Voor het eerst sinds lang in deze coronacrisis stond de Vlaamse regering vorige week op haar strepen. Onderwijsminister Ben Weyts (N-VA) eiste en behield de controle over de coronamaatregelen in het onderwijs. Ook al zou het kunnen dat we in een nieuwe lockdown zitten wanneer u dit leest, de Vlaamse regering heeft op die manier een duidelijk signaal gegeven: aan het autoritaire optreden van de Vivaldi-regering en zeker van minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) zijn er grenzen.
Het was een vreemd beeld. Zondagavond zaten de ministers van Onderwijs van de Vlaamse, Franse en Duitstalige Gemeenschap broederlijk naast elkaar om aan te kondigen dat de scholen aan de vooravond van een mogelijke derde coronagolf open bleven en dat ze zelf zouden beslissen welke verstrengingen er worden doorgevoerd.

Vlaams minister Ben Weyts (N-VA) zat er naast zijn Franstalige collega Caroline Désir. Niet enkel een PS-politica, ook de kleindochter van wijlen Georges Désir, jarenlang FDF-burgemeester van Sint-Lambrechts-Woluwe. ‘Bien étonnés de se retrouver ensemble.’
De vergadering, persconferentie en aankondiging van de maatregelen om de coronaverspreiding in de scholen te stoppen, moest aantonen dat het niveau van gewesten en gemeenschappen ook zijn rol te spelen heeft in de coronacrisis. Dat was de voorbij 13 maanden vaak anders. Zeker in Vlaanderen ontstond de indruk dat minister-president Jan Jambon er voor spek en bonen bijzat. Nu wordt die perceptie eindelijk bijgestuurd.
De vervelende professor
De Vlaamse regering had ook nog een eitje te pellen met de autoritaire Vivaldi-regering en minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke in het bijzonder. De man aanvaardt geen enkele tegenspraak en met hem samenwerken is een hel. Jambon vergeleek Vandenbroucke met de communistische partijkrant Pravda. De vervelende professor heeft al veel schade aangericht.

Pedro Facon was door zijn toedoen als coronacommissaris lange tijd op non-actief. De burn-out van Facon was een gevolg van het feit dat Vandenbroucke hem geen enkele autonomie of bewegingsvrijheid gaf. Hij moest zijn bureau op het kabinet van Vandenbroucke hebben. Dat leidde tot grote spanningen.
Komt er nog bij dat de minister soms een loopje neemt met de waarheid om de angstgevoelens te versterken. Zo stelde hij dat er vorig weekeinde “426 opnames bijkwamen, een klein ziekenhuis erbij”. De situatie is inderdaad zorgwekkend, maar toch genuanceerder. Vorig weekeinde waren er 426 opnames en 305 ontslagen. Dat is 121 extra coronabedden. Het weekeinde ervoor was dat +93. Twee weken geleden +19. Dit helpt niemand vooruit.
Net als de dreigementen dat een harde lockdown nodig is om op 1 mei de horeca opnieuw te openen. Wie gelooft dit? Als men alles op slot doet, duurt het drie weken voor je de eerste effecten ziet en nog eens drie weken voor een duurzame daling. Dan zijn we al een stuk in mei.
Vaccinatiegeknoei maskeren
Meer en meer ontstaat de indruk dat men er alles aan doet om de stroef lopende vaccinatiecampagne te maskeren. Hier zijn echt geen excuses meer voor. Zowel de federale regering als de Vlaamse overheid hebben boter op het hoofd. Het is charlatanisme.
Wellicht moet ook de slechte contacttracing en het onbestaande brononderzoek onder de tafelmat worden geveegd. We hebben dus geen flauw idee waar die besmettingen allemaal ontstaan.
“Jambon vergeleek Vandenbroucke met de communistische partijkrant Pravda. De vervelende professor heeft al veel schade aangericht”
Redactie
Iedereen herinnert zich het einde van de eerste lockdown: “track and trace” wordt essentieel. We zijn bijna een jaar verder en we staan nergens. En dus is een nieuwe lockdown blijkbaar de enige optie. Het is een extra probleem dat de Vlaamse regering, die hier een grote verantwoordelijkheid draagt, niet kan ingaan tegen de harde lockdownplannen van de federale regering.
Red de economie
Wat ze wel kan doen is ervoor zorgen dat de economie niet opnieuw kopje onder gaat zoals een jaar geleden. Want we weten waar we in dat geval naartoe gaan: naar een economische krimp van 8 procent of meer. De verwachte faillissementsgolf zal nog eens dubbel zo groot zijn dan aanvankelijk gedacht. Voor een viroloog met communistische sympathieën als Marc Van Ranst vormt dat geen probleem, voor elke weldenkende mens of econoom wél. Jan Jambon heeft gelijk dat je hier zeer voorzichtig moet zijn en oog moet hebben voor de broodwinning. De beslissing in oktober 2020 (bij de tweede golf), om winkels via een afhaalsysteem te laten werken, heeft geholpen. De economische krimp bleef beperkt.
Dat is altijd beter dat de extreme maatregelen. Er wordt hier over de economie gesproken als een koffiezetmachine die na aan- en uitzetten kan werken waardoor je altijd even goede koffie krijgt. Stijn Baert vindt dit totaal wereldvreemd: “Alsof ondernemers robots zijn, opstartkosten niet bestaan en de ontrafeling van de economische keten geen gevaar is.” Waar zitten trouwens de liberalen in de regering om zo’n gevaarlijke keuzes te vermijden? En dan hebben we het nog niet over de budgettaire gevolgen. Onderzoek toont aan dat België slechter dan de buurlanden uit de coronacrisis komt.
De conclusie is daarbij dat niet de uitgaven om de crisis te bestrijden, maar wel de verwachte toename van de sociale uitgaven en het optrekken van het minimumpensioen de stuwende factoren achter de begrotingsontsporing zijn. We dachten de voorbije decennia dat we met de meest onverantwoordelijke generatie politici zaten. Het kan altijd erger blijkbaar.