John Croughs is papa van twee en schrijft geëngageerd over alles wat de samenleving vorm geeft. In deze vrije tribune blikt Croughs al vooruit naar de verkiezingen van 2024. Wat staat er op het spel voor Vlaanderen en wat betekent dat voor de Vlaamse politieke partijen. Zal 2024 het grote referendum van de Vlaamse identiteit worden?
Wie de actualiteit en de maatschappelijke discussies volgt, zou denken dat de inzet van de volgende verkiezingen subsidies, het middenveld, de loonkloof of zelfs burger- en grondrechten zal zijn. Het is nog wat vroeg om daarover voorspellingen te doen. Maar wanneer het binnen enkele maanden verkiezingen zouden zijn, dan was dat een feit geweest. De waan van de dag is het overlevingsmechanisme van de traditionele politiek. Dagelijks, wekelijks of maandelijks dient er zich op een schoteltje een nieuwe opportuniteit aan om het niet over de politieke visie te moeten hebben. Over de kern van het partijprogramma. Over de bestaansreden van een partij.
Corona: een geluk bij een ongeluk
Hoe wreed het ook klinkt, voor de regeringspartijen is de hele coronacrisis een geluk bij een ongeluk. De Vlaamse partijen uit de federale regering hoeven zich al meer dan een jaar niet meer te verantwoorden over een beleidsprogramma dat indruist tegen de wil van bijna 45% van de Vlaamse kiezers. N-VA hoeft op haar beurt al een jaar geen hypocriete oppositie meer te voeren tegen een federaal beleid dat het, op de keper beschouwd, niet slechter doet dan datgene van de regering Michel. En dat op de koop toe gesteund wordt door een Vlaamse regering met de N-VA aan het roer.
De grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog legt heel wat bloot, maar raakt nooit de essentie. Vrijheden, verantwoordelijkheden, rechten en plichten zijn cruciaal en overheersen meer dan ooit de debatten. Partijen haasten zich om zich op deze thema’s te onderscheiden, positioneren en profileren. Hoewel ze dat min of meer klaarspelen, hoeven ze hun comfortzone daarvoor amper te verlaten.
Gemeenschappelijke identiteit als kader
Vrijheden, verantwoordelijkheden, rechten en plichten zijn maar relevant binnen één enkel kader: de samenleving. En laat het nu net die Belgische of Vlaamse gemeenschap zijn die nog volop voorwerp is van onenigheid. Zolang dat kader barsten en gaten vertoont, is elk ander debat slechts morfine voor een stervende.
Een samenleving of gemeenschap is maar werkbaar wanneer die zich vormt en standhoudt rond een gemeenschappelijke identiteit. Organische interactie voortspruitend uit een gemeenschappelijke geschiedenis en taal is de basis waarop dat kader gebouwd wordt. Of zou moeten worden.
Een samenleving gefundeerd op meerdere gemeenschappen die met elkaar geen interactie aangaan, is slechts een politieke constructie. Een staat zonder ziel.
Patriottisme
De kiesgang van 2019 maakte opnieuw duidelijk dat hoe langer hoe meer Vlamingen nood hebben aan zo’n kader. Voor hen is burgerschap meer dan lidmaatschap van een staatkundig geheel. Burgerschap is onderdeel zijn van een volk dat zich met trots onderscheidt van andere volkeren en samen bouwt aan een toekomst voor de volgende generaties.
Een samenleving is een verzameling burgers die fier is op de overlevering van de gemeenschappelijke prestaties van zijn voorouders. En op de geschiedenis die het zelf creëert voor zijn kleinkinderen. Zonder dat verwantschap is er geen patriotisme en zonder patriotisme geen gemeenschap. Zonder gemeenschap is er geen burgerschap en zonder burgerschap geen burgerzin. En zonder burgerzin is elk maatschappelijk debat slechts morfine voor een stervende. De cirkel is rond.
Stiefvader-land
De dubbeldemocratie waartoe wij behoren kan nooit tegemoetkomen aan de wil van elk van haar burgers om één gemeenschap te vormen. Een Vlaming noch Waal kan ooit als vertegenwoordiger optreden voor één volk.
Elke ingreep om het ‘Belgische’ gemeenschapsgevoel te vereenzelvigen met de Belgische democratie is een maat voor niets. Een unionistisch, federaal of confederaal stelsel zullen niets bijdragen aan de samenhorigheid. #Tousensemble et pour les Flamands la même chose.
