Verleden zondag was het hondenweer. Ik had echt geen goesting om buiten te komen. Voetbal kijken dan maar. Om 14 uur stond Cercle Brugge-FC Antwerp op het programma, een topaffiche! De aanblik van de lege tribunes in het Jan Breydelstadion was schrijnend. 6.671 toeschouwers, waaronder 1.500 supporters van de Great Old, waren komen opdagen. Ik heb mij laten wijsmaken dat Cercle meer supporters heeft dan men zou denken.
Een echte aanhanger van groen-zwart woont in Brugge zelf. Hij gaat nooit naar een match kijken, maar steunt ‘De Vereniging’ wel financieel. Hij is gewoonlijk een advocaat, dokter, notaris of zelfstandige, en hij is zeer fanatiek. Toen ik hulptrainer was van Georg Kessler bij Club Brugge, kwam ik regelmatig over de vloer in het café van Henk Houwaart, ‘De Chalet’. Toen Henk trainer van Cercle werd, liet Kessler mij weten dat het bestuur van blauw-zwart liever had dat ik mij een ander stamcafé zou zoeken.
Houwaarts café
Ik heb nog een voorvalletje gehad met Kessler en Houwaart. Mijn vriendin Frieda was werkzaam in de modewereld. Ze had een paar collectiestukken van Cerruti op de kop kunnen tikken. Kleren die men gebruikte bij modeshows en die zij aan een prijsje kon opkopen. Het ging om lederen vesten die in de winkel gemakkelijk duizend euro kostten. Het waren allemaal identiek dezelfde modellen, maar dat deed er niet toe. Ik had een paar vesten mee naar de club genomen. Kessler kocht meteen een exemplaar, en toen ik later in ‘De Chalet’ binnenwipte, was ook Houwaart geïnteresseerd. Ze betaalden ieder 400 euro, een vriendenprijsje!
Een paar weken later, tijdens de Brugse derby, stonden de twee trainers langs de zijlijn aanwijzingen te geven aan hun spelers. Plots kwam Sir Georg naar mij toe en riep: “Die idioot draagt dezelfde vest als ik!” “Ja, maar hij betaalde wel duizend euro, de volle pot zoals in de winkel”, antwoordde ik. Ik kon mijn lach amper inhouden. “Goed gedaan, jongen”, feliciteerde hij mij.
“Als Henk naar de prijs vraagt, opletten wat je hem zegt, hé, trainer”, voegde ik er vlug aan toe. “Natuurlijk, fluitje van een cent”, zei hij bulderend van het lachen. Moest de Duitser er achter gekomen zijn wat er echt was gebeurd, dan was het mijn beste dag niet geweest! Waarschijnlijk had hij mij naar het oostfront gestuurd.
Pascal de Wilde, die later bij KV Mechelen voetbalde en de Europacup II won tegen Ajax, dat was een ander paar mouwen. Hij ging na iedere training pinten drinken in ‘De Chalet’. Kessler was dat te weten gekomen en riep De Wilde bij zich. Die heeft daar zitten zweren – gelukkig niet op mijn kop – dat hij het café van Houwaart nooit meer zou binnenstappen. Toen ik ’s avonds met Georg Kessler iets ging eten en we ‘De Chalet’ passeerden, zagen we Pascal aan de toog zitten! De trainer flikkerde hem uit de beloftenkern en stuurde hem naar KV Mechelen…
