Toen ik Anderlecht verliet en naar FC Toulouse vertrok, moest ik eerst in het Hilton hotel in Brussel zijn om mijn contract te tekenen. Het was prachtig weer die dag en ik was ruim op tijd. Daarom besloot ik nog iets te gaan drinken op de Zavel. Toen ik een terrasje passeerde, hoorde ik mijn naam roepen.
Het was Charly, een vriend uit Aalst, die mij wenkte om aan zijn tafel te komen zitten. Hij was vergezeld door een vrouw en twee mannen. Ik werd voorgesteld en knoopte een gesprek aan met de blonde dame, die Frieda heette. Ze was actief in de modebranche en vertegenwoordigde de topmerken Cerruti en Armani in de Benelux. Haar thuishaven was Aalst. “Misschien heb ik straks iets te vieren en dan nodig ik je uit op een etentje”, zei ik hoopvol. “ Als je er nog bent natuurlijk, anders heb ik pech gehad. Geef mij een uurtje.” Ze keek mij verbaasd aan, maar antwoordde niet.
Ik haastte mij naar het Hilton hotel, waar Visentin, de manager van Toulouse op mij zat te wachten. “Wat wil je verdienen?”, vroeg hij op de man af. Mijn salaris bij Anderlecht vermenigvuldigde ik met vijf! De man keek mij lachend aan en sprak de verlossende woorden: “C’est en ordre.” Ik heb te weinig gevraagd, was de eerste bedenking die ik mij maakte. Terecht, dat zou later blijken.
De manager van Toulouse nodigde mij uit om iets te gaan eten, maar dat moest ik tot mijn spijt afslaan. Ik had nog andere plannen. In rotvaart terug naar de Zavel. En, ja, tot mijn grote opluchting had Frieda gewacht. Een week later reisde ik, vergezeld door Frieda, naar ‘la ville rose’ om een woning te gaan kiezen. Het was nog twee weken vakantie, daarom ging ik met haar naar Marbella, het aards paradijs voor golfers. Ik was al een paar jaartjes bezig met die sport, ik was er verliefd op geworden.
Sean Connery
Toen ik het clubhouse van de Marbellaclub binnenkwam, zaten er drie mannen aan de toog. Na een tijdje vroeg één van hen of het mij interesseerde om samen een partijtje te spelen. In ons gezelschap was er een sympathieke Schot. Die reageerde zeer enthousiast toen hij hoorde dat ik een profvoetballer van Anderlecht was. Hij kende paars-wit vrij goed. Hij was supporter van Dunfermline, een kleine Schotse club die nog tegen Anderlecht had gespeeld. De match in het East End Park was hij daar, samen met 12.000 andere Schotten. Ik was nog een beetje te jong om mij alles nog goed te herinneren, maar hij wist nog alles van die wedstrijd: Dunfermline 3 – RSCA 2.
Na 18 holes dronken we nog enkele grote pinten samen en namen afscheid. Ik bleef nog een beetje zitten aan de bar en kwam in gesprek met de barman, die mij vroeg: “Ken je die Schot niet met wie je golfde?” Toen ik het antwoord schuldig bleef, keek hij mij verbaasd aan. Het was Sean Connery, James Bond, 007…
Frieda geloofde geen bal van wat ik haar vertelde! Sean Connery stierf afgelopen zaterdag. Hij was 90 jaar.
