Oorlog tegen de menselijke natuur

De hedendaagse marxisten en hun “progessieve” imitatoren hebben klaarblijkelijk van het darwinisme alleen onthouden dat het zogezegd heeft bewezen dat God niet bestaat. Maar ze begrijpen niet – of ze negeren opzettelijk – de échte wetenschappelijke feiten achter de evolutieleer, want die passen niet in hun sprookjes over klassenstrijd, gelijkheid, het socialistische paradijs en de maakbaarheid van de mens. In de natuur zoals die door de evolutie is gevormd, is gedood en soms zelfs er bijvoorbeeld geen gelijkheid. Er zijn duidelijk hiërarchieën. Er zijn ook duidelijke winnaars en verliezers.

The winner gets it all

The winner gets it all. En de verliezers wordt niet onderdrukt of uitgebuit, maar opgegeten. De mens is niet het product van klassenstrijd en zeker niet van de enkele luttele eeuwen dat het kapitalisme al bestaat. Op zijn best hebben die een klein promilletje aan la condition humaine toegevoegd. Sinds Darwin weten we dat la condition humaine gevormd is door miljoenen jaren evolutie. Ook door de ontwikkeling van de genetica, de ethologie (de wetenschap dit het gedrag van dieren bestudeert), de dieptepsychologie – in het bijzonder die van C.G. Jung – en de antropologie weten we dat de negentiende-eeuwse theorieën van Marx over mens en maatschappij even achterhaald en ouderwets zijn als de opvatting dat atomen ondeelbaar zijn.

“De negentiende-eeuwse theorieën van Marx over mens en maatschappij zijn even achterhaald en ouderwets als de opvatting dat atomen ondeelbaar zijn”

In het licht van al die wetenschappelijke kennis, in het bijzonder over genetisch bepaalde gedragspatronen in de biologie en archetypische patronen in de psychologie, is het marxistische idee dat de mens een onbeschreven blad is, dat hij na de revolutie van nul af opnieuw kan beginnen – zonder erfzonde, als we het religieus en niet evolutionair formuleren – dat hij tabula rasa kan maken met het verleden… dat is gewoon onwetenschappelijk, onzinnig en zelfs onmenselijk. De “afschaffing  van het verleden”, ook een marxistisch actiepunt, dat door Orwell in zijn boek “1984” meesterlijk werd uitgebeeld, is voor een beschaving even fataal als de verwoesting van een deel van de hersenen voor een individu.

De drie zones van het brein

Dat mag men best letterlijk opvatten. Neurologen verdelen het brein niet voor niets in drie zones: de neocortex, het zogenaamde “menselijke brein” waarmee we nuchter en rationeel kunnen nadenken en analyseren, het limbische of “zoogdierenbrein”, waarin bijvoorbeeld emoties zetelen die we ook bij zoogdieren herkennen –denk bijvoorbeeld aan moederliefde – en een “reptielenbrein”, dat niet echt denkt of onthoudt maar alleen instinctief en automatisch reageert. Dat reptielenbrein is evolutionair gezien het oudste deel van onze hersenen.

Zelfs de dinosauriërs hadden het al. Maar Marx – en zijn hedendaagse volgelingen die beter zouden kunnen weten – doen alsof er na de socialistische revolutie nieuwe mensen zullen ontstaan, zonder zoogdierenbrein en zonder reptielenbrein. Een soort Terminators dus. Nu ja, niet echt. In de sequels is er toch  minstens één Terminator die rudimentaire menselijke emoties ontwikkelt. 

Marxisme voor mieren

Judith Shapiro heeft samen met haar Chinese echtgenoot Liang Heng niet alleen een verschrikkelijk en aangrijpend boek geschreven over Mao’s Culturele Revolutie. Het is in het Nederlands vertaald als “Zoon van de Revolutie”. Ze is ook de auteur van “Mao’s War against Nature”, dat de ecologische rampen en hongersnoden beschrijft die door Mao werden ontketend toen hij probeerde de Chinese landbouw te hervormen op basis van de boekenwijsheid van theoretici als Marx en Engels.

Die “war against nature” is hier in de ecologische betekenis van het woord bedoeld. Maar men zou die beeldspraak kunnen uitbreiden: Darwins  beroemde boeken “On the Origin of Species” en “The Descent of Man” voegden een nieuwe dimensie toe aan de beschrijving van de natuur, maar het marxisme is een oorlogsverklaring aan de natuur, die niet alleen tegen de “groene” natuur van de ecosystemen, maar ook tegen de natuur van de mens. Het is letterlijk on-menselijk en anti-menselijk.

“Karl Marx had gelijk; socialisme werkt, maar hij had alleen de verkeerde diersoort in gedachten.”

