Er werd eerst sceptisch gereageerd op de deelname van de Lega aan de nieuwe Italiaanse regering Draghi, maar vandaag ziet men hoe Matteo Salvini zijn rol als schaduwminister met verve vertolkt. Soms lijkt het zelfs dat Draghi dichter bij de ideeën van de Lega staat dan bij die van de sociaaldemocratische PD.
Het gaat bijvoorbeeld om de problematiek van het ‘ius soli’. Italiaans links stelde een verandering voor van de rechten van het staatsburgerschap, waarbij niet meer afstamming, maar de geboorteplaats beslissend zou zijn voor een Italiaanse identiteitskaart. De Lega liet onmiddellijk verstaan dat zij zich hiertegen verzet. Draghi zweeg; voorstel afgevoerd. Hetzelfde gebeurde met een voorstel over homo- en transfobie in de Italiaanse Senaat, dat door verzet van de Lega niet werd goedgekeurd. Berlusconi’s Forza Italia en – in de oppositie -Meloni’s Fratelli d’Italia deden de rest. Links schreeuwde moord en brand, maar Draghi zweeg. Terwijl het ene na het andere linkse thema verzandt, zet de regering Draghi een migratiebeleid verder dat weinig aangepast lijkt aan de linkse tijdsgeest en eigenlijk het eerdere beleid van Salvini verderzet. Feit is dat in het kabinet Draghi Lega-leden op zowat alle sleutelposities zitten en deze zich van deze machtsinstrumenten weten te bedienen.