Een Limburger die een dagje naar de kust trekt, voelt zich nog steeds verwant en dus ‘thuis’. Diezelfde Limburger die iets minder ver reist naar de Ardennen, voelt zich daar evenveel toerist als de Nederlander, Duister of Engelsman aan de terrastafels rondom hem.
De taal is het volk
De gemeenschappelijke taal die onze gemeenschappelijke geschiedenis en gebruiken beschrijft, is de katalysator van de gemeenschap waartoe we behoren. Met slechts verschillen in accent deelt een Hasselaar dezelfde cultuur als de Oostendenaar. Die cultuur komt tot stand door interactie op gemeenschappelijke plaatsen zoals café, werk, jeugdbeweging, gebedshuis of sociale media.
Als een staat bestaat uit meerdere volkeren met elk hun eigen taal, zullen zij zich in taalgroepen verdelen om tot interactie en debat te komen. Elke taalgroep gaat zich als een natuurlijke samenleving gedragen die op haar beurt de wens heeft om een democratische entiteit te vormen. Wil men die verschillende volkeren toch onder eenzelfde vlag groeperen, kan dat enkel mits een confederale logica. Maar zelfs dan zullen we onder die vlag niet samen juichen of wenen.
Smeltkroezen
Een volk is meer dan alleen taal. Taal is de lijm die cultuur, waarden en normen aan een volk kleeft. Ook van buitenaf krijgt het al krakkemikkige gemeenschapskader het hard te verduren. Al enkele decennia nestelen zich in redelijk grote getalen mensen met niet alleen een andere taal, maar ook een totaal andere afkomst in onze gemeenschap. Het verschil in cultuur betekent in vele gevallen niet meer of minder dan een tegengestelde levenswijze.
Noord-Afrikanen, maar evengoed Oost-Europeanen of andere ‘ver-van-hier-volkeren’ immigreren maar integreren niet of weinig in onze gemeenschap. Op zich niets spectaculair zij het niet dat ondertussen niet alleen onze steden maar zelfs de plattelandsgemeenten in snel tempo afscheid moeten nemen van hun traditionele gebruiken en folklore.
Segregatie
Een Bruggeling die aan de schoolpoort meer Frans en Arabisch hoort dan West-Vlaams is even misnoegd als een Dendermondenaar die exact hetzelfde hoort en ziet gebeuren wanneer hij of zij kindlief ophaalt van school.
Omdat de culturele verschillen en vaak ook de taal zó verschillend zijn, lukt het voor de autochtone en allochtone bevolking al enkele generaties niet om één gemeenschap te vormen.
Hun massale aanwezigheid beneemt de inwijkelingen de noodzaak en dus de wil om te integreren. Haar omvang geeft de allochtone gemeenschap de mogelijkheid om subgemeenschappen te vormen waarbinnen de leden comfortabel kunnen leven.
Met uitzondering van de Joodse gemeenschap, beperkt de segregatie zich tot de sociale sfeer. Zonder zich echt te integreren kunnen allochtone burgers immers makkelijk deelnemen aan het lokale school- en werkleven. Op al deze plaatsen is de eigen subgemeenschap sterk vertegenwoordigd. Zo kan men rechten en zelfs privileges afdwingen zonder interactie aan te gaan met de lokale bevolking. Denk maar aan tolken of halal maaltijden.
2024
Wat de komende drie jaren nog zullen brengen, weet ik niet. Maar wat ik wel al weet is welke partij in 2024 veel stemmen zal behalen. Na het lezen van dit artikel denkt u allicht dat ik Vlaams Belang bedoel, maar dat is niet per se zo.
Wat Vlaams Belang alleszins wél zal doen, is proberen om van de verkiezingen een referendum te maken over de Vlaamse identiteit. Wat die identiteit exact is, is voer voor debat en differentiatie. Maar wat die identiteit bedreigt of belemmert, is voor vele Vlamingen wél al een uitgemaakte zaak: België en multiculturaliteit. Het zal zaak zijn om daarop een antwoord te bieden.
De overwinning zal toekomen aan de partij die het beste aanvoelt en begrijpt wat een volk nodig heeft. De behoeftenpiramide leert ons dat secundaire behoeften pas opspelen wanneer de primaire behoeften vervuld zijn. Vlaanderen verdient een volk en dat Vlaamse volk verdient een samenleving. De rest volgt daarna wel.
