De paars-groene regering-Verhofstadt zetelde tussen 1999 en 2003, maar met de gevolgen van het (wan)beleid worden we tot op de dag van vandaag geconfronteerd. Met de sale-and-lease-back-operatie, waarbij overheidsgebouwen verkocht en meteen weer gehuurd werden, werd de begroting toen opgesmukt, maar vandaag kost het ons honderden miljoenen. En de panden staan vaak gewoon leeg. Knack brengt de cijfers naar buiten.
In 2001 besliste de regering-Verhofstadt-I, een regering van liberalen, groenen en socialisten, om tientallen overheidsgebouwen te verkopen en ze meteen weer te huren. Die inkomsten waren uiteraard welkom om de begroting op orde te krijgen, maar op langere termijn kost het de staatskas honderden miljoenen. In 2010 werd het verlies voor de Belgische staat al op zo’n 500 miljoen euro geschat.
Miljoenen huur voor leegstaande gebouwen
Vandaag de dag blijken vele van die overheidsgebouwen bovendien gewoon leeg te staan, terwijl de huur en dus de kosten gewoon doorlopen. Het gebouw in de Schaarbeekse Paleizenstraat 48 bijvoorbeeld staat al zo’n vijf jaar leeg, maar kost de staatskas, en dus de belastingbetaler, wel ruim 2,5 miljoen euro per jaar. In totaal gaat het om zo’n 12 miljoen euro huur voor een leegstaand gebouw. Ter vergelijking: het gebouw werd verkocht voor 8,7 miljoen euro.
En dat leegstaande gebouw in de Paleizenstraat is niet het enige voorbeeld van een verkocht en gehuurd overheidsgebouw dat leegstaat en ons jaarlijks flinke sommen geld blijft kosten. Om hoeveel leegstaande gebouwen het precies gaat is niet duidelijk, maar de jaarlijkse kostprijs gaat in de tientallen miljoenen.
“Budgettaire truc”
Experten zijn snoeihard voor die dubieuze sale-and-lease-back-operaties van de regering Verhofstadt, waarvan de rendabiliteit nooit ernstig berekend werd en die gebruikt werden als korte termijn middel om de begroting op orde te krijgen. “Het is een budgettaire truc”, zegt Wim Moesen van de KU Leuven aan Knack. “Met de verkoop van overheidsgebouwen werd eenmalig de begroting opgefleurd. Maar daarna werden ze weer gehuurd, soms tot 25 jaar.”
Hoogleraar publieke financiën Herman Matthijs (UGent en VUB) bevestigt dit: “Op korte termijn krijgt de overheid met een verkoop-en-wederhuur veel geld binnen, maar op lange termijn verdient de privépartner eraan. Gemiddeld na acht jaar maakt de koper winst en verliest de overheid. De kosten zijn er pas een verkiezing of twee later: et alors? Dan ligt niemand er wakker van.”
Volgens professor Moesen gebruikte de paars-groene regering-Verhofstadt wel meer van die budgettaire handigheidjes. “Sale-and-lease-back was maar een van de merkwaardige constructies die de paarse regeringen gebruikten om de begroting op te vrolijken. Denk aan het overnemen van de pensioenreserve van het toenmalige Belgacom, de eenmalige regularisatie van zwart geld en verschillende publiek-private samenwerkingen. Telkens met de bedoeling om eenmalig te incasseren en – meestal hogere – kosten in de toekomst te spreiden.”
Je hebt geen kristallen bol nodig om te weten wat de uitkomst gaat zijn met deze huidige regering die dezelfde samenstelling heeft. Het maakt mij vijandig!
Hij is zelfs onbekwaam en een gevaar voor Europa met de plannen voor een Europees leger!
Als ik me niet vergis gebeurde dit ook met een deel van het rollend materieel van de NMBS.
Als je ziet hoe de treinstellen er nu bij rijden, (bijna allemaal) voorzien van “echte kunstwerken” vol graffiti, zelfs de nieuwste modellen ontsnappen er niet aan.
Om over de binnenkant van de oude modellen nog maar te zwijgen.
Graag wil ik Erik bijtreden: hij (Verhofstadt, en hij niet alleen) is een gevaar voor Euorpa.