Twee rijken der vrijheid

We kijken met z’n allen uit naar het beruchte “rijk der vrijheid”. Maar België zou België niet zijn als het niet uit twee verschillende rijken der vrijheid zou bestaan: eentje waar men zich laat vaccineren en toch nog voorzichtig blijft, en eentje waar men zich minder laat vaccineren en de teugels liever wat sneller lost.

De Grote Peiling van Het Laatste Nieuws, VTM, RTL TVi en Le Soir, waarvan de resultaten vorige week gepubliceerd werden, onderzocht niet alleen de partijpolitieke voorkeuren, maar ook enkele actuele thema’s. Daarbij ging het deze keer ook over het perspectief op het “rijk der vrijheid”, een perspectief dat in de twee landsdelen toch wel enigszins verschillend bleek te zijn.

Franstaligen weigerachtig tegenover vaccin

De term “antivaxxer” is een beladen woord dat in de pers graag in verband wordt gebracht met maffe gewapende christen-fundamentalistische Amerikanen die tegen elke vorm van overheidsinmenging zijn. De waarheid is echter dat de vaccinatie in de Verenigde Staten vlotjes opschiet, omdat het met die scepsis onder de Amerikaanse bevolking heus wel meevalt. Het is echter in Rusland, Polen en, inderdaad, Frankrijk dat de bevolking bijzonder sceptisch staat tegenover het coronavaccin. Het is een beetje ironisch dat uitgerekend het land van Louis Pasteur, de uitvinder van onder meer het vaccin tegen hondsdolheid, vandaag zo weigerachtig staat tegenover vaccinaties, terwijl homeopathie er zeer populair is en tegelijk een grote industrie is geworden. Die Franse houding laat zich uiteraard ook voelen in Franstalig België, waar men meer naar de Franse media kijkt dan naar de eigen Belgische.

Duiken we even in de cijfers van De Grote Peiling. Terwijl een ruime meerderheid van de Vlamingen (57 procent) er wel voor te vinden is dat het coronavaccin verplicht zou moeten worden, is daar in Wallonië met 44 procent geen meerderheid voor. Opvallend: opgesplitst naar partijvoorkeur blijken N-VA-kiezers met 66 procent een verplichting te steunen, terwijl bijna evenveel PTB-kiezers helemaal tegen zijn. Scepsis tegenover vaccinaties, en eventueel verplichte vaccinaties, is dus helemaal geen rechts probleem, maar een links en extreemlinks probleem.

Franstaligen willen sneller versoepelen

Enerzijds willen de Franstaligen liever niet gevaccineerd worden, maar anderzijds mogen de versoepelingen voor hen wel wat sneller. In Vlaanderen vindt slechts 15 procent van de ondervraagden dat het met de versoepelingen te traag gaat, in Wallonië is dat 25 procent. Veel mensen vinden dat het tempo goed is (41 procent in Vlaanderen tegenover 49 procent in Wallonië), maar bijna evenveel Vlamingen (39 procent) vinden dat het te snel gaat. In Wallonië is slechts 19 procent van de bevolking van mening dat de versoepelingen nog even kunnen wachten.

“Het is onrechtvaardig dat de Vlamingen moeten opdraaien voor het economische wanbeleid van de Franstalige politici, maar het is nog onrechtvaardiger dat een aanzienlijk deel van de Waalse bevolking op die manier in de diepste miserie gevangen zit, en blijft zitten”

Het valt ook op dat de helft van de Walen geen graten ziet in buitenactiviteiten deze zomer, terwijl de helft van de Vlamingen zoiets liever nog niet ziet gebeuren. Slechts een derde van de Walen is tegen, terwijl een derde van de Vlamingen toch voor is. Ongeveer een op de zes Vlamingen en Walen weet het eigenlijk niet. Maar algemeen hebben ook meer Vlamingen (56 procent) angst voor een vierde golf dan de Walen (43 procent).

De Franse slag?

Uit al deze resultaten valt eigenlijk één grote lijn te trekken: in Wallonië is men voorstander van een laissez-faire-houding tegenover het coronavirus. Vaccinaties hoeven niet, strenge maatregelen hoeven niet en ze zijn niet bang voor een vierde golf. De cijfers voor besmettingen en ziekenhuisopnames zijn navenant, want consequent hoger in het zuiden van het land dan in het noorden.

Zouden we mogen stellen dat die lijn zelfs nog wat verder door te trekken valt? Hoe kijken de Franstaligen in dit land tegen begrotingen aan? Terwijl de Vlamingen de knip op de geldbeugel houden, maken de Franstaligen er geen probleem van om een paar schulden extra aan te gaan. Guy Mathot wist al dat de staatsschuld er vanzelf gekomen was en ook vanzelf weer zou verdwijnen… Blijkbaar denken de Franstaligen net hetzelfde over het coronavirus.

België, een moreel verwerpelijke constructie

Belgicisten zoals Calvo of De Croo werpen zich graag op als moreel superieur tegenover die egoïstische Vlaams-nationalisten die weigeren solidair te zijn met de Franstaligen. Maar als we de economische ellende overschouwen, die vaak het gevolg is van het Waalse wanbestuur, met schrijnende armoede die van generatie op generatie overgaat, kan je de Belgische constructie alleen maar verwerpen als een moreel rampgebied. In geen enkel land zouden politici met zo’n beleid wegkomen, maar in Wallonië rekent men erop dat de Vlamingen uiteindelijk wel de rekening zullen oppikken. Het is onrechtvaardig dat de Vlamingen moeten opdraaien voor het economische wanbeleid van de Franstalige politici, maar het is nog onrechtvaardiger dat een aanzienlijk deel van de Waalse bevolking op die manier in de diepste miserie gevangen zit, en blijft zitten.

Maar zou die economische laissez-faire-houding van de Walen ondertussen al zo diep ingebakken zitten dat ze overspringt naar medische noodtoestanden zoals corona? Je zou het bijna gaan denken, want vervang in de vragen hierboven een streng coronabeleid door een streng begrotingsbeleid en je krijgt vrijwel zeker ongeveer dezelfde resultaten. Inclusief dat het vooral Vlaamse N-VA-kiezers zijn die voorstander zijn van meer besparingen, zelfs wanneer de Vlaamse begroting overschotten haalt, terwijl vooral Waalse PTB-kiezer het overheidsgeld liever wat meer laten rollen, ook al zit het Waalse Gewest diep in de schulden.

Probleem is echter dat de Walen zich deze keer fataal vergissen. De oversterfte door corona gebeurt immers vandaag in de eigen gemeenschap en valt bij een volgende staatshervorming niet af te wentelen op de Vlamingen. Vlaamse onafhankelijkheid blijft dus ook vandaag een noodzaak en op de keper beschouwd misschien zelfs nog meer in het belang van de Walen dan van de Vlamingen.