Uncategorized

De soumission van de Karel de Grote Hogeschool

Jurgen Ceder

Het patroon is voorspelbaar. Na elke islamistische terreurdaad volgen stoere uitspraken vanwege hoogwaardigheidsbekleders die zeggen dat de vrijheid met alle middelen moet verdedigd worden en dat nooit mag toegegeven worden aan de extremisten. Dat was ook weer het geval na de moord op Samuel Paty, de Franse leraar die een Mohammed-cartoon in zijn klad had getoond. Maar telkens die beloften in de praktijk getest worden, gebeurt precies het omgekeerde. ‘Soumission’ is altijd de instinctieve reactie.

In Vlaanderen hebben we onze eigen Samuel Paty. Een docent staatsrecht van de Karel de Grote Hogeschool had in de les over vrije meningsuiting – waarin hij het onder andere had over de zaak Paty – een cartoon getoond die spotte met de logica van bepaalde islamieten die geen aanstoot te nemen aan terreur, eremoorden en genitale verminking, maar wel aan cartoons en kritiek op hun religie. Hij toonde de spotprent (die eerder was verschenen op de satirische nieuwswebsite ‘t Scheldt) niet als een illustratie van zijn eigen mening, maar als een voorbeeld om het debat over de vrije meningsuiting in zijn les te stimuleren.

‘Schokkend en racistisch’

Enkele studenten – vermoedelijk moslims – toonden hoe weinig ze van de les én van de vrijheid van opinie begrepen hebben. Ze begonnen omwille van de spotprent een haatcampagne tegen de leraar op de sociale media, vergelijkbaar aan de hetze die tegen Paty was gevoerd.

Het eindresultaat was gelukkig niet zo tragisch als wat de Franse leraar overkwam, maar de haatcampagne van de studenten was op zich ernstig genoeg. Voor lesgevers is dat een beangstigend gegeven. De correcte reactie van de hogeschool zou een bestraffing, minstens een berisping, geweest zijn van de betrokken studenten, met daaraan een kordate boodschap gekoppeld over het belang van de vrije meningsuiting en de academische vrijheid.

Dat is niet wat er gebeurde. In een laffe reactie, verklaarde Inge Lories, woordvoerster van de hogeschool: “We betreuren dat hierdoor studenten geraakt zijn”. De onverdraagzamen werden onmiddellijk als slachtoffer behandeld. Ze waardeerde ook hun “openheid en genuanceerde inbreng”. De woordvoerster noemde de cartoon ook “schokkend en racistisch”. Dat is nochtans hoegenaamd niet het geval, tenzij je kritiek op de islam per definitie als schokkend en racistisch beschouwt.

Er volgde ook een heus ‘onderzoek’ naar de leraar. De hogeschool kwam uiteindelijk tot de conclusie dat de cartoon niet de mening van de docent vertegenwoordigt en dus werd die niet gestraft.

De extremisten hebben ondertussen hun slag thuisgehaald. Een spotprent met belangrijke kern van waarheid over religieus extremisme wordt voortaan als ‘racistisch’ (en bijgevolg strafbaar) beschouwd en leerlingen kunnen straffeloos haatcampagnes tegen hun docenten organiseren. De volgende docent of leraar die zijn leerlingen iets over de vrije meningsuiting wil leren, zal wel twee keer nadenken om voorbeelden aan te halen die moslimstudenten zouden kunnen ergeren. Nochtans is dat precies de groep die deze lessen het meest nodig heeft.

“KdG zet in op diversiteit. En dat werkt!”, riep de Karel de Grote Hogeschool trots in 2017 uit, nadat bleek dat het aantal allochtone studenten in 4 jaar was verdubbeld. Het werkt precies niet zo goed als men had verwacht. 

Waar blijven de rectoren?

Wie we niet hebben gehoord waren de Vlaams rectoren.  Na de moord op Samuel Paty hadden die een epistel geschreven waarin ze opriepen de vrije meningsuiting en de academische vrijheid “met alle middelen” te beschermen. Ze slaagden er evenwel in het woord “islam” nergens in hun tekst te vermelden. Een pleidooi voor de vrijheid van meningsuiting dat onmiddellijk begint met zelfcensuur is niet bepaald geloofwaardig. En het obscurantisme over de werkelijke aard van wat Samuel Paty heeft gedood, klinkt nog bedenkelijker wanneer het komt van de vertegenwoordigers van universiteiten, die geacht worden de hoogste instellingen voor de zoektocht naar en het aanleren van de waarheid te zijn.

Niettemin klopten de rectoren zichzelf op het einde van het stuk op de borst: “Ga het debat met jullie leerlingen niet uit de weg, leer ze kritisch te denken en op te komen voor hun mening, in volle respect voor elkaar. Blijf ze vormen als weerbare burgers, breng ze bij hoe oneindig kostbaar de vrijheid van meningsuiting is. Jullie vinden in ons medestanders.”

Wel, dame en heren rectoren, een docent van de Karel de Grote hogeschool ging het debat niet uit de weg, precies in een les over vrije meningsuiting. Wanneer komen jullie, zijn ‘medestanders’, de aangevallen docent ter hulp? Ik ga een gok doen: dat gaat niet gebeuren. Omdat jullie angst om geassocieerd te worden met islamofobie veel groter is dan jullie gehechtheid aan de vrijheid van opinie. En dat is de reden waarom elke confrontatie met islamitische onverdraagzaamheid op soumission uitdraait.

PAL Nieuwsbrief

schrijf je gratis in

Blijf op de hoogte met onze dagelijkse nieuwsbrief




Jurist Jurgen Ceder (°1963, Aalst) nam enkele jaren geleden als eresenator afstand van de Belgische politiek om zich toe te leggen op het vaderschap. Vanuit die hoedanigheid overschouwt hij als analist de grote gewapende en culturele conflicten waar de wereld vandaag mee te kampen heeft.

Delen