De ontwrichting van de economie door de corona-lockdowns zal niet alleen zorgen voor problemen bij onze eigen lokale handelaars. In derdewereldlanden kan de impact van verminderde welvaart nog veel grotere gevolgen hebben. Dat dergelijke afwegingen nauwelijks worden gemaakt stoort Mattias Desmet (44), professor klinische psychologie aan de UGent.
Mattias Desmet heeft het niet begrepen op de strenge maatregelen die corona moeten bestrijden. “Een cruciale afweging werd niet gemaakt in het publieke debat. Namelijk, hoeveel slachtoffers kan het coronavirus maken als we niet ingrijpen en hoeveel slachtoffers gaat onze remedie maken? In wetenschappelijke tijdschriften werd die vraag wél gesteld. Er werd vrij snel geconcludeerd dat de lockdowns onder andere miljoenen hongerdoden konden maken.”
Hoe kan een lockdown dan wel honger veroorzaken?
“Door de ontwrichting van de economie. Zo’n ontwrichting kan snel toeslaan in derdewereldlanden waar in het verleden ook al hongersnoden werden geleden. En daarnaast is er ook een enorme verarming die op ons afkomt. Tijdens de economische crisis in 2008 ging men ervan uit dat er honderdduizenden doden zouden vallen door verminderde welvaart. Als we op eenzelfde manier een projectie gaan maken van het aantal slachtoffers die er vallen door de economische problemen omwille van het coronabeleid, dan gaan we spectaculaire aantallen krijgen. Maar goed, ook die afweging werd nooit gemaakt in de publieke ruimte.”
Is het dan niet aan experten en wetenschappers om die berekening net wel te maken?
“Daar bestaan wel degelijk cijfers over. Hoogleraar Michaela Schippers heeft er onder andere een artikel over geschreven. Ook zij komt tot de conclusie dat er meer slachtoffers zullen vallen door de maatregelen dan door het coronavirus. Of haar bevindingen juist zijn, dat is een andere vraag. Alle cijfers zijn vatbaar voor discussie. Ook de hare. Maar dat die afweging van kosten en baten ontbrak in het publieke debat, dat blijft merkwaardig.”
Maar aan de cijfers te zien is corona toch een dodelijke ziekte?
“Het gevaar van het virus werd in het begin duidelijk te hoog ingeschat. Iedereen ging mee in het verhaal van de gerenommeerde onderzoeker Neil Ferguson van het Imperial College in Londen. Hij maakte zich sterk dat corona 40 miljoen doden zou veroorzaken. Er waren onmiddellijk tal van wetenschappers, ook met naam en faam, waaronder John Joannides van Stanford, die zegden dat dat sterftecijfer een gigantische overschatting was. Maar al die stemmen werden genegeerd. Terwijl later onomstotelijk bleek dat ze gelijk hadden.”
“Bijvoorbeeld: het model van Ferguson voorspelde dat er in Zweden tegen eind mei 40.000 doden zouden vallen als men een lockdown uitvoerde en 90.000 als men dit niet deed. Maar men voerde geen lockdown uit en er vielen niet meer dan 6.000 doden. De ganse aanpak van de crisis was dus gebaseerd op een serieuze overschatting van het gevaar. En het meest merkwaardige is dat dit op een bepaald moment wel duidelijk werd, maar dat de aanpak toch niet bijgesteld werd. Dat is dus mijn vraag: hoe kan het toch dat we ons op een zo beperkte en vernauwde set van gegevens hebben gebaseerd en ook blijven baseren? Waarom wordt het blikveld niet breder getrokken?”
Het interview met Mattias Desmet verscheen eerder deze week in ’t Pallieterke. Digitale abonnees hebben toegang op het volledige artikel. Interesse om meer te lezen? Neem dan een abonnement op Palnws.
