Democratische gelijk

Volgens de krant Het Nieuwsblad heeft viroloog Marc Van Ranst de voetbalcompetitie begraven. Naar ons aanvoelen is dat het coronavirus. Van Ranst was enkel boodschapper. Maar we geven toe dat hij aan dagelijkse passages op het scherm, en in de rest van de media, eeuwig BV-schap overhoudt.

Ga er maar van uit dat, als de toestand weer wat normaliseert, Erik Van Looy de man als eerste opbelt om deel te nemen aan De Slimste Mens. Dat Van Ranst als hobby via Twitter het neerhalen van N-VA in het algemeen en van Bart De Wever in het bijzonder beoefent, met uitbreiding naar Donald Trump, kan daar enkel bij helpen. Als coronaboodschapper mocht Van Ranst wat dan ook willen begraven, bij de Pro League hadden ze geen boodschap aan zijn woorden. In een uurtje telefonisch lullen en ruziën in wat de clubbestuurders “vergaderen” noemden, beslisten ze om voorlopig niks te beslissen.

Krachtige beslissing, zeg nu zelf, zeker in de wetenschap dat zelfs het IOC én Japan de handdoek gooiden en de Olympische Spelen 2020 naar 2021 doorschoven. Het lijkt nog een kwestie van hooguit enkele dagen alvorens ook de Tour de France voor de coronabijl gaat. Voor de overgebleven restjes van het imago van de Pro League durven we hopen dat het democratische gelijk hebben van liefst 19 van 24 profclubs in 1A en 1B tegen dan ook vertaald wordt in gelijk krijgen. Wat de 19 eisen is voor de hand liggend in topsportbegravende coronatijden. Voor het vaderlandse voetbal is dat én het stopzetten van de competitie én beslissen hoe de formule voor de volgende oogt. Dat kon al voor het amateurvoetbal tot en met vierde provinciale. Dat moet, ongeacht de ‘eigen belangen eerst’-strategie van amper vijf clubs, ook kunnen op professioneel niveau. Hopelijk gebeurt dat nu, donderdag 2 april.

Gentse bocht

Als we over amper vijf clubs praten die, hopelijk tegen beter weten in, het onvermijdelijke toch trachten te vermijden, hebben we het niet eens over de zelfbenoemde notoire G5 met Club Brugge, AA Gent, Racing Genk, Standard en Anderlecht. Twee wisselden van kamp. Club Brugge is al langer gekant tegen de play-offformule, wordt bij een competitiestop uitgeroepen tot landskampioen en de daaraan verbonden rechtstreekse plaatsing voor de Champions League. Het lijkt verbazend, maar is het niet dat AA Gent, voorvechter nummer een van het play-offsysteem, zich plots kan vinden in een competitie met 18 clubs. De tweede plaats in een stopgezette reguliere competitie waarborgt immers een Europees ticket voor de CL-voorrondes. Dat en niks anders – voorzitter De Witte wil enkel nog de laatste speeldag afhaspelen indien mogelijk – verklaart de genomen Gentse bocht van 180 graden. Zoals ook de stijf gehouden benen van Charleroi, Standard, Antwerp en Genk, mochten ze alsnog een PO1-strijd uit de coronabrand kunnen slepen met uitzicht op Europees voetbal. En wie dacht dat Marc Coucke zich voluit achter de besluiteloosheid van de Pro League schaarde uit liefde voor het voetbal, zit er voor de volle honderd procent naast. Zijn hoop is om via een PO2 alsnog op Europees geldgewin voor Anderlecht te kunnen rekenen. Het is zijn eerste, zelfs enige drijfveer.

Inmiddels kan men, behalve het feit van een aantal te verwachten juridische steekspelen, weinig inbrengen tegen het door 19 van 24 profclubs gesteunde voorstel om Club Brugge landskampioen te verklaren en Europese tickets toe te kennen in volgorde van behaald klassement in een stopgezette competitie, om Antwerp als virtuele winnaar van een niet gespeelde bekerfinale op het Europese platform te hijsen, om zowel Beerschot als OH Leuven laten promoveren en Waasland-Beveren in eerste klasse tehouden en zodoende volgend seizoen een competitie met 18 ploegen zonder play-offs te voorzien. Geen voetbalfan die er om zou treuren. Nu nog enkele genieën van de Pro League…