Uncategorized

De grafdelver van SC Charleroi

Gille Van Binst

Het sprookje blijft maar duren voor SC Charleroi. De Carolo’s eindigden het vorige ingekorte seizoen op plaats drie, een plaats die nu recht zou geven op de voorronde van de European League.

Na een prachtig seizoen moet de CEO van de Zebra’s, Mehdi Bayat, zijn keuze maken. Of hij verkoopt zijn beste spelers zoals altijd na een sterk seizoen of hij probeert de huidige ploeg samen te houden mits enkele versterkingen. Mehdi Bayat koos duidelijk voor de tweede oplossing.

De man is ambitieus, hij wil prijzen pakken. Hij haalde Guillaume Gillet naar Charleroi, en waarschijnlijk voor weinig geld. Gillet is een surplus voor het middenveld van de Carolo’s. Over enkele weken komt daar nog een revaliderende Bruno bij. Belhocine beschikt over een uitgebalanceerde kern, die hem toelaat om naargelang de tegenstander en het wedstrijdverloop zijn veldbezetting aan te passen. De 18 op 18 heeft aangetoond dat de ploeg bekwaam is om op de kruissnelheid van vorig seizoen door te gaan. Ik kijk al uit naar de Waalse derby binnen enkele weken.

Winnen op ‘Mambourg’ was in mijn tijd voor Anderlecht bijna onmogelijk. Twee keer per jaar waren de Carolo’s extra gemotiveerd, thuis tegen Anderlecht en Standard. Die twee ploegen hebben dikwijls het gelag betaald. Na een overwinning moesten ze absoluut hun exploten gaan vertellen in de cafés van ‘le pays noir’. Op zo’n resultaat teerden ze weken.

Wanhoop

De eerstvolgende matchen waren dan gewoonlijk een ramp, tot wanhoop van de trainers. Pol Anoul is er nog trainer geweest. Hij was voorstander van circuittraining, eenmaal per week hadden ze prijs. Voor de training gaf hij hen tien tickets. Na elk parcours moesten zij er eentje op een bord prikken onder hun naam. Hij wachtte rustig in zijn wagen naast het veld tot de klus was geklaard. Na elke training liet Pol Anoul hen altijd penalty’s trappen. De aanvoerder van Charleroi, Collard, was een grote fan van Jef Mermans, die een hard schot had, zijn bijnaam was dan ook de ‘de Bombardier’. Op een dag pochte Collard: “Kijk, ik ga een raket afvuren zoals Mermans.” Hij had niet gezien dat Bertoncello een grote steen achter de bal had gelegd. Hij heeft zes weken niet kunnen spelen.

Ook een speciaal geval was Charly Jacobs, onze midvoor. Tijdens de thuiswedstrijden was hij ongrijpbaar, maar op verplaatsing, als hij de kerktoren van Charleroi niet meer zag, werd hij onzichtbaar. Hij werkte als grafdelver voor de stad. Het gebeurde wel eens dat hij voor de wedstrijd nog vlug een centje ging bij bijverdienen op het kerkhof.

PAL Nieuwsbrief

schrijf je gratis in

Blijf op de hoogte met onze dagelijkse nieuwsbrief




Deze Vlaams-Brabander heeft meer dan 10 seizoenen RSC Anderlecht op de teller, maar kende ook rijkgevulde jaren bij Club Brugge en Toulouse. Een trofeekast met nationale en internationale prijzen, nooit verlegen om een straf verhaal en vandaag een pen zo scherp als diens rechterbeen in de jaren '70.

Plaats een reactie

Delen