Europees Parlementslid Tom Vandendriessche (Vlaams Belang) ziet de Europese Unie falen in het vaccinatiebeleid. Volgens hem zorgt de EU er juist voor dat we zwakker staan, in plaats van sterker. Bovendien ziet hij parallellen tussen België en de EU.
Israël vaccineerde al 1,2 miljoen mensen in amper twee weken. Tegen eind januari zal een kwart van hun bevolking gevaccineerd zijn. Op die manier willen ze zo snel mogelijk van het Chinavirus af geraken, hun bevolking beschermen en hun economie heropstarten. Ze vaccineren 24u per dag, zeven dagen per week en mobiliseren werkelijk alle mogelijke middelen hiervoor. Snelheid en schaal zijn de concepten waarrond ze hun vaccinstrategie bouwen. Ook het Verenigd Koninkrijk schakelt meteen in hoogste versnelling, net zoals de USA onder leiding van Donald Trump. In die landen worden miljoenen per week gevaccineerd.
Waarom trappelen wij ter plaatse?
Terwijl miljoenen gevaccineerd worden in deze ontwikkelde landen buiten de EU, trappelen bijna alle landen binnen die EU ter plaatse. Nochtans beschikken de Europese landen over dezelfde strategische voordelen: voldoende financiële middelen, hoogwaardige gezondheidsinfrastructuur, logistieke expertise, opgeleid personeel, etc. Alle hulpmiddelen zijn voorhanden om net zoals andere landen een massale, kwalitatieve en snelle vaccinatie te organiseren. Er is maar één probleem. Er zijn niet genoeg vaccins. Daarvoor ging de EU namelijk zorgen. En daarin faalt de EU totaal.
De EU implodeert door corona
Toen het Chinavirus begin maart ook Europa bereikte namen de natiestaten opnieuw het heft in handen. Dat is logisch, want staten bestaan om hun burgers te beschermen en hun belangen te verdedigen. Ze zijn ook het meest democratisch gelegitimeerd om in crisistijd doortastende maatregelen te nemen. De grenzen gingen dicht. Meteen ontdekten we ook het nut van gecontroleerde grenzen. Criminele hadden geen vrij spel meer, gezochte terroristen werden plots opgepakt, de invasie van asielzoekers werd drastisch teruggedrongen.
We stelden echter ook vast dat er een totaal gebrek was aan elementaire beschermingsmiddelen was. Erger nog, zowat de volledige productie bleek gedelokaliseerd. Er brak een competitie uit tussen de Europese landen om beschermingsmiddelen te pakken te krijgen. Hoezeer men ook de schijn wou ophouden, het hele project van de EU stortte in mekaar door de coronacrisis. De EU-agenda van vrijhandel en globalisering bleek ons afhankelijk en kwetsbaar gemaakt te hebben. Het vrij verkeer van personen bleek in contradictie met enig zinvol coronabeleid. De zogenaamde Europese solidariteit bleek een laagje vernis. De hele geloofsbelijdenis van de EU werd ontkracht door de realiteit.
Verkeerde lessen uit de eerste golf
Ze hebben altijd beweerd dat de EU nodig is, omdat we samen sterker zouden staan in de wereld. De laatste kans die de EU had om zijn nut te bewijzen en zijn reden van bestaan te legitimeren, kwam bij de goedkeurig en de aankoop van het coronavaccin. Immers, er zou zonder twijfel schaarste en tijdsdruk zijn. Door via de EU vaccins te evalueren en vervolgens aan te kopen, wou de EU bewijzen dat we samen sterker stonden dan elk apart. Bovendien gaf Brexit een vergelijkingspunt om de these te testen dat natiestaten niet opgewassen zijn om de uitdagingen van deze tijd aan te gaan en dat we daar dus structuren als de EU voor nodig hebben.
Wat blijkt nu echter? Vaccins worden trager geëvalueerd in de EU dan in het V.K. De vaccins zijn ook in veel grotere mate beschikbaar in het V.K. dan in de EU. Toegegeven, de prijs per vaccin is lager in de EU. Maar wat ben je met goedkoperere vaccins door een groepsaankoop als je economie daardoor langer toe blijft en meer schade ondervindt? Bovendien blijkt dat de EU wel degelijk de kans had om voldoende vaccins aan te kopen. 500 miljoen extra vaccins werden niet eens aangekocht omwille van intracommunautaire belangen. Duitsland trok zijn conclusies al en kocht op eigen houtje 30 miljoen extra vaccins.
De EU maakt ons zwakker, niet sterker
Eurofanatici als Verhofstadt bezweren ons steeds dat we de EU nodig hebben. Dat groter sterker betekent. Dat we steeds meer EU nodig hebben om in de wereld mee te tellen. Dit concept is compleet vals gebleken. Competitie tussen Europese landen is eeuwenlang een motor van innovatie en vooruitgang geweest, een bron van sterkte. Maar dat wil de EU precies vermijden. Onder het mom van solidariteit wil men een centraal gestuurd en uniform beleid opleggen. Het resultaat is middelmatigheid.
De optelsom van de nationale dynamieken binnen Europese staten is veel sterker, flexibeler, doeltreffender, wendbaar en vooral democratischer dan de EU. Net zoals in elke andere crisis de voorbije vijftien jaar (bankencrisis, migratiecrisis) toont de EU zijn nutteloosheid, machteloosheid en overbodigheid aan. Bij een crisis bewijzen structuren en systemen hun nut en doeltreffendheid. De EU maakt ons niet sterker, maar precies zwakker. Daarom moeten we terug naar de originele Europese gedachte: samenwerking tussen vrije natiestaten vanuit subsidiariteit.
België is de EU-in-het-groot
De analyse dat de EU ons zwakker maakt, mag echter geen eindpunt zijn. Het is vooral een belangrijke les voor ons eigen land. De versnippering van bevoegdheden binnen België op het vlak van gezondheidsbeleid en economisch beleid verhinderen een performante aanpak van de medische crisis en zeker van de komende economische crisis. Sommigen beweren dat we bevoegdheden opnieuw moeten herfederaliseren. Daarmee bedoelen ze centraliseren en uniformiseren. Precies de reden waarom de EU faalt.
Bovendien, hoe presteerde België in de coronacrisis? Hoogst aantal doden per inwoner wereldwijd. Geen mondmaskers. Geen contactonderzoek. Geen effectieve app. Geen vaccins. Geen meerderheid in Vlaanderen. Maar wel een viroloog op het Rad van Fortuin, een uitmuntend slaafse regimepers en een zogenaamde ploeg van 11 miljoen Belgen. Allemaal de loodzware verantwoordelijkheid voor het compleet falend beleid toe te dekken. En het beste is, elke keer hun beleid volledig door de mand zakt… is het zowaar uw fout. Wij verdienen beter.
