De blessure van Yari Verschaeren valt nog mee. Godzijdank. Het moet geen lachertje zijn om in één jaar tijd twee zware letsels te moeten verwerken, vooral als je nog maar 19 jaar bent.
De revalidatie zal keihard zijn. De medische staf van Anderlecht was opgelucht dat het hier niet ging over een kuitbeenbreuk en een inactiviteit van 6 maanden. Nu betreft het de enkelligamenten en een onbeschikbaarheid van vier tot zes weken. Dat is een schrale troost.
Ik maakte het mee voor de terugmatch van Anderlecht in de Europese Supercup in 1976 tegen Bayern München. We verloren in Duitsland met 2-1. Het was Ludo Coeck die scoorde voor ons.
De zaterdag voor de terugwedstrijd moesten wij voor de beker van België thuisspelen tegen Olen, een vierdeklasser. Normaal had ik mijn studs moeten laten verkleinen, maar ik had dat over het hoofd gezien, waarschijnlijk de grootste stommiteit die ik heb gedaan in mijn leven. Op het einde van de eerste helft bleven mijn studs in de grond steken toen ik mijn knie draaide. Ik wist onmiddellijk dat het ernstig was en ik kon die rotknie met moeite bewegen.
Toch nam Raymond Goethals mij mee op afzondering. Mijn linkerknie was hevig gezwollen, maar ik moest van Goethals toch een test afleggen voor de match tegen Bayern München. Een uur voor de wedstrijd, Goethals en ik naar het oefenveld. Raymond pakte een bal, wierp die naar mij en ik kopte de bal terug. “Da’s dan in orde, ge kunt speile”, zei hij doodserieus.
Ik geloofde mijn oren niet en ik antwoordde : “Maar ik kan niet draaien, trainer!” “We goen da es probeire, joeng.”
Eenmaal ben ik gedraaid en het was over! Waarschijnlijk heb ik de blessure daar verergerd. Dokter Martens heeft dan het bloed uit de knie getrokken, hij dacht aan een gescheurde knieband en stak mij voor drie weken in het gips. Nadat de plaaster verwijderd was, bleef ik sukkelen. Na een tijdje heeft Goethals dokter Martens persoonlijk aangepakt: “Goede opereren of nie? Of goen we bleive zieveren?!”, tierde hij. Ik had hem niet dikwijls zo kwaad gezien. Hij was dat getreuzel beu.
Eindelijk werd ik geopereerd en kon ik een tijdje met krukken door het leven. Mijn linkerknie was er erg aan toe. Na de operatie ben ik nooit meer 100 procent geweest. Trainen zonder pijnstillers was onmogelijk.
Als je ziet dat Yari Verschaeren op 19-jarige leeftijd al twee zware operaties achter de rug heeft, dan kan ik hier moeilijk verkondigen dat topsport gezond is. Mijn revalidatie duurde 6 maand.
