Wie de politieke en maatschappelijke situatie in de westerse wereld nu met een nuchter oog bekijkt, kan alleen maar vaststellen dat de vier marxistische principes die Boekovski vernoemde – absolute gelijkheid, de afschaffing van het privébezit, de familie en de natiestaat – nog steeds bijzonder veel en bijzonder fanatieke aanhangers hebben. We vinden ze bijvoorbeeld in hun radicale en onverdunde vorm terug in programma’s van Black Lives Matter, Antifa en de groen-linkse bewegingen en partijen.
De afschaffing van het gezin is een constante in het cultuurmarxisme. En vele mensen die helemaal niet zo utopisch of radicaal denken, zijn volkomen uit het oog verloren dat die vier principes de bouwstenen zijn van een ideologie waarvan de aanhangers minstens honderd miljoen mensen hebben vermoord. Zij denken nooit meer na over de gevaarlijke inhoud van die begrippen.
Angstwekkende droom
Wat bedoelt men bijvoorbeeld juist met “gelijkheid”? Dat iedereen evenveel moet verdienen? Dat misdadigers en slachtoffers in een rechtbank gelijk behandeld moeten worden? Dat slimme, ijverige studenten evengoed een diploma moeten krijgen als domme luilakken? Nee, nee, dat natuurlijk niet. Maar wat dan wel?
De marxisten en de anarchisten zijn nu heel onze samenleving aan het slopen in naam van een principe dat niemand zelfs maar bij benadering kan definiëren. Iets dat eerder een waanidee is – of een angstwekkende droom, zoals Boekovski zei – dan een nauwkeurig omschreven en bruikbaar principe.
Klakkeloos overgenomen
Vele gevaarlijke en utopische denkbeelden van het oorspronkelijke marxisme zijn intussen gemeengoed geworden in het westerse denken. Ze worden niet eens meer herkend als marxistische obsessies en ze worden door miljoenen mensen, ook en vooral door intellectuelen, klakkeloos overgenomen: de maakbaarheid van de maatschappij, de maakbaarheid van de mens, het waanidee dat economische machtsverhoudingen de enige grondslag van de samenleving vormen, en dat de rest, de “bovenbouw” in het marxistische jargon, allemaal bedrog en illusie is: tradities, religie, verbondenheid met een vaderland, een etnische groep of een geboortestreek, ethiek, romantische liefde, de liefde tussen ouders en kinderen, altruïsme, alle kunstvormen behalve socialistisch realisme,… Kortom, alle dingen die de mens soms toch boven het dier verheffen zijn volgens de marxistische doctrine allemaal onzin, allemaal zelfbedrog, allemaal sluwe constructies van de “kapitalisten” en de “bourgeois” om de “proletariërs” onder de duim te houden.
Sociaal Darwinisme
In dat verband zal ik ook wijzen op de onderhuidse invloed van het sociaal Darwinisme op het marxisme. Niet de wetenschappelijke theorie van Darwin. Die is, zoals alle wetenschap, in wezen neutraal. Wel de wrede, harteloze en anti-humane maatschappelijke theorieën die politici en dwepers daaruit hebben gedistilleerd, en die hebben geleid tot verschrikkelijke ontsporingen in heel het politieke spectrum. Niet alleen in de uitwassen van het negentiende-eeuwse liberalisme, niet alleen in de massaslachtingen van de Grote Oorlog, maar ook in het communisme en zijn bastaardkind het nationaal-socialisme.
Op deze en nog vele andere punten zullen we in de volgende artikelen meedogenloos de schijnwerpers en de kanonnen van onze kritiek richten.
Marxisme is een aantrekkelijk maar dodelijk vergif. Waarbij het opmerkelijk is dat, desondanks zijn genocidale geschiedenis, aanlokkelijk blijft bij (mentaal) zwakkeren.
Stalin (zie de Holodomor), Pol Pot, Mao etc… dat was volgens hedendaagse aanhangers van het communisme geen echt communisme, want het echte communisme is nog nooit geprobeerd !
Iemand zin om “echt communisme” uit te proberen?