Enkele weken schreef ik in mijn editoriaal dat ik mij moest verantwoorden bij de Raad voor de Journalistiek naar aanleiding van een artikel.
Ik had over een linkse docent geschreven van de Karel de Grote Hogeschool in Antwerpen. Er stond m.i. niets verkeerds in mijn schrijfsel, maar niettemin vroeg de man in kwestie om het artikel te verwijderen van onze webstek. Wat ik in eerste instantie weigerde, want mijn artikel was niet meer of niet minder bedoeld als een aanklacht tegen de linkse ondermijning van ons onderwijs. Men kan daar een beetje lacherig over doen, over die linkse ondermijning, en beweren dat ik overdrijf, maar de realiteit is wat ze is. De docent in kwestie was het perfecte voorbeeld om mijn standpunt te bewijzen. De man was/is actief in allerlei milieubewegingen en stond bij de provincieverkiezingen in 2018 op de lijst van de PVDA. Dat op zich zou geen probleem mogen zijn, alleen was het overduidelijk dat de docent in zijn lessen zijn eigen overtuiging opdrong aan de studenten en er nog maar weinig ruimte overbleef voor een open discussie.
En dan vind ik dat onze lezers gerust over die informatie mogen beschikken. Meer zelfs: het is mijn plicht om mijn lezers te informeren.
Over naar de hoorzitting met de Raad voor de Journalistiek. Samengevat: de klager (de linkse docent) werd uiteindelijk in het ongelijk gesteld. Zijn klacht werd verworpen en mijn artikel mag op het internet (Pallieterke.net en SCEPTR.net) blijven staan. Er loopt nog een gelijkaardige klacht tegen Het Laatste Nieuws, maar het feit dat ’t Pallieterke (als eerste) gelijk kreeg, is een precedent voor alle andere klachten van de docent. De man kan natuurlijk nog een volgende stap zetten richting een burgerlijke rechtbank, maar de kans dat hij daar gelijk gaat krijgen, acht ik bijzonder klein. Maar je weet nooit in België…
Mag ik langs deze weg alle lezers danken die mij schouderklopjes en steunbetuigingen stuurden?! Dank aan de lezers die me beloofden me te komen bezoeken in de Begijnenstraat. En mijn dank ook voor de tientallen financiële bijdragen voor de juridische strijd. Die mag in dit geval goed zijn afgelopen (dankzij de sluitende voorbereiding van onze juristen), maar ik maak me geen illusies voor wat de toekomst betreft. Er zullen nog klachten komen, want links houdt er niet van dat haar roodgroene ballonnen doorprikt worden.
Ondertussen glijdt België weg richting politiestaat waarbij Covid-19 misbruikt wordt om onze basisvrijheden te beknotten. Ik ben geen complotdenker, maar als ik zie hoe onze beleidsmakers en politiediensten de pandemie te lijf gaan, dan is verontwaardiging gepast. Het wordt ons verboden om nog na te denken… En dat is pas erg!
