Waals minister-president Elio Di Rupo (PS) pleit voor een “België met vier taalgewesten, waaronder een tweetalig Brussel […] als volwaardig gewest”. Dat zegt hij in Le Soir.
“Ik stel enkel vast dat, gezien het institutionele imbroglio dat we kennen, iedereen er baat bij zou hebben een weg van vereenvoudiging te vinden in een federaal België, om de geloofwaardigheid van de politiek en de betrokkenheid van de burgers bij de politiek te versterken”, zegt Di Rupo.
Vlaanderen als voorbeeld
De Waalse minister-president laat zich naar eigen zeggen inspireren door het “Vlaamse model”, waar zowel Gewest als Gemeenschap onder één regering vallen. Het voorstel van Di Rupo zou betekenen dat de Franse Gemeenschap, de Fédération Wallonie-Bruxelles, op de schop gaat.
“Laten we erkennen dat onze institutionele architectuur zeer ingewikkeld is”, zegt Di Rupo. “België met vier taalgewesten, waaronder het tweetalige Brussel, zou het voordeel van de eenvoud hebben.” Brussel en het Duitstalige Gewest zouden in die constructie volwaardige gewesten zijn, op gelijke voet met Vlaanderen en Wallonië.
We weten ondertussen wel welke tweetaligheid in Brussel er heerst. NOOIT hebben de Franstalige politici de tweetaligheid gerespecteerd.
De denkpiste van de socialist, Elio di Rupo, is voorspelbaar. Vier gewesten, waarvan er drie door Vlaanderen zullen gefinancierd worden zonder inspraak van de Vlaamse belastingbetaler/kiezer. In Wallonië noemen ze dat “consumptiefederalisme”, eufemisme voor kolonisering van Vlaanderen. In 1831 heeft België geld moeten lenen bij Rotschild om leefbaar te starten. Maar het was wel de bankier Rotschild die de voorwaarden tot financiering eenzijdig bepaalde ! Belangrijk detail, Rotschild is er niet armer van geworden.
Overigens zal een nieuw bric- à- brac, staatshervorming, à la Belge, traditiegetrouw een kater opleveren voor Vlaanderen. Mijn tip : Start met vier onafhankelijke entiteiten, met een eigen grondwet, bevrijd van alle Belgische veto’s en grondwettelijke blokkeringsmechanismen, en voer vervolgens multilaterale onderhandelingen om te bekijken of er wederzijdse belangen aanwezig zijn voor het vormen van een nieuw confederaal België met financieel leefbare staten. We kunnen uiteraard ook beslissen om België te splitsen in meerdere onafhankelijke staten. Binnen de Belgische context een cruciale vraag :”Zijn de Vlamingen bereid om nieuwe belastingen te betalen voor de financiering van de socialistische deelstaten, Brussel en Wallonië?” Graag een referendum in Vlaanderen.
Bij de eerste staatshervorming, in 1970, heeft de regering Gaston Eyskens ingestemd met de eis van de Franstalige liberalen (PRL) om taalovertredingen in Brussel niet te sanctioneren. De Franstalige Gemeenschap bevoegd voor het Franstalig onderwijs misprijst en negeert de Nederlandse taal en streeft naar de totale verfransing van Brussel. Jan Jambon (N-VA), vice-premier en minister van Binnenlandse Zaken in de regering Charles Michel (MR), bevoegd voor de taalproblematiek bij de politie, werd door Barbara Pas (VB) geïnterpelleerd naar aanleiding schrijnende en aanslepende taaltoestanden bij de Brusselse politie. Voor “sleeping Jan” was onderhavig probleem hem bekend maar geen prioriteit. Sinds de Belgo-Waalse annexatie van Vlaanderen, in 1830, werd de taalwetgeving in Bruxelles slechts eenmaal loyaal nageleefd: Horresco referens dat was tijdens de Duitse bezetting, 1940-1944 (sic). En dat nemen de Franstaligen ons nog altijd kwalijk.