De Verenigde Staten zijn opgeschrikt door een brutale daad van anti-Aziatisch racisme. Maandag werd in New York een Filipijnse vrouw, op klaarlichte dag en zonder aanleiding, tegen de grond geslagen en verschillende malen in het gezicht geschopt. De beelden, verspreid door de politie, zijn zonder meer schokkend. De dader laat geen misverstand bestaan over zijn motivatie: “Jij hoort hier niet thuis”, schreeuwt hij.
Heel wat Amerikaans media hebben aandacht voor het voorval. Even opvallend als de nadruk op de afkomst van het slachtoffer is de zwijgzaamheid over de huidskleur van de dader. De beelden zijn nochtans duidelijk genoeg: het gaat over een zwarte man.
“Motherfucking Asian”
Dat was wel even anders bij de schietpartij in Atlanta van twee weken geleden. Toen werd onmiddellijk beklemtoond dat de dader blank is en zes van de acht slachtoffers Aziatisch, waaraan zonder enig verder bewijs een narratief van racisme werd gekoppeld, onder andere door vicepresident Kamala Harris. Harris en de pers zaten er naast. De twee blanke slachtoffers (hun huidskleur werd meestal niet vermeld) maakten de piste van een haatmisdrijf vanwege een blanke supremacist nochtans onmiddellijk onwaarschijnlijk . Later onderzoek maakte duidelijk dat racisme inderdaad geen rol heeft gespeeld, hoezeer pers en politiek dat ook hadden gewild.
De woorden van de aanvaller maken het racistisch karakter van het brutale geweld tegen de Aziatische vrouw van maandag wel degelijk onmiskenbaar. Helaas voor het narratief is de dader niet blank. Is het toeval dat de dader een zwarte man is? Alweer helaas voor degenen die maar blijven het beeld in stand houden van racisme als een voornamelijk blank probleem, is dat niet het geval.
Anekdotiek kan verraderlijk zijn, maar het is bepaald opvallend hoe vaak recente gewelddaden op Aziaten het werk zijn van zwarte mannen. Dezelfde dag als de aanval op de vrouw, werd in New York een Aziatische man door een zwarte Amerikaan bewusteloos geklopt op de metro (ook deze beelden zijn niet prettig om te bekijken). Vorige week werd ook op de metro een andere Aziaat tot bloedens toe geslagen door een zwarte die hem “motherfucking Asian” noemde. De dader van de aanval zonder aanleiding op een 91-jarige Chinees in Oakland was een zwarte man met de naam Yahya Muslim.
Zwart racisme
Dat het gaat over meer dan geïsoleerde gevallen blijkt uit de cijfers van het Amerikaanse Departement van Justitie (dank aan conservatieve commentator Andrew Sullivan voor de referentie naar de cijfers). Er zijn ook blanke daders bij geweldmisdrijven tegen Aziaten, maar zij vertegenwoordigen ondanks hun meerderheidspositie in de VS slechts 24% van de aanvallers. Andere Aziaten zijn even vaak de daders (wat normaal is). De grootste groep van agressors zijn echter de zwarte Amerikanen. Zij zijn verantwoordelijk zijn voor 27% van de aanvallen op Aziaten. Gezien het relatieve bevolkingsaandeel van blanken (61%) en zwarten (13%), betekent dit dat zwarten gemiddeld vijf keer meer betrokken zijn bij gewelddaden tegen Aziaten.
Hoewel racisme de kans op geweld verhoogt en er dus wel degelijk een correlatie tussen de twee bestaat, betekent dat nog niet dat al deze gewelddaden daarom ook daden van racisme zijn. De cijfers van 2019 (FBI) tonen echter aan dat de zwarten ook oververtegenwoordigd zijn als daders van haatmisdrijven. Hoewel ze slechts 13% van de bevolking uitmaken, plegen zwarte Amerikanen 24% van de racistische geïnspireerde misdrijven.
Er zijn nog geen cijfers beschikbaar voor haatmisdrijven in 2020, maar sommigen vermoeden dat de coronacrisis (en de Chinese oorsprong van het virus) vorig jaar tot een scherpe stijging van het aantal daden van anti-Aziatisch racisme heeft geleid . Indien Covid-19 inderdaad voor raciale vooroordelen heeft gezorgd, lijken die alvast niet zozeer bij de blanken, maar opnieuw bij de zwarten te bestaan. De voorlopige cijfers voor New York tonen 13 zwarten en slechts 2 blanken bij de 20 gearresteerde daders van haatmisdrijven tegen Aziaten.
Het is een goede gewoonte systematisch wantrouwig te zijn voor alle verhalen die de pers opdist over de aard van het racismeprobleem in de VS. De misleiding is immers ook systematisch.
Het Amerikaans migratieprobleem is peanuts in vergelijking met dat van Europa. Een Zuid-Amerikaan verschilt cultureel niet zo erg van een Westerling en bovendien is er geen sociaal vangnet waarin de nieuwkomer kan gaan hangen.