Terwijl in sommige Europese staten de pro-migratiekraan open blijft, en overheden ngo’s faciliteren bij het binnenbrengen van nieuwe vluchtelingen, toont Denemarken dat het anders kan. Voor het Deense parlement heeft de Deense eerste minister Mette Frederiksen (sociaaldemocraat) haar doelstelling uitgelegd om het aantal erkende asielzoekers tot nul terug te brengen.
“Dit is onze doelstelling. Dit is ons streefcijfer, maar zeker zijn we natuurlijk niet (…) Zeker zijn we niet, maar we kunnen een visie ontwikkelen, zoals we voor de verkiezingen hebben gedaan, een nieuw asielsysteem op poten zetten, en we kunnen het doen werken.”
In 2020 telde Denemarken 1.547 nieuwe asielzoekers, het laagste cijfer sinds het begin van de registratie in 1998. Ter vergelijking: gedurende de migratiecrisis van 2015 vroegen 21.316 mensen asiel aan in Denemarken, meer dan 10 keer zoveel. De pandemiecrisis mag dan al tot een forse verlaging van de cijfers hebben geleid, het is duidelijk dat vooral het huidige beleid een fors aandeel in de daling heeft. Want de eerste minister waarschuwde: “We moeten erover waken dat niet teveel vluchtelingen naar ons land komen, anders zal onze sociale cohesie volledig onderuit gaan. Die cohesie staat nu al enorm onder druk”.
Europese sociaaldemocraten
Deze verharding vanwege de Deense regering ligt helemaal in de lijn van het groeiend wantrouwen van het Deense volk tegenover illegale niet-Europese vluchtelingen. Een groots opgezette opiniepeiling in oktober 2019 gaf al aan dat een kwart van de ondervraagde Denen wenst dat islamitische migranten het land zouden verlaten. Ook het vraagstuk van de sociale kost houdt de Denen bezig: 39 procent van de Denen stelde dat vluchtelingen moesten kunnen worden uitgezet als ze niet werkten.
Geen sharia
Het is duidelijk dat de Deense sociaaldemocraten een heel eigen Deense koers varen: sociaaleconomisch staan ze links, maar in september 2019 verklaarde de eerste minister bijvoorbeeld dat “de sharia geen plaats in Denemarken heeft”. In oktober 2020 was Mette Frederiksen ook niet te beroerd om de verantwoordelijkheid voor een deel van de groeiende criminaliteit in Denemarken te leggen bij de niet-Europese migratie.
Als Hongarije en Polen wegens een politiek niet-correct beleid in de EU-ban moesten, dan stelt zich de vraag waarom de EU-potentaten dat ook niet voor Denemarken doen? Toch niet omdat de Deense regering toevallig de juiste partijpolitieke kleur heeft?