Nah we krijgen gewoon meer van het zelfde. Ik stem in ieder geval niet meer mee 😀 ik zal voor die klucht nog is in een rij gaan staan en een halve dag op offeren goed zot!
Iedereen die zich een klein beetje in onze politiek interesseert beseft dat heel die Belgische structuur helemaal niet werkt.
Herfederaliseren of een nieuwe federale partij zal in de huidige context niet werken want dan moeten er een heleboel ministeries verdwijnen en dat willen alle politiekers allerminst.
Daarom is het beter een drastische hervorming door te voeren: België ontmantelen.
De huidige landsgrenzen van de meeste Europese landen werden bepaald door oorlogen.
Het miskleun België ontstond na het verdrijven van de Nederlanders en toen waren er al heel veel vooraanstaande walen gewonnen voo een rattachement.
Wallonië: Er is een grote groep walen die zich meer betrokken voelt bij Frankrijk dan dat ze Belg zijn. “La France c’est ma patrie” heb ik dikwijls genoeg gehoord tijdens de vele jaren die ik Wallonië werkte. Meer dan een half miljoen walen kijkt dagelijks naar de Franse TV zenders zodat de Waalse politiekers een standpunt van de federale regering niet aan hun publiek kunnen uitgelegd krijgen als dat niet overeenkomt met wat Macron afkondigde (recent: sluiting van de scholen t.g.v. de coronacrisis). Een opinieonderzoek uit 2008 liet uitschijnen dat 49% van de Walen voor een aansluiting bij Frankrijk is als België ophoudt te bestaan, 60% van de Fransen zou voorstander zijn. Volgens een onderzoek gepubliceerd in juni 2010 was toen zelfs twee derde van de Fransen voor aanhechting. Bron: Wikipedia Rattachisme.
Charles De Gaulle liet optekenen dat het voor hem een vingerknip zou geweest zijn om Wallonië te annexeren maar dat hij het (voor ons Vlamingen jammer genoeg) niet gedaan heeft. https://alliancewalloniefrance.blog/2012/11/09/ce-que-disait-un-certain-charles-de-gaulle/
Frans Vlaanderen: Werd door Frankrijk geannexeerd na een verloren veldslag van Willem III van Oranje-Nassau tegen de Franse koning Louis XIV in 1677 en werd onder dwang verfranst. Er wordt daar ondanks alles ook nog altijd, vooral bij de oudere bevolking, Vlaams gesproken. Zij voelen zich geen fransen. Ik las onlangs dat er onder de jonge bevolking steeds meer interesse groeit om te vervlaamsen.
Zeeuws-Vlaanderen: Zelfs onder Leopold II waren er al plannen om Zeeuws Vlaanderen te annexeren en ook na de eerste wereldoorlog wilde men de Zeeuwen bij België voegen als oorlogsschuld omdat de Nederlanders ondanks hun zogezegde neutraliteit toch zouden gecollaboreerd hebben met de Duitsers. De Zeeuwen voelen zich geen Nederlanders.
Voorstel:
Wallonië, terug naar Frankrijk: Le rattachement. Als compensatie staat Frankrijk Frans Vlaanderen af aan Vlaanderen
Samen met Frans Vlaanderen en Zeeuws-Vlaanderen één republiek Vlaanderen maken, gedaan met alle soorten faciliteiten en allerlei verlammende mechanismen.
De Oostkantons: terug naar Duitsland.
Voeren: Een Vlaamse enclave of aansluiten bij Nederland, meer dan 15% van de voerenaars zijn Nederlanders dit kan eventueel na een bindend referendum.
Brussel: Een stadsstaat zoals Singapore en ze mogen de koning hebben.
Aansluiten bij Nederland is totaal uit den boze want dat wilt geen enkele Vlaming.
Ik weet het wel dat is utopisch maar het zou op zijn minst toch kunnen werken.
Als daar zijn: Eén land, één taal, één regering, geen provincies meer, geen alarmbelprocedures, geen belangenconflicten en … lagere belastingen …
Het medicijn: Alle Vlamingen, politieke partijen, vakbonden, werkgeversorganisaties en drukkingsgroepen spannen samen om de Walen met alle mogelijke middelen te overtuigen dat ze veel beter zullen zijn bij “la douce France” dan bij “les sales Flamins” die ze toch verachten en kleineren maar wel uitmelken. (Ik heb het aan den lijve ondervonden) Dit kan gaan met TV-spots op alle Franse en Waalse zenders, alle sociale media inbegrepen.
