Uncategorized

Ik supporterde voor Beerschot

Gille Van Binst

De Antwerpse derby was een spektakelstuk met vijf doelpunten. Wat had dat geweest in een uitverkochte Bosuil. Voetbal zonder publiek is als Parijs-Roubaix zonder kasseien. “God was met ons”, verklaarde Leko na de match, Dieumerci… De Oostenrijkse god van het Kiel daarentegen was onzichtbaar. Voor Holzhauser ging het een beetje te vlug, maar ik heb toch voor paars-wit gesupporterd. Daar zijn enkele redenen voor.

Ik heb bij Anderlecht nog gevoetbald met Jan Verheyen, de vader van Gert, die tien jaar kapitein van Beerschot was geweest. Er waren regelmatig feestjes in Hoogstraten bij Jan waar ik vele Beerschotters heb leren kennen. Ik ging ook regelmatig kijken op het Kiel.

In 1968 speelde Beerschot op de Heizel de finale van de Beker van België tegen Club Brugge. Club was torenhoog favoriet. De match eindigde nochtans gelijk na verlengingen. Beerschot had bijna de ganse wedstrijd voorgestaan, maar Brugge had in extremis nog kunnen scoren. Strafschoppen dus! Jan Verheyen moest de beslissende penalty nemen en was vrij zeker van zijn stuk. Fernand Boone stond in het doel bij de Bruggelingen. Jan miste. Weg beker! De ontgoocheling was enorm. De sterke Jan Verheyen heeft de hele week zitten bleiten. Wat er erna met zijn vader is gebeurd, dat is pas een echt drama. De sterke beer is in de tribune van het Olympisch stadion, zo wordt het Kiel soms ook nog genoemd, bezweken aan een hartinfarct.

Eerste hattrick

Jos Smolders, de doelman van de Ratten, speelde 500 wedstrijden in het eerste elftal van Beerschot, hoewel hij ieder jaar wilde vertrekken. Twaalf jaar hield hij het vol. Hij speelde nog met Rik Coppens, Zaman, Raskin en Jenne Wouters. Als men op training begon met turnoefeningen, ging Rik weer naar binnen en riep: “As ’t school uit is, komde mai mor roepe.” Smolly was een brandweerman in Brussel, maar volgens mij heeft hij nooit een brand van kortbij gezien.

Rik Coppens was het idool van mijn vader. Het is een wonder dat ik niet bij Beerschot ben terechtgekomen. Iedereen weet dat Rik een lekkerbek was, een jazzfanaat en een autofanaat. Zijn meest geliefde ploegsport was… ijshockey. Hij vond dat een toffe sport. Hij speelde bij ‘den Union des Patineurs Anversois’, maar zijn hart lag op het Kiel. Op zestienjarige leeftijd debuteerde Rik Coppens in het eerste elftal van Beerschot tegen Eendracht Aalst. Hij scoorde tweemaal en was vanaf dan de onbetwistbare ‘Keizer van ’t Stad’.

Ik scoorde mijn eerste hattrick op het Kiel met Anderlecht, maar we verloren toch met 4-3. Ik kreeg een staande ovatie van de Beerschotaanhang na de match! Begrijpen jullie nu waarom ik zondag voor Beerschot supporterde?

PAL Nieuwsbrief

schrijf je gratis in

Blijf op de hoogte met onze dagelijkse nieuwsbrief




Deze Vlaams-Brabander heeft meer dan 10 seizoenen RSC Anderlecht op de teller, maar kende ook rijkgevulde jaren bij Club Brugge en Toulouse. Een trofeekast met nationale en internationale prijzen, nooit verlegen om een straf verhaal en vandaag een pen zo scherp als diens rechterbeen in de jaren '70.

Plaats een reactie

Delen