie pagina’s gratis reclame aan (De Standaard, 14 juni). In de hoop zich op te trekken aan het door hem benijde succes van Bart de Wever, had hij deze laatste uitgekozen als gesprekspartner, maar De Wever is wijselijk niet op die uitnodiging ingegaan. Peter de Roover, inmiddels tot Kamerlid van de N-VA verkozen, nam zijn plaats in. Misschien had hij dat beter niet gedaan, want Jaja heeft geen ander thema dan zijn overtuiging dat alle Vlamingen, en Vlaams-nationalisten in het bijzonder, onverbeterlijke, ja congenitale racisten zijn. Ter staving van zijn stelling valt hij terug op Filip Dewinter, die voor zover bekend niet tot de partij van De Roover behoort.
Dat was dus om te beginnen een verkeerde keuze van gesprekpartners. Noch De Roover noch zijn partij kunnen voor “racistisch” doorgaan. Jaja valt, nogal goedkoop, terug op de vaststelling dat, volgens hem, de N-VA “racistische elementen in haar rangen huisvest”, te weten Karim van Overmeire, en de vraag: “wat doet de N-VA als Dewinter aanklopt”. Zo wordt de N-VA in een positie geplaatst waarin ze zich tegen de aanvallen van Jaja op het Vlaams Belang moet verdedigen! Terecht merkt De Roover op dat de beschuldigingen van Jaja eigenlijk “intentieprocessen” zijn.
De “cast” van deze confrontatie was dus verkeerd. Jaja versus Dewinter, ja, dat had eventueel gekund, maar Jaja versus om het even wie van de N-VA leidt tot een mogelijk verkeerde perceptie bij de lezer. De N-VA mag daar niet in trappen.
De Roover antwoordt wel steeds gevat op de aanvallen van Jaja, maar hij blijft in de verdediging spelen, en gaat niet tot de aanval over, hoewel het toch duidelijk is: deze Jaja is een onversneden racist. Heel zijn stelling is gebouwd op een grondig misprijzen voor het Vlaanderen waarin hij, ik herhaal: vrijwillig, verkozen heeft te komen wonen (hoewel hij inmiddels verhuisd is naar het gezichtsloze Brussel). Dat Vlaanderen voldoet niet aan zijn wensen, want “meer dan de helft van de Vlamingen heeft het moeilijk met vreemdelingen”, zegt hij. (Er stond hem geen ontvangstcomité op te wachten toen hij uit Libanon terugkeerde naar dit land.) Hij eist dat Vlaanderen zou veranderen, en dat het nationaliteit “enkel als burgerschap” zou definiëren. Vlaanderen mag immigranten zijn taal en cultuur niet opleggen, Vlaanderen moet onderdanig kruipen voor de immigrant Jaja. Deze laatste stelt koudweg: “De overheid hoort zich niet met taal te bemoeien”. Hij wil Vlaanderen veroveren, maar om dat te kunnen moet het eerst ontvlaamsen. Luister verder: “iemand moet aan het loket van het districtshuis in Borgerhout ook in het Arabisch of Turks worden geholpen”. Dit impliceert dat er in Vlaanderen een Turks en een Arabisch ambtenarenkader wordt opgericht, want men kan van gemeentediensten niet verwachten dat ze polyglot zouden zijn. Met andere woorden: dit is een brutaal, want openlijk, ongegeneerd pleidooi voor apartheid, en dat is volgens de gangbare normen racisme. (De Roover heeft het, beleefd als hij is, over een “parallelle samenleving”). Jaja pleit, in het kader van zijn racistische apartheidstheorie, uiteraard voor quota, dat zijn overal voorbehouden plaatsen voor zijn Arabische volksgenoten.
In Vrij Nederland van deze week (14 juni) houdt Stephan Sanders een betoog tegen een zekere Zihni Özdil, hilarisch gepresenteerd als een “anti-racistische meningenman”. Sanders beschuldigt hem ervan vast te zitten in een “paranoïde racisme-schema”. Zoals Jaja schaamteloos het Vlaamse “onderbuikracisme” aanklaagt (een begrip dat gemakshalve niet uitgelegd wordt), schijnt de Nederlandse Turk het racisme van zijn land van aankomst te beschrijven als “onbewust” en “institutioneel”. Sanders besluit: “de droom van alle catastrofe-denkers: vermoord de nuance en de proporties”.
Nederlanders laten zich niet doen. Vlamingen … misschien iets te veel. In het met geld van de Vlaamse regering uitgegeven en door Roularta onder de lezers van Knack gratis verspreide promotieblad van de anti-racistische kerk, MO genaamd (zomer 2014), staat dat “na de verkiezingen racismebestrijding op elk domein op de politieke agenda moet komen”, en “er is een brede erkenning nodig van het geïnstitutionaliseerde racisme”, want “dan kunnen we verder”. Verder? … ter verovering van Vlaanderen? Eerst heeft men dit volk schuldgevoelens aangepraat, en nu is het kwetsbaar genoeg geworden om “verder” te gaan?
Mag gerekend worden op De Roover en de N-VA om deze intentie een halt toe te roepen?
M.G.
