Longarts en intensivist Philippe Meersseman van het UZ Leuven is bijzonder hard op de overheid. Voor hem is de maat vol en is één iets zeer duidelijk: “Elke dode die nu valt door corona, is de schuld van de overheid en het falende vaccinatiebeleid,” klinkt het in ‘De ochtend’ op Radio 1.
Hij begrijpt niet dat de overheid geen vaccinatieplan klaar had. Volgens hem had de overheid al in april moeten weten dat vaccinatie de sleutel tot het einde van de pandemie was. Hoewel het nog niet zeker was wanneer een vaccin op de markt zou kunnen komen en er enkel prognoses waren, had de overheid zich volgens hem toch al moeten voorbereiden zodat “er geen kinderziektes meer zouden zijn.” Daarom vindt hij dat elke patiënt die nu nog sterft aan corona, er één te veel is en het “de schuld is van het falende vaccinatiebeleid”.
“Nooit het gevoel gehad dat we controle verloren”
Meersseman beweert dat hij nooit het gevoel had dat hij de controle verloor. “Eerst kwamen de beelden uit China, miljoenen in lockdown. Dat deed een belletje rinkelen dat het bij ons een impact zou hebben,” zegt hij. “De beelden van de Chinezen die de straten aan het ontsmetten waren, waren hallucinant. Maar dat was China. Toen kwamen de beelden uit Italië. (…) We hebben inderdaad een spurt moeten trekken om ons voor te bereiden op die eerste golf en dat was heftig, maar het ging goed. We deden waar we goed in waren.”
Nu de vaccinatiecampagne van start is gegaan en hopelijk het einde in zicht is, is Meersseman echter ontevreden. De manier pakt het volgens hem volledig verkeerd aan. Dat vindt hij frustrerend. “We zijn toch al een jaar hard aan het werken, zowel overdag als ’s nachts, en dan hoor je pas een paar weken geleden dat de kinderziektes eindelijk uit de vaccinatiecampagne zijn,” merkt hij op. Hij begrijpt niet dat de overheid geen kinderziektevrij plan klaar had voor het vaccin. Volgens hem heeft het beleid absoluut gefaald.
Overheid denkt niet op lange termijn en vergeet de gevolgen
Daarnaast is er geen aandacht voor de gevolgen en effecten van de pandemie op lange termijn. Zeker patiënten die op intensieve zorg belanden, worden vergeten volgens hem. “De revalidatie is langer en zwaarder en daar is amper aandacht voor,” zegt hij. Daarnaast heeft hij het over het zogenaamde “post intensive care syndroom”, een soort post-traumatisch stresssyndroom waarbij patiënten last hebben van psychische klachten zoals angsten, depressie, of concentratieproblemen hebben en problemen met het kortetermijngeheugen. Dat kan zelfs blijvend zijn. Twee op drie covidpatiënten in het UZ werden in een kunstmatige coma gebracht, waardoor bij hen het risico op post intensive care syndroom zeer hoog is.
