Waarom het fout liep op de Blaarmeersen

De stad Gent had maanden op voorhand een ‘zomerplan’ uitgewerkt voor de Blaarmeersen. Ze wilde een herhaling van de zware incidenten van vorige zomer absoluut vermijden. Dat is hen niet gelukt.

Al op de eerste zomerdag was er een zware vechtpartij en moest de politie in de vooravond de hele strandzone ontruimen. De trieste balans: een steward die schoppen op het hoofd kreeg, kinderen die op het geweld stonden te kijken, twee gewonden afgevoerd naar het ziekenhuis en zware imagoschade voor Gent.

Farys, beheerder van de Blaarmeersen, had nochtans alles mooi klaargezet. Rond de strand- en zwemzone stond een kilometerslang metalen hek. Wie erin wilde, moest langs een controlepost en een identiteitskaart tonen. Het aantal ‘niet-Oost-Vlamingen’ werd beperkt – om Brusselse relschoppers tegen te houden – en mensen van buiten de provincie moesten op voorhand reserveren en 1 euro betalen. Stewards en redders stonden klaar om over de rust en de veiligheid van de zonnekloppers te waken.

Maar met die zachte aanpak liep het meteen fout. Er waren dan wel regeltjes, maar voor de bijhorende kordate handhaving was niet gezorgd. Alleen de brave burgers zijn langs de controlepost gepasseerd. Hele groepen ‘Franstalige jongeren’ kropen over de omheining en kwamen ongestraft de boel verstoren. Ze vielen vrouwen lastig en daagden de redders uit. Er was geen politie om hen kordaat uit de zone te zetten. Redders en stewards stonden machteloos. Tot het zo erg uit de hand liep dat de politie massaal moest tussenkomen en iedereen naar huis gestuurd werd. Kort daarna besloot burgemeester De Clercq om bewakingscamera’s te hangen aan het hek, permanente politiebewaking in te voeren en te werken met een ‘zwarte lijst’ (gekende amokmakers mogen er niet meer in). Allemaal maatregelen die de oppositie in de gemeenteraad al had voorgesteld, maar waar het stadsbestuur niet van wou weten.