De kogel is door de kerk. Het goudhaantje van AA Gent, Jonathan David, krijgt eindelijk zijn zin. Voor een slordige 27 miljoen Euro verhuist de Canadees naar Rijsel. Een jackpot voor AA Gent, een droom voor David, maar wat denken de gewone supporters over het verdwijnen van hun beste speler juist voor het begin van het nieuw seizoen?
Dat zal waarschijnlijk niet belangrijk zijn… voor de bobo’s. Gans Europa wil de Canadees, hijzelf is gek van de Bundesliga, waarom kiest hij voor Rijsel? Dat is raar. Ik zal eens bellen met Georges Heylens, hij was er 5 jaar trainer. “Dat is al zeer lang geleden,” zei Georges lachend.
Je bent vijf jaar trainer geweest van Lille? “In 1984 was ik trainer van Seraing en ik werd uitgeroepen tot trainer van het jaar in België. Dat was waarschijnlijk de reden dat een paar Franse ploegen interesse hadden. Ik kreeg een aanbieding van PSG. Toen werd ik gebeld door Charly Samoy, de manager van Rijsel We maakten afspraak in het restaurant van de luchthaven van Rijsel. Samoy draaide in alle geval niet rond de pot. Hij legde een papier voor mijn neus en zei: ‘Als je wilt kan je bij ons trainer worden voor een jaar, want dan komt Gérard Houllier, hij is nu trainer van Lens.’ Ik verstond er niets van, maar hapte toe.”
Georges Heylens
Georges Heylens gaat verder: “Ondertussen had ik vernomen dat ze gans hun ploeg hadden verkocht op vier spelers na. Het eerste jaar heb ik de meubels kunnen redden en waren we veilig op vier matchen van het einde. Iedereen tevreden, maar ik was wel werkloos, want Houllier ging mijn plaats innemen. Ik was met vakantie in Mexico toen ik een telefoontje kreeg van Charly Samois himself. Ik moest onmiddellijk naar Rijsel komen, ze gingen mij een voorstel doen. Ik heb later vernomen dat er paniek was in ‘de barak’, omdat Gérard Houllier bij PSG had getekend en Samois zat zonder trainer voor het volgende seizoen. Ik speelde het hard. Ik wilde enkele Franse spelers en twee Belgische aanvallers, Erwin Vandenbergh van Anderlecht en Philippe Desmet van Waregem.
Het was niet gemakkelijk om Erwin ervan te overtuigen naar Rijsel te komen. Philippe daarentegen ging direct akkoord toen hij zijn salaris hoorde. Ik tekende voor drie jaar, het begin van drie prachtige jaren! Vanaf dan was het stadion elke thuismatch uitverkocht, 26.000 toeschouwers, en speelde LOSC mee voor de Europese prijzen. Desmet en Vandenbergh waren top. Philippe was nochtans geen gemakkelijke jongen, je moest er dagelijks mee bezig zijn. Wanneer kom je thuis? Wanneer ga je slapen? Hoeveel pinten ga je drinken? Het zijn een beetje ‘Foefeleirs’ in Rijsel, maar één ding is zeker, zij hebben respect voor je werk. Respect is zeldzaam in de voetbalwereld.”
Als Jonathan David meer wil weten over Rijsel, dan moet hij bellen naar een Belgische speler die hier ook nog heeft gevoetbald… Ik ben even zijn naam kwijt…
