Brusselse meerderheid verwerpt invoeren minimale kennis Nederlands of Frans bij sociale huurders

Het N-VA-voorstel voor het invoeren van de minimale kennis van Nederlands of Frans bij sociale huurders werd in het Brussels parlement door de meerderheid verworpen. Onderzoek heeft al lang aangetoond dat in een superdiverse omgeving een gemeenschappelijke taal belangrijk is om segregatie, uitsluiting, criminaliteit en werkloosheid tegen te gaan. Anderzijds duidt de explosieve vraag naar sociale huurwoningen op de groeiende armoede in Brussel, of multiculturalisme à la carte…

Tijdens de coronacrisis is duidelijk geworden dat heel wat Brusselaars niet bereikbaar zijn omdat Ze het Nederlands of het Frans onvoldoende of helemaal niet beheersen. Nieuw is dit niet. Wie de werkloosheidscijfers onder de loep neemt, weet dat 90 procent van de langdurige werklozen Nederlands-onkundig is. Hoewel steeds meer jonge Brusselaars beseffen dat de kennis van een tweede landstaal belangrijk is – en daarom voor het Nederlandstalig onderwijs kiezen – blijft het Franstalig onderwijs het Nederlands als tweede taal stiefmoederlijk behandelen.

Gemeenschappelijke taal

Ook op de sociale huurmarkt blijkt duidelijk dat heel wat nieuwkomers onvoldoende basiskennis van het Frans en het Nederlands bezitten. De Brusselse N-VA heeft daarom een voorstel van ordonnantie ingediend om te zorgen dat huurders van een sociale woning minstens beschikken over een basistaalvaardigheid van het Nederlands of het Frans. “Het niet beschikken over een basiskennis van het Nederlands of Frans veroorzaakt veel problemen op het vlak van leefbaarheid en veiligheid in de sociale wooncomplexen, problemen die te wijten zijn aan de gebrekkige communicatie tussen de sociale huurders en de verhuurder en tussen de sociale huurders onderling”, zegt Brussels parlementslid Mathias Vanden Borre (N-VA).

Gezien de sociale wooncomplexen eveneens superdivers zijn samengesteld, is de nood aan een gemeenschappelijke taal uiteraard heel belangrijk. Een gebrek aan gedeelde of gemeenschappelijke communicatie leidt sowieso tot sociale isolatie, spanningen, segregatie en werkloosheid. De jarenlange problemen in bijvoorbeeld Peterboswijk – een sociaal wooncomplex in Anderlecht – zijn daar een voorbeeld van. De onwil om zich aan de geldende regels aan te passen of om zich in de samenleving in te passen, leidde tot vergaande vormen van vijandigheid t.o.v. de omgeving. Jongerenbendes terroriseerden de omgeving.

“Een gemeenschappelijke taal vormt de basis van een samenleving, en het belang van de beheersing van die taal (of talen) om communicatie mogelijk te maken, is daarbij onontbeerlijk”, aldus Vanden Borre. “Het is dan ook bijzonder jammer dat mijn voorstel van ordonnantie deze namiddag werd weggestemd door de meerderheid in de commissie. Blijkbaar hecht deze meerderheid geen belang aan de inburgering en emancipatie van nieuwkomers. De zogezegde voorstanders van ‘inclusie’ zorgen in realiteit voor barrières die een gedeelde samenleving onmogelijk maken”, besluit Vanden Borre.

Explosief stijgende armoede

In Vlaanderen zegt de wooncode dat als je een sociale woning van de Vlaamse Overheid wil huren, dat je op zijn minst een mondeling niveau A1 voor het Nederlands moet beheersen. Dit moet je bewijzen wanneer je één jaar in de sociale woning woont. De sociale woonmaatschappij of verhuurkantoor test de kennis van het Nederlands. Intussen is de Vlaamse Regering van plan om de vereiste kennis van het Nederlands op te krikken van niveau A1 tot A2. Uit een parlementaire vraag van Guy D’haseleer (Vlaams Belang) bleek in het recenter verleden duidelijk dat de opvolging van de wooncode erg belangrijk is.

De explosieve vraag naar sociale huurwoningen wijst op een stijgende armoede in Brussel. Meer dan 70 procent van alle huurders heeft recht op een sociale woning, terwijl die woningen slechts 8 procent van het woningenpark vertegenwoordigen. De laatste 30 jaar zijn er slechts 4.000 sociale woningen bijgebouwd. Het is dweilen met de kraan open. De laatste dertig jaar steeg het aantal Brusselaars in de drie laagste inkomensklassen met bijna 30 procent. Of hoe ongecontroleerde, superdiverse migratie zonder integratie leidt tot segregatie en stijgende armoede.