Natuurlijk, het doen samenwerken van alle Vlamingen is al een eerste barrière maar zoals het nu verder kwakkelt is het uitzichtloos.
Indien er al een eerste samenwerking zou kunnen ontstaan tussen het VB en de N-VA, die beiden de onafhankelijkheid van Vlaanderen hoog in het vaandel dragen, kunnen we toch een sterke strategie ontwikkelen om de fransen en de walen te overtuigen.
Het mooie zou zijn dat tegen 2030 te realiseren. Na 200 jaar onderdrukking en profitariaat is het welletjes geweest.
M.v.g.
M. de Hauwere
“Vlaanderen verdient een volk en dat Vlaamse volk verdient een samenleving.” Mee akkoord maar Vlaanderen verdient OOK een gedreven leider en geen handpop en jaknikker van het federale bestuur. Tijdens deze pandemie waren er diverse kansen om Vlaanderen op de kaart te zetten en te bewijzen dat een onafhankelijk Vlaanderen de toekomst is. Helaas, driemaal helaas. Met een MP als Jan Jambon zijn die kansen, samen met het toiletafval, door de riool gespoeld. Een zichzelf noemende Vlaams-Nationalistische partij die deze geboden kansen niet heeft benut, is die naam niet waardig en de laatste peilingen geven mij hierover gelijk. Dus ja, welke partij bij de volgende verkiezingen veel stemmen zal halen is bijna een zekerheid. Het zal echter niet de NVA zijn.
Zeer goede analyse, hoop dat dit doordringt bij één van onze grootste politieke partijen!
Graag herinner ik U er aan dat , indien CDV zich aansluit bij het V-kamp in het vlaamse parlement, er al een pro-V-meerderheid is. De verantwoordelijkheid van CDV nú is verpletterend. Rond Ovld doe ik geen moeite meer.
Akkoord met de analyse van John Croughs.
De identiteit van een volk wordt mijns inziens bepaald door zijn geschiedenis, zijn tradities, zijn cultuur en zijn taal. Dat wil zeggen dat alleen dezelfde taal spreken niet volstaat om tot dat volk te behoren. Er is dus meer nodig. Als inwijkelingen ten volle willen deel uitmaken van ons volk, onze natie, dan moeten zij zich scharen achter onze geschiedenis, onze tradities eren, Nederlands leren en onze cultuur omarmen. Met andere woorden zij moeten assimileren. Zo niet krijgen wij vele diverse volkeren naast mekaar wat aanleiding geeft tot conflicten. Dat is wat in het westen aan het gebeuren is. Met alle gevolgen vandien.
Stom, stom, dat is juist wat de politici willen, nl. dat de gewone burgerbevolking en werkende klasse niet meer zouden gaan stemmen, dan zullen zij het wel effe onder hunne regelen. Daarom roep ik de gewone burger op om massaal te stemmen op 2 partijen met overeenkomende agendapunten en een naamstem te geven aan de voorlaatste op de lijst. Die personen zijn nog gemotiveerd om zich in te spannen voor verandering. Denk maar eens goed na over deze strategie. Zoals Julius Ceasar heel lang geleden zei, Véni , Vidi , Vici , (ik kwam ,ik zag, ik overwon.)
Ze regelen het nu ook onder hun, waarom zou je een vrije dag op offeren voor nop? Ik wil maar zeggen het enige dat we terug krijgen zijn Regels belasting en immigratie. Die politiekers doen net of ze hebben een verantwoordelijke functie maar als er iets mis loopt. Doen ze allemaal als of hun neus bloed in het beste geval krijgen we een Sorry. Al wat anders denkt dan de regering wordt het zwijgen opgelegd zelfs politiekers! Nee man pak gewoon de vrije dag ze doen toch wat ze willen, dus geniet toch van dat beetje vrijheid dat je nog hebt i.p.v. het te spenden aan verkiezingen voor een dictatuur.
zeer mooie samenvatting!
prachtig voorstel. Ik hoop dat ik het nog mag meemaken!
Neen, veeleer van de “EigenVolkse Identiteit”
Dat is ELKE kiesintentie peiling al, tot spijt van elke MSM gazettenpraat schrijvelaar en Linksoloog, gecamoufleerd als “politicoloog” , “socioloog” of “antropoloog”, die het benijdt