Edward Osborn Wilson

Zoals de bioloog Edward Osborn Wilson het ooit met een kwinkslag formuleerde: ‘Karl Marx had gelijk; socialisme werkt, maar hij had alleen de verkeerde diersoort in gedachten.” Wilson bedoelde dat socialisme wel voor mieren werkte – zijn geliefde studieobjecten – maar niet voor mensen. Wel voor insecten zonder individualiteit, zoals mieren, termieten of bijen, maar zeker niet voor mensen met een eigen persoonlijkheid, emoties en gevoelens, een vrije wil en hogere verlangens dan alleen maar materiële.

Hogere waarden, kunst, religie, ethiek en erbarmen kunnen alleen ontstaan als een “bovenbouw” op de natuur, maar nooit zonder rekening te houden met de menselijk natuur. Juist dat is wat het marxisme probeert te doen, telkens opnieuw met desastreuze gevolgen: het marxisme probeert de menselijke natuur niet te temmen of te overstijgen, maar gewoon te negeren. Of met stroppen van indoctrinatie te wurgen. 

Zelfs dieren

Mensen zullen altijd voortgedreven worden door oerkrachten als seksualiteit, de drang tot voortplanting, agressie, territoriuminstinct, honger, doodsangst en metafysische vragen over wat er na de dood komt. Die zijn echt niet pas onder het kapitalisme ontstaan en die zullen ook niet veranderen door economische hervormingen door te voeren, zelfs niet door revoluties die proberen tabula rasa te maken met culturele verworvenheden en instellingen die in de loop der eeuwen met “trail and error” zijn ontwikkeld, bijgeschaafd, verfijnd en verbeterd, in een proces dat heel erg lijkt … nee, niet op klassenstrijd en revolutie, maar op Darwinistische evolutie, waarbij geleidelijke kleine verbeteringen leiden tot nieuwe soorten, nieuwe wetgeving, nieuwe maatschappelijke instituties.

Marx probeerde daar allemaal abstractie van te maken en heel het miljoenen jaren oude verleden te verklaren en heel de onbekende toekomst te voorspellen vanuit zijn beperkte, oppervlakkige en vooringenomen waarneming van een kleine groep mensen uit enkele Europese landen in de negentiende eeuw, bij het begin van de Industriële Revolutie. Alsof dat korte intermezzo maatgevend was voor heel de geschiedenis van de mensheid. Alsof men van daaruit kon extrapoleren tot in de verre toekomst. Er zijn mieren die andere mierensoorten als slaven houden. Waren die mieren misschien al kapitalisten?

“Er zijn mieren die andere mierensoorten als slaven houden. Waren die mieren misschien al kapitalisten?”

Anders dan onze neven de chimpansees zijn grauwe ganzen monogaam, en het mannetje en het vrouwtje blijven elkaar heel hun leven lang trouw. Als een van beiden sterft, maakt de andere duidelijk een rouwproces door. Konrad Lorenz heeft dat heel grondig gedocumenteerd. Dat is de oervorm van een huwelijk. Of was dat misschien ook een constructie van bourgeoismannetjeseenden om de vrouwtjeseenden te onderdrukken?

Olifanten die de botten van dode soortgenoten terugvinden, voeren duidelijk een ritueel uit, dat een verre voorloper lijkt te zijn van menselijke religie en menselijke begrafenisriten. Zeker niet om maatschappelijke ongelijkheden in hun kudde te bekrachtigen, maar omdat zij, anders dan de meeste andere dieren, een zeker zelfbewustzijn hebben en minstens een vaag begrip van de dood.

“Overal ter wereld waar we grotschilderingen vinden, stellen de oudste afbeeldingen magische en/of religieuze rituelen voor. Om een rechtvaardigingsgrond te construeren voor de onderdrukking van de bezitslozen door de bezittende klasse? Nee, duidelijk niet. Wel om de gunst van de geesten of de goden af te smeken bij de jacht.”

Overal ter wereld waar we grotschilderingen vinden, stellen de oudste afbeeldingen magische en/of religieuze rituelen voor. Om een rechtvaardigingsgrond te construeren voor de onderdrukking van de bezitslozen door de bezittende klasse? Nee, duidelijk niet. Wel om de gunst van de geesten of de goden af te smeken bij de jacht. Maar als Marx identieke of vergelijkbare gedragspatronen zag bij mensen in de negentiende eeuw, wrong hij dat allemaal in zijn bekrompen denkpatroon van kapitalisten tegen proletariërs.

Alsof de mensheid was ontstaan bij de opkomst het kapitalisme of bij het begin van de Industriële Revolutie en niet driehonderdduizend of drie miljoen jaar eerder.