Wanneer Justitie zwijgt

De dader van de sabotage van Doel 4 is bekend, maar niemand mag het weten.

We schreven het al meermaals: het is eigenaardig dat we al maanden niets over de sabotagedaad in Doel 4 vernemen. We frissen uw geheugen even op: op 5 augustus dit jaar wordt de kernreactor van Doel 4 stilgelegd nadat de stoomturbine oververhit raakte. Die oververhitting was het gevolg van het weglekken van de smeerolie.

Al vrij snel werd duidelijk dat die smeerolie niet zomaar kon weglekken, en dat er sprake was van een sabotagedaad. De eerste vraag die men zich kan stellen: hoe is het mogelijk dat 90.000 liter smeerolie kon weglekken zonder dat er een alarm afging? In elke wagen zit een alarmlampje dat oplicht zodra u met te weinig olie rijdt, om u te behoeden voor schade aan uw motor. Zelfs een overjaars Trabantje heeft zo’n lampje. Maar een moderne kerncentrale heeft geen alarm? Er is in de controlekamer van Doel 4 wel een alarm afgegaan, maar daar hebben ze in ieder geval het lage oliepeil te laat opgemerkt. Ondertussen was de turbine al oververhit en beschadigd. Oeps! Maar dit terzijde.

Schade

De economische schade die de dader veroorzaakt heeft, tikt aardig aan. Er is de mechanische schade aan de turbine, uiteraard, en als gevolg daarvan ligt de hele kerncentrale van Doel 4 al maanden stil. Maar, vergeet niet, dat fameuze afschakelplan is een rechtstreeks gevolg van die sabotagedaad. Als men alleen al de werkuren begint uit te rekenen die men gespendeerd heeft aan vergaderen om dat afschakelplan (en de gevolgen ervan) voor te bereiden, dan spreken we over miljoenen euro’s. Denk maar aan al die vergaderingen in alle 589 gemeenten in België, waar brandweercommandanten, politieofficieren, veiligheidscoördinatoren, burgemeesters en schepenen moesten vergaderen om te anticiperen op één of ander rampscenario. En dan is er nog de politieke schade. België is het al mogen gaan uitleggen bij onze buurlanden, en bij het ‘International Atomic Energy Agency’ (IAEA). Het zou mij ten zeerste verbazen mochten de CIA en de FBI niet met een onderzoek begonnen zijn. Meer nog: zelfs Obama kreeg in zijn ovaal kantoor een verslagje over Doel 4 voorgeschoteld.

De dader is bekend

Vraag twee: hoe komt het dat men vier maanden later de dader van de sabotage nog altijd niet gevonden heeft? Moeilijk kan dat niet zijn. Via het systeem van controlebadges, in combinatie met camerabeelden, kan men perfect te weten komen waar en wanneer iedereen zich bevond. Door die interne beveiligingssystemen was het vrij snel duidelijk dat er maximaal 65 werknemers in aanmerking kwamen.
Niets moeilijk aan. Je moet het lijstje met die 65 potentiële daders gewoon overlopen, de computerlijsten nakijken, wat camerabeelden bekijken, en dan is het enkel een kwestie van reduceren, door eliminatie, om uiteindelijk bij één dader uit te komen.
Bovendien, de man die het gedaan heeft, weet natuurlijk ook wel dat hij gefilmd werd en dat het badgesysteem hem uiteindelijk zal verraden.
We zijn nu bijna vier maanden verder, maar nog steeds is de dader niet bekend. Of, toch wel?

Het parket zwijgt

Uit goede bron vernamen we dat het parket al maanden weet wie de dader is. De naam is wel degelijk bekend, maar om onbekende redenen wensen noch het parket, noch Electrabel (GDF Suez), noch het FANC dat nieuws naar buiten te brengen. Sterker nog: onze bron beweert dat de dader zich al zeer snel na de feiten spontaan is komen aangeven. Hallo?!
Waarom zwijgt het parket? Waarom zwijgt Electrabel? Waarom zwijgt het FANC? Om onbekende redenen? Natuurlijk niet. Laten we het zo stellen: het daderprofiel is niet politiek correct. Daarom wordt de naam van de dader niet vrijgegeven. Wat waren zijn motieven? Dat mogen we allemaal niet te weten komen. De eerste en laatste maal dat we Eric van der Sypt, federaal woordvoerder van het parket, hoorden in verband met Doel 4, dateert al van 14 augustus. En sindsdien? Windstilte. De woordvoerder heeft blijkbaar zijn tong verloren.
Stefaan van Hecke, Kamerlid van Groen, heeft vier weken geleden enkele schriftelijke vragen verstuurd naar Koen Geens, de minister van Justitie.
We zijn benieuwd naar het antwoord van de minister, in de wetenschap dat de naam van de dader gekend is.
Nu krijg ik meer en meer de indruk dat men het voorval afdoet als een “akkefietje”, terwijl we toch met een gedurfde terreurdaad te maken kregen. Het verzwijgen van de ware toedracht is even crimineel als de sabotagedaad zelf.

KvC