Nieuws uit de Wetstraat

De kern van het Hulpkas-probleem

Nadat Ellen Samyn (VB) de zaak al lange tijd geleden en herhaaldelijk aankaartte en recent steun kreeg van Tania De Jonge (Open Vld), lijkt het probleem rond de Hulpkas voor Werkloosheidsuitkeringen nu ook de aandacht te krijgen van Waalse en Vlaamse socialisten en ook van Ecolo-Groen. Minister Dermagne (PS) van Werk kreeg donderdag dan ook vragen uit al die hoeken. De aanhoudende uitbetalingsproblemen in die overheidsinstelling lopen de spuigaten uit en menig burger moet gaan aankloppen bij het OCMW. Een en ander zorgt haast vanzelfsprekend voor een toename van het armoedeprobleem, want het niet tijdig kunnen betalen van rekeningen leidt in sommige gevallen zelfs tot uithuiszetting of dwangbevelen tot betaling, en een verminderde zorg voor de kinderen. De minister kon niet anders dan iets te ondernemen, door bijvoorbeeld meer personeel ter beschikking te stellen en een inspanning te doen leveren voor de behandeling van de meest complexe dossiers. Bizar genoeg wordt de Hulpkas beheerd door de vakbonden die er weinig baat bij hebben dat de Hulpkas goed functioneert, want in wezen is het een ‘concurrent’ voor hen. Zij zien liever de burgers tot bij hen komen voor hun werkloosheidsuitkeringen, want dat levert hen meer leden en dus meer subsidies op. Het pleidooi van Ellen Samyn om “eindelijk werk te maken van één performante en onafhankelijke hulpkas die snel en efficiënt moet kunnen doen wat zij behoort te doen, namelijk hulp en bijstand bieden aan werklozen”, is wellicht het meest heikele punt in de definitieve oplossing van het probleem.

De schaduwminister trekt en duwt

In de commissie Defensie wordt er al een tijdje een robbertje uitgevochten over de bestemming van het laatste C130-vliegtuig. En zoals we dat in België gewoon zijn, zit er natuurlijk ook een flinke communautaire adder onder het gras. Het toestel wordt behouden om als museumstuk te dienen, omdat de C130’s na quasi 50 jaar dienst worden vervangen door de A400M. Minister van Defensie Dedonder (PS) wil nu dat toestel laten overbrengen naar 1e Wing Bevekom tegen april. Dat gebeurt onder druk van ‘schaduwminister’ Flahaut (oud-minister van Defensie overigens) die wil bekomen dat op termijn een museum gebouwd wordt in Bevekom (Beauvechain) om daarmee uit te pakken naar zijn achterban, want niet toevallig ligt Bevekom in de achtertuin van zijn electoraal wingewest. De beslissing van Dedonder is echter in tegenspraak met een gemotiveerd advies van eind november van de legerstaf. Er bestaat een nota (die de Kamerleden tot op heden nog altijd niet hebben mogen inkijken, ondanks talrijke pogingen, omdat ze daarin tegengewerkt worden door het kabinet en de minister, én Flahaut) die voorzag in een definitieve stalling in Melsbroek. De nota werd goedgekeurd door de top van de Luchtvaartcomponent, DG Material Resources, én de huidige Stafchef. Logisch, want de 15e Wing in Melsbroek was immers jarenlang de thuisbasis van de C130 , terwijl de site in Bevekom een basis is voor jachtvliegtuigen, waardoor C130’s geen enkele band hebben met die site. Vlaams Belang en N-VA, bij monde van Annick Ponthier en Theo Francken, doen er alles aan om de visie van de legerstaf te volgen en het communautaire trek-en-duw-spelletje van Flahaut en Dedonder te stoppen.

Garanties of mooie woorden?

De discussie over de aangekondigde pandemiewet woedt nog steeds voort in de Kamer. Peter de Roover (N-VA) kaartte al maanden geleden de problematiek en de noodzaak van een heuse pandemiewet aan en meer specifiek hoe de grondrechten en de inbreng van het parlement daarin zouden moeten gewaarborgd worden. De regering ging de discussie lang uit de weg omdat ze van mening was dat ze goed bezig was met ministeriële besluiten. Ondertussen zijn de zeilen toch wat bijgesteld en is minister Verlinden toch bezig met het opstellen van zo’n wet en is de druk – ook buitenparlementair – groot om dat werk in goed fatsoen af te leveren. De Croo belooft het parlement voldoende te betrekken, wat dat ook moge betekenen. Omdat die woorden wel mooi klinken, maar toch weinig garanties bieden, zei De Roover tot hem: “Wij zijn nog steeds bang dat de praktijk die nu gebruikt wordt om het parlement uit te schakelen bij ministerieel besluit in de toekomst zal worden omgezet in een uitschakeling van het parlement bij wet. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Om dat te vermijden en het debat te verbreden, over meerderheid en oppositie heen, zullen wij een voorstel neerleggen waarin wij rekenen op alle collega’s van de wetgevende macht om de prerogatieven van het parlement volkomen in stand te houden, ook in crisisomstandigheden.” De vraag rest of de meerderheid de uitgestoken hand van de oppositie aanneemt, of uiteindelijk weer vervalt in het eigen grote gelijk.