In de buitenlandrubrieken van de gevestigde pers kon je er de afgelopen dagen niet naast kijken: het is hommeles bij Forum voor Democratie (FvD), en de breuk tussen Thierry Baudet enerzijds en het grootste deel van de partijtop anderzijds lijkt finaal.
Langs beide zijden werd bijzonder ijverig de vuile was buitengehangen, maar het was toch vooral de vuile was die de partijtop buitenhing die het meeste weerklank kreeg in de pers. Thierry Baudet is niet alleen een complotdenker, maar, stel je voor, ook een antisemiet.
Wat de partijtop misschien niet helemaal besefte, is dat de pers er snel bij was om het volledige gedachtegoed van FvD af te branden aan de hand van het antisemitisme van Thierry Baudet. Zo gaat dat nu eenmaal wanneer een rechts politicus betrapt wordt op onwelvoeglijke meningen: dan is het bewijs alweer geleverd dat rechts zonder meer verwerpelijk is, zelfs als de betrokken politicus volledig uitgespuwd wordt door de rest van de partij. Nochtans heeft rechts lang niet het monopolie op het antisemitisme. Integendeel zelfs, het is vooral op links dat antisemitisme de laatste jaren meer en meer gemeengoed is geworden.
Labour
Zo bijvoorbeeld ook bij het Britse Labour, zeker toen Jeremy Corbyn er partijvoorzitter mocht spelen. Over zijn antisemitisme bestond eigenlijk niet de minste twijfel, maar toch las je er in de pers nauwelijks iets over. En als je er toch iets over las, dan vooral om het wazig te houden. Nochtans is Labour een veel belangrijker partij in een veel belangrijker buurland dan FvD in Nederland, en zat het antisemitisme van Jeremy Corbyn ideologisch veel dieper verankerd dan dat van Thierry Baudet. En die verankering is vooral het gevolg van het linkse gehengel naar de stem van de moslimmigranten. Maar alweer blijkt dat het ene antisemitisme niet zo verfoeilijk is als het andere.
