Hysterie en hypocrisie over Hongarije

De Centraal-Europese landen, die laat zijn opgenomen in de EU, hebben een voordeel op hun West-Europese collega’s. Ze hebben de resultaten gezien van de ideologische evoluties die wij hebben ondergaan en kunnen zich op voorhand afvragen of ze hetzelfde willen meemaken.

Op gebied van migratie is dat reeds een tijd duidelijk. Landen als Hongarije, Polen, Tsjechië Slovakije nemen liefst zo weinig ‘vluchtelingen’ op en zeggen ongeveer letterlijk dat ze niet de islamisering willen ondergaan die ons treft. In een artikel van een paar jaar geleden heb ik het gebrek aan verzet in het westen vergeleken met het beeld van de gekookte kikker. Een kikker die je in heet water gooit zal er onmiddellijk uitspringen. Een kikker in een pan met koud water, die je langzaam aan de kook brengt, zal te laat het gevaar beseffen om zich nog te kunnen redden. Hongarije is de eerste kikker. België is van de tweede soort.

Het voordeel van de voorkennis

Dat geldt niet alleen voor immigratie. Ook de snelle verschuivingen van de culturele waarden in West-Europa zorgen voor ongerustheid in Centraal-Europa. In onze pers stelt men het Hongarije van Orban graag voor als de paria van Europa, maar het land is enkel de meest mondige vertegenwoordiger van opvattingen die in heel de regio leven. Op initiatief van de Benelux hebben 16 landen Hongarije veroordeeld voor zijn wet inzake seksuele voorlichting aan minderjarigen. Betekenisvoller is dat 10 landen, bijna allemaal in Centraal-Europa, dat hebben geweigerd, hoewel meehuilen met de wolven in het bos hier de weg van de minste weerstand was. Er groeit een kloof tussen de twee Europa’s en die gaat niet over bijzaken.

Volgens westelijke commentatoren zijn ze daar gewoon nog wat achter – Alexander Decroo had het over een “achterlijke” Hongaarse wet – en is het een kwestie van tijd voor ze daar hetzelfde niveau van ‘ruimdenkendheid’ bereiken. Ik denk dat hun voorkennis over de resultaten van de ideologische obsessies van het westen hen net een voorsprong geeft. De Hongaren en hun buren hebben het voordeel te zien wat het cultureel marxisme hier heeft aangericht. Ze bedanken ervoor.

De arrogantie waarmee de westerse landen hun waarden toch willen opleggen vergroot de ergernis. Judit Varga, de Hongaarse minister van Justitie, kondigde aan dat ze “ervoor zal vechten dat Hongaren nooit voor Rutte of een andere kolonisator hoeven knielen”.  De Nederlandse premier had zich nog hysterischer over Hongarije uitgelaten dan De Croo, geen kleine prestatie. “Het land moet de wet intrekken en op de knieën”, had hij geëist. Op de knieën gaan is in de mode. Varga reageerde scherp: “De uitlatingen zijn de zoveelste episode in een geschiedenis van chantage. Hongarije wil niet uit de EU. Integendeel, wij willen het redden van hypocrieten.”

Wie bepaalt de kernwaarden?

Professor Frank Furedi is een bevoorrechte getuige van de kloof tussen de twee Europa’s. Hij is een geboren Hongaar maar gaf les in Engeland. In zijn boek “Populism and the European Culture Wars” schetst hij de botsing der waarden tussