De ideologische radicalisering van de multinationals

In de massahysterie die volgde op de dood van George Floyd hebben vele multinationals kleur bekend. Honderden grote merken verklaarden zich op sociale media solidair met de zwarte woede, die in de praktijk meer dan een beetje werd gestuurd door extreemlinks militantisme. Sommigen spraken zelfs expliciet hun steun uit voor de radicale Black Lives Matter (BLM)-beweging.

Een van de meest bevreemdende acties kwam van Lego. De speelgoedfabrikant vroeg in een rondschrijven aan al zijn reclamebureaus om geen publiciteit meer te maken voor blokjesdozen rond thema’s als politie en, merkwaardig, brandweer. Ook de legodoos “Donut Shop” moest het ontgelden: in de VS wordt het eten van donuts geassocieerd met de politie, moet u weten.

IJsjes tegen blank racisme

Ben&Jerry’s was het radicaalst: de ijsjesmaker plaatste op de webstek van zijn hoofdzetel de boodschap “De blanke heerschappij moet ontmanteld worden”. Het kon de slogan van het ANC of de Black Panthers geweest zijn. Wie gaat winkelen bij Carrefour, Colruyt of Delhaize zal het ijs van Ben&Jerry’s misschien al gekocht hebben, waarschijnlijk zonder te weten dat dit bedrijf een lange geschiedenis van links activisme heeft. Twee jaar geleden steunde het bijvoorbeeld de acties voor verblijfsrecht van 9000 Afghaanse ‘vluchtelingen’ in Zweden. Ben&Jerry’s is al in 2000 opgekocht door voedingsgigant Unilever, maar die vindt het best dat het politiek activisme wordt verdergezet.

Lego en Ben&Jerry’s zijn niet de enigen die tonen dat achter een sympathiek imago een agenda van politiek activisme kan schuilgaan. Disney stopte zijn sponsoring van het actualiteitenprogramma “Tucker Carlson Tonight” nadat Carlson had geargumenteerd dat het vandalisme en het geweld van BLM niet echt begaan is met zwarte levens. Je zit heel dicht bij regelrechte censuur.

HBO schrapte de film “Gone with the Wind” wegens racistisch. Netflix verbande de serie “Little Britain” en creëerde, tussen actie, drama en komedie, een aparte categorie “Black Lives Matter”. Apple, Facebook, Coka Cola, Nike, YouTube en Uber hebben geld gegeven aan allerlei bewegingen en initiatieven die opkomen voor zwart Amerika. Airbnb, Spanx en Microsoft doneren rechtsstreeks aan BLM, de wraak-racistische beweging die betrokken is bij zoveel geweld en plunderingen.

Woke

Het is verleidelijk te denken dat deze grote bedrijven gewoon met de stroom meedrijven. Je onderschat dan hoe “woke” (de nieuwe, extremere vorm van politieke correctheid) de elites zijn geworden. Dat geldt niet alleen voor de academische en culturele elites die we gemakkelijk associëren met linkse opinies die ingaan tegen de opvattingen van de gewone man. Ook de leiders en topkaders in de economische wereld gaan steeds meer tot de enclaves van dat politiek dogmatisme behoren.

In The Spectator maant Stephen Daisly deze week de conservatieve lezers van zijn blad aan om de bedrijfswereld niet meer als vriend te beschouwen: “De regerende corporatieve ethiek staat links van de bevolking omdat dit nu eenmaal de politieke ideeën van de elites zijn. Op de hoogste verdieping van het bedrijfsgebouw staan ras, gender en linkse eco-politiek dagelijks op de agenda. Zolang de bedrijfstaks laag staat en de vakbonden zwak, vertonen de CEO’ s geen affiniteit voor conservatisme of conservatieve zaken.”

Dissidente opinies komen in de Amerikaanse bedrijfswereld gemakkelijk in problemen. Bij ons is de keten nauwelijks bekend, maar Chicken-fil-A veroverde onlangs de derde plaats op de restaurantmarkt van de VS, na McDonalds en Starbucks (dat net besloot dat de kledingcode voor het personeel niet geldt voor mensen die truitjes van BLM willen dragen). Het bedrijf is in handen van mensen met een christelijke overtuiging en het sponsorde ook christelijk geïnspireerde verenigingen.

Daarover ontstond vorig jaar veel heisa, toen bleek dat twee van die verenigingen, waaronder het Leger des Heils, het traditionele huwelijk tussen man en vrouw verdedigen. Chicken-fil-A hield lang stand tegen een campagne van militante homo’s, lesbiennes en transgenders – in het Britse Reading werd zelfs de vestigingsvergunning van het restaurant geweigerd -, maar plooide dan toch in november. Het bedrijf stopt zijn steun aan de christelijke verenigingen en zal voortaan geld geven aan organisaties die opkomen voor homo’s en transgenders.

Als het regent in New York…

De ideologisering van de bedrijfswereld is op dit moment vooral nog een Algelsaksisch fenomeen. Ben&Jerry’s België heeft bijvoorbeeld de radicale boodschap van de hoofdzetel niet gedeeld (hoewel je best eens nadenkt over de bestemming van je geld als je dat merk koopt). Er is voorlopig geen gevaar dat IJsboerke hier campagne gaat voeren om een einde te maken aan de ‘blanke heerschappij’.

Als het regent in New York, druppelt het echter in Brussel. Alle hogergenoemde bedrijven zijn ook actief in Europa en brengen hun bedrijfscultuur mee, samen met de producten die de stempel van hun opvattingen dragen. Belgische bedrijven lieten zich trouwens ook al verleiden tot deelname in de cultuuroorlogen: in 2016 tekenden Dreamland en Studio 100 mee het “Pietenpact” tot uitbanning van de echte Zwarte Piet. Heel wat grote bedrijven vertonen activistische trekjes als het over klimaatpolitiek gaat. Het Duitse Zalando lanceerde vorig jaar een ‘genderneutrale’ kledinglijn en voerde campagne tegen genderstereotypes die een “obstakel voor diversiteit en vrijheid” zijn.

De Atlantische Oceaan is een klein beekje als het over culturele trends gaat. We zagen hoe gemakkelijk de ideologische hysterie van de jongste weken oversloeg van de VS naar Europa. Er bestaat bij mij weinig twijfel dat de veralgemeende cultuuroorlog op ons afkomt.