Zonder een glazen bol is niet te voorspellen of en hoe een vervolg gebreid zal worden aan alle al over onze hoofden uitgestorte heerlijkheden betreffende onze voetbalmodelstaat. Het laat toe de oogst van de voorbije week te helpen verteren. Geniet mee.
– Scheidsrechter Bart Vertenten is de cel uit. Een overwinning voor zijn advocaat Hans Rieder. Die moest tegelijk een nederlaag slikken. De Kamer van Inbeschuldigingstelling oordeelde dat hij fout zat door onderzoeksrechter Joris Raskin te wraken. Eerder gaf het hof van beroep in Antwerpen Rieder gelijk. Het federale parket gaat nu tegen die uitspraak in cassatie. Het kan even duren voor een beslissing valt. U volgt nog?
– Het zal toeval geweest zijn dat twee dagen na de uitspraak van het hof van beroep het gerecht bij Moeskroen binnenviel. “Eindelijk”, zuchtten velen. Maar voorzitter Patrick Declerck vindt dat die ellendige Vlaamse druk, die zijn club in diskrediet brengt, per direct moet ophouden. Tja…
– In Extra Time raasde radioreporter/analist Peter Vandenbempt zich witheet in zijn aanval op advocaat Hans Rieder. Omdat die had gedurfd onderzoeksrechter Raskin als lid van de KBVB van belangenvermenging te verdenken. Vandenbempt profileert zich al langer als onkreukbaar vaderlands voetbalgeweten. Was hij dat ook toen hij in een VRT-journaal, “close” met Open Vld’er en Brussels minister Guy Vanhengel (fan van het gesneuvelde Eurostadion), alles uit de kast haalde om een project met veel reukjes aan te verdedigen? Of zien we dat (alweer) verkeerd?
– Pierre François, CEO van de Jupiler Pro League, suste de clubs uit 1B. Aldus de media. Niet alleen zij hebben vragen over zijn rol bij de toekenning van licenties aan Moeskroen. François wist dat Moeskroen in handen was van makelaars en heeft alles gedaan om de licentieregels voor de club zo streng mogelijk te maken. Dat de licentiecommissie én het BAS zich hebben laten misleiden, is niet zijn schuld. Toch? Kan tellen als sussend materiaal voor eigen bedenkelijk gedrag, zeg nu zelf.
Glenn en Yannick
– Terwijl hij tijdens een vriendenmatch op Antwerp zijn ploeg coachte, kreeg Glenn de Boeck een telefoontje van een bevriende journalist met de vraag om een reactie op zijn ontslag. De Boeck viel uit de lucht. Hij was blijkbaar de enige die van zijn ontslag niks afwist. Anders dan – Yves Vanderhaeghe, die in Kortrijk al op de trainersstoel zat terwijl De Boeck na de jobstijding alsnog loyaal op post bleef in Antwerpen. Of hij daarna iets ging drinken met Yannick Ferrera, bij Waasland-Beveren ook om drogredenen ontslagen, dat weten we niet, maar het zou kunnen. Om te praten over het visionaire gedrag van clubbesturen.
– Daarover kan ook Hein Vanhaezebrouck een boompje opzetten, want voor schut gezet door zijn eigen voorzitter. Marck Coucke vond het in al zijn aangeboren wijsheid nodig om spits Nany Dimata op vakantie te sturen zonder enig overleg met Hein. Die kon daar niet mee lachen en gelaste alle trainingssessies tot en met voorbije zondag af. Wat een zootje, luidt de kop van deze bijdrage. Te soft of erover? Oordeel zelf.
Arrogantie
Gelukkig voor de fans waren er nog de Rode Duivels. Als balsem op de rotzooi die zich voor en achter de coulissen van het vaderlandse voetbal blijven afspelen, verdienden de duivels eervol bestaansrecht. Tot de Zwitsers hen op zondagavond in Luzern diets maakten dat ze toch niet zo geweldig zijn als zij zélf dachten, inbegrepen de media. Tegen Jannekes en Miekes in voorrondes zijn ze altijd top, maar tegen ploegen met een hogere ranking lag het altijd al iets moeilijker.
Bondscoach Martinez, meestal gewapend met een konijnenpoot waarop wijlen Guy Thys jaloers had kunnen zijn, moest ervaren dat arrogantie een tol eist. Want wie laat de spits die de ploeg voorbij IJsland loodste drie dagen later aan de kant? Michy Batshuayi zal er het zijne van gedacht hebben. Wij ook. Na die van het EK en het WK is het nu ook “over en uit” voor de droom om de Nations League te winnen. Heel erg is dat niet. Tenslotte kadert die Nations League volledig in het teken van wat professioneel voetbal vandaag wereldwijd betekent: zoveel mogelijk poenscheppen zolang het nog duurt.
