Op 20 mei 2020 haalde de Amerikaanse stad Minneapolis even het wereldnieuws. In de stad gelegen in het noorden van de VS, vond het George Floyd-incident plaats. Grootschalige rellen braken uit.
De historische en demografische achtergrond zal je er in onze klassieke pers zelden bij lezen. Minneapolis was tot ver voorbij 1950 een bloeiende Amerikaanse stad waar de blanke middenklasse uitstekend leefde en 99% van de bevolking uitmaakte. Maar in de jaren ’60 vestigden er zich voor het eerst grote groepen zwarten, en die ontketenden in 1967 verwoestende rassenrellen. Winkels, huizen, auto’s van blanken werden aangevallen en platgebrand, en de politie kon pas na nachtenlang geweld de rellen stoppen. Vele blanke inwoners van de binnenstad trokken hun conclusies en trokken weg naar de veiligere, rustigere, blanke woongebieden rond de stad – de ‘suburbs’. Een echte ‘blanke vlucht’ voltrok zich. En zo werd Minneapolis een ‘multiculturele’ stad, waar blanken nu nog slechts 60% uitmaken, zwarten ongeveer 20% en andere minderheden ook 20%.
Zoals wel vaker in de VS werd ook dit incident tot een ‘rassenkwestie’ gebombardeerd, de arrestant was zwart, de agent blank. Criminaliteitscijfers verklaren al het een en ander: met hun 20% van de bevolking, zijn de zwarten oververtegenwoordigd in alle categorieën van zware misdaad.
Gemeenteraad radicaal links
Minneapolis wordt bestuurd door 13 gemeenteraadsleden, die elk verkozen worden in een ‘ward’ of kiesomschrijving. De meerderheid is stevig links: de Democraten maken er de dienst uit. Meteen na de George Floyd-affaire gingen ze plat op de buik voor de BLM-beweging, en lieten hun politiekorps vallen als een baksteen: voor een publiek van honderden activisten beloofden ze dat ze de politie van Minneapolis volledig zouden afschaffen, en zouden vervangen door een volledig nieuw uit te denken dienst. Ze omarmden dus volledig de (extreem)linkse slogan ‘Defund the Police’, neem de politie al zijn geld af.
De interne gevolgen binnen het politiekorps waren catastrofaal. Meer dan honderd agenten, op een korps van zowat 800, wilden niet langer dienen als boksbal tussen enerzijds zwarte criminelen en anderzijds een links politiek bestuur, en gaven hun ontslag of verklaarden zich ‘ziek’. Doel bereikt: minder politie.
Ondertussen steeg de criminaliteit naar ongeziene hoogten. In september van dit jaar zag de stad in één week tijd maar liefst 3674 gewelddadige misdrijven, namelijk moorden, verkrachtingen, gewapende overvallen en aanvallen met wapens. Dat was maar liefst 17 procent meer dan het gemiddelde van de vijf jaren daarvoor. Er werden in 2020 al 74 mensen vermoord, dat is het hoogste cijfer in 15 jaar.
Geld voor preventie
Het levert hallucinante toestanden op: tuinen van huizen, normaal een rustgevend element in een stad, worden door metershoge staken omgeven. Criminelen gaan ook steeds driester te werk: waar rovers zich normaal enkel ’s nachts op pad begeven, worden mensen nu gewoon op klaarlichte dag door met revolvers bewapende gangsters uit hun auto gesleurd. “Van wat schoten in de buurt kijk ik al niet meer op”, getuigt een lokale bewoner in een krant. “Maar toen op een dag twee kogels door de ruiten van mijn woonkamer vlogen, heb ik toch maar van kamers gewisseld; ik leef nu aan de achterkant van mijn huis, en slaap vooraan. ’s Nachts wordt er iets minder geschoten.”
De linkse gemeenteraadsleden zitten nu tussen hamer en aambeeld. Ze smeken de politiechef om alstublieft de veiligheid in de wijken te herstellen, maar die eist toegevingen en met succes. Een links plan om het politiekorps van 888 te reduceren naar 750 werd weggestemd. Tegelijk willen ze toch de indruk wekken dat er zaken ‘veranderen’: geld van de politiebegroting wordt dus overgeheveld naar ‘preventie’. En zo wordt ‘defund the police’ toch een beetje waarheid, waardoor er minder overblijft voor ordehandhaving, en de kogels in Minneapolis verder in het rond fluiten.
