Darya Safai (N-VA): “Neen, Vlaanderen is niet racistisch”

N-VA-Kamerlid Darya Safai waarschuwt in deze vrije tribune voor het ‘islamo-gauchisme’, “een alliantie van linkse stemmenronselaars en islamisten.”

Afgelopen zondag zat ik aan tafel in een studio en debatteerden we over een onderwerp waarvan je zou denken dat het in de 21ste eeuw duidelijk en helder zou zijn voor iedereen… maar helaas is dat niet het geval en wordt het precies enkel erger en erger.
Aan de tafel zat onder andere een jonge dame met hoofddoek, waarvoor de hoofddoek een statement is, en een iets minder jonge dame die ooit tegen de invloed van de kerk inzake vrouwenrechten was, maar vandaag, onder het mom van ‘multiculturalisme’, naast de moskee staat in het verdedigen en promoten van de misogyne symbolen van de islam.
Het is onbegrijpelijk dat daar waar men vroeger op de barricaden zou staan tegen de kerk en vóór vrouwenrechten en gelijkwaardigheid, men nu hand in hand staat met de imams.

Ik word er triest van. Niet zozeer voor mezelf maar voor het westen dat me zoveel kansen heeft geboden en waarvan ik zie dat velen niet beseffen dat bepaalde waarden en vrijheden niet zo vanzelfsprekend zijn als ze lijken. De waarden en vrijheden waardoor het hier net zo fijn leven is.
Daar mag je toch geen duimbreed op toegeven.
En dat is blijkbaar een strijd, eentje die zwaar is… maar ik zal me ervoor blijven inzetten en er alles voor geven, hoe moeilijk ook.
Want het islamisme is als een sluipend gif en de naïviteit van links, de gelijkenissen en gezamenlijke belangen vormen een gevaarlijke cocktail die, als hij ontploft, veel schade zal toebrengen waar je niets meer aan kan doen.

Ik ben er al eens het slachtoffer van geweest. De hele Perzische beschaving is er het slachtoffer van geweest… en wereldwijd zijn er miljoenen mensen het slachtoffer van.
En het gaat niet over mijn land van herkomst, alhoewel velen de discussie steeds naar daar willen brengen en willen zeggen dat we hier niet in Iran zijn, maar het gaat over hier bij ons! Ja ook hier worden er meisjes en vrouwen onder druk gezet om een hoofddoek te dragen.

Als het hier in het westen goed leven is, dan is dat niet dankzij de waarden van de islam of de sharia of de hoofddoek, maar omwille van de waarden van De Verlichting… iets dat haaks staat op de islamitische leer.

Ik strijd niet alleen voor mijn kinderen, maar voor alle kinderen… want toen ik in een islamitisch land een tweederangsburger werd omwille van mijn geslacht, was het te laat om aan onze ouders te vragen: ‘wat hebben jullie met onze vrijheid gedaan?’

Een alliantie van linkse stemmenronselaars en islamisten… het is precies een gouden combinatie. De islamisten benaderen de linksen op een sluwe manier, en laten hen, verblind door het stembejag, de kastanjes uit het vuur halen. Met onder andere hun ‘fake feminisme’ waar vrouwen toch vrij moeten zijn om te kunnen ‘kiezen’ voor zelfs bijvoorbeeld een boerka.
Ze gaan hand in hand, maar dan wel in strijd met de waarden van De Verlichting. Alles wordt getolereerd, ook intolerantie, en er komen zelfs slogans als ‘weg met ons’ voort uit de ideologie van de linkse zelfhaat.
De gelijkwaardigheid man/vrouw, scheiding kerk en staat en neutraliteit bij een publieke functie, worden op die manier gewoonweg holle termen die nietsbetekenend meer zijn.

Ik spreek uit ervaring, maar zoals ik al schreef heb ik het hier niet over mijn land van herkomst. Ik praat over de toestand hier.
Je moet blind zijn als je niet ziet dat er een islamisering van onze samenleving, met alle gevolgen van dien, aan de gang is.

Aan ons om dit tegen te houden.
Het zal misschien een lange, zware weg worden die we moeten bewandelen om er samen te geraken. Maar ik laat dit niet los.
En samen kunnen we er geraken.

Vlaanderen is niet racistisch

Zit racisme in het DNA van de Vlaming? Hebben we in Vlaanderen te maken met institutioneel of systematisch racisme?
Als ik bepaalde reacties en opinies lees waarin dit wordt beweerd, dan kan ik het toch niet laten om hierop te reageren.

Toen ik hier in 2000 aankwam heeft het systeem er wel voor gezorgd dat ik veel rechten kreeg, gewoon omdat ik een mens was. Rechten die ik zelfs in mijn eigen geboorteland niet had.

Ik kreeg hier als vrouw eindelijk gelijke rechten en het was de eerste keer in mijn leven dat ik me een volwaardig burger voelde, iets wat me in mijn geboorteland niet gegund werd.
Ik kreeg hier de kans om te studeren, te werken als tandarts en iets op te bouwen.
Hier was ik ook vrij om op te komen voor wat me zo dierbaar is, nl. vrijheid en gelijkheid.
Wie had er ooit gedacht, toen ik in de gevangenis in Iran zat ten gevolge van mijn strijd voor net hetzelfde, dat ik hier ooit op een dag volksvertegenwoordiger zou zijn? Door de kansen die ik hier kreeg en die ik met beide handen heb gegrepen, ben ik op de lijst terechtgekomen van de grootste partij van ons land en hebben zovele Vlamingen mij het vertrouwen gegeven om hen te vertegenwoordigen in het parlement.

Was dat allemaal vanzelfsprekend? Nee natuurlijk niet, maar ik geloofde er in, en ook al kostte het me veel moeite, ik voelde me gesteund, door de mensen en ook door het systeem.

Toen ik hier drie maanden was, begon ik aan het Instituut voor Levende Talen van de KUL om een jaar Nederlands te studeren.
Nadien schreef ik me in aan de VUB voor Tandheelkunde. Was het makkelijk? Neen! Omdat Nederlands mijn moedertaal niet was, kan ik jullie verzekeren dat het voor mij heel moeilijk was om de leerstof, en dan vooral al de teksten, te verwerken. Ik was gemotiveerd om de taal te leren, hoe kon ik anders met de mensen communiceren? Het kostte me misschien tien keer meer moeite dan anderen om de taal van de cursussen te begrijpen alvorens ik het kon leren, maar ik kreeg veel steun voor mijn moed van de mensen op de universiteit en deze steun gaf mij dan weer de moed om niet op te geven.
En niet alleen aan de universiteit, ik herinner me ook de conciërge van ons eerste appartementje, onze buren, later mijn vrienden en ga zo maar door.

Is dan alles rozengeur en maneschijn?
Neen, racisme bestaat en is verwerpelijk. Maar zit racisme in het DNA van de Vlaming? Is Vlaanderen institutioneel racistisch? Daarop zeg ik resoluut: Neen!

De keren dat ik te horen krijg dat ‘ik terug naar mijn eigen land moet gaan’ of ‘dat ik hier niet thuishoor’, komt het zelfs meestal van tweede generatie migranten met moslimachtergrond.
Omdat ik kritiek heb op de islamitische dogma’s en opkom voor vrouwenrechten noemen sommigen me islamofoob, xenofoob, fascistisch en ja… zelfs racistisch.
Al te vaak kleeft men het etiket ‘racist’ op mensen die kritiek uiten op de islam, om zo de mond te kunnen snoeren, ondanks het feit dat het helemaal niets te maken heeft met een ras maar met een ideologie. Een ideologie die alleen maar zorgt voor meer segregatie.
Het woord op deze manier misbruiken verzwakt enkel de strijd tegen het racisme. En zo zien we dat nog wel in een aantal situaties, dat het woord gebruikt wordt terwijl er geen sprake van is.
Racisten bestaan jammer genoeg overal en het gaat zeker niet exclusief over één bepaalde huidskleur ten opzichte van een andere.
Racisme is een misdrijf en moeten we veroordelen.
We moeten racisme klein krijgen.

Daarom moeten we ons blijven inzetten voor een warm, inclusief en harmonieus Vlaanderen. Een Vlaanderen waar iedereen, die deel wil uitmaken van onze samenleving met respect voor onze waarden, normen en cultuur, en zich inzet om samen een mooie toekomst op te bouwen, ongeacht zijn of haar afkomst, telt.

Ik ben alle Vlamingen, die een rol gespeeld hebben, door een stuk van hun leven met mij te delen en me te steunen, dankbaar. Van mijn proffen, buren, collega’s en lieve vrienden tot al de mensen die ik overal in Vlaanderen tijdens de vele lezingen heb ontmoet en die me zo warm hebben ontvangen. Jullie hebben er stuk voor stuk voor gezorgd dat ik me hier thuis voel.
Binnen 20 dagen woon ik twintig jaar in Vlaanderen en dat doet me nadenken over hoe ik hier ben ontvangen en de kansen die ik hier kreeg.
Dit is meer dan ooit mijn Vlaanderen.
Ik ben dankbaar en vereerd voor het vertrouwen dat ik heb gekregen en ik zal er alles aan doen om mij te blijven inzetten voor de waarden die ervoor gezorgd hebben dat het hier zo fijn leven is en dat ik het zo ver heb kunnen schoppen.

We moeten SAMEN bouwen aan een mooie toekomst.