Enkele Vlaamse acteurs en actrices nemen het in een open brief op voor de vrouwen die betrokken zijn in de zaak-Bart De Pauw. “We willen de slachtoffers laten weten dat we er voor hen zijn”, zegt actrice Dominique Collet, een van de initiatiefnemers. “Ze hebben genoeg bagger over zich heen gekregen.”
Enkele collega’s van de vrouwen schrijven in een open brief hun frustratie van zich af en willen de slachtoffers een hart onder de riem steken. Onder hen actrices en theatermaaksters Griet Dobbelaere en Dominique Collet.
De brief is vooraf in een besloten Facebookgroep besproken. “Het is niet makkelijk om je uit te spreken over de kwestie, zeker niet voor een groot publiek. Maar de solidariteit met de betrokken vrouwen is erg groot in de cultuursector. Dit gaat ons allemaal aan. Heel wat acteurs en actrices vroegen spontaan of ze hun handtekening onder de brief konden zetten”, zegt Collet.
In plaats van een brief fysiek te ondertekenen delen ze de brief op sociale media.
Lees hieronder de volledige open brief:
“Dit is geen brief met een mening over een lopende rechtszaak, maar een warme steunbetuiging van collega’s aan collega’s. Over lopende rechtszaken praten we beter met voorzichtigheid en nuance. Enkel betrokkenen weten wat er is gebeurd. Enkel de rechtbank oordeelt.
Wat wel van belang is voor ons, is de manier waarop we erover praten. Het zegt iets over wie we zijn en waar we voor staan. Na de bagger die de laatste weken over onze collega’s is uitgekieperd, willen we dan ook onze stem laten horen. Dertien vrouwen hebben besloten een streep in het zand te trekken. Tot hier en niet verder. Zij, en zij alleen, kunnen beslissen of en wanneer hun grenzen werden overschreden.
Wat volgde was een ongeziene golf aan ongepaste, kwetsende en vernederende reacties. Dat het golddiggers zijn en aandachtshoeren. Dat ze enkel aandacht willen en bloed ruiken. Dat ze overdrijven, manipulatief, leugenachtig en bovendien hysterisch zijn. Deze reacties vertellen ons meer dan we willen horen. Deze reacties zitten ingebakken in onze cultuur waarin het normaal is dat grenzen van vrouwen worden geminimaliseerd, genegeerd en overschreden. Dit gebeurt voortdurend en dit kunnen we niet aanvaarden.
Mensen die aan een alarmbel trekken, verdienen onze steun. Het kan niet zijn dat wanneer je een grens aangeeft, je niet ernstig wordt genomen, dat je meteen als ongeloofwaardig wordt neergezet en wordt uitgescholden door wie maar wil. Dat is onverdedigbaar en wij voelen mee met de niet te onderschatten impact die deze storm van laaghartige en grove reacties via alle bestaande media heeft op de levens van deze vrouwen én op hun gezin, hun welzijn, hun carrière, hun geloofwaardigheid en hun menselijkheid.
We zijn verontwaardigd en diep geraakt en daarom willen we niet langer zwijgen; omdat zij de moed hebben gehad te spreken. Omdat zij de moed hebben gehad om aan te klagen en een grens te trekken.
Wij vinden het belangrijk dat iedereen die in de toekomst overweegt om zelf een streep in het zand te trekken, of wie twijfelt om zelf een klacht in te dienen, zich de moed niet laat ontnemen. We willen een andere toekomst: voor onze dochters en zonen, voor iedere andere persoon en voor de wereld waarin we leven. Een wereld waarin er wordt geluisterd naar wie de moed heeft te spreken.
Met deze brief willen we de stilte doorbreken vanuit de sector en onze steun betuigen aan onze betrokken collega’s. Samen met veel anderen.”
Solidariteit gebaseerd op het Freudiaans concept “der Penisneid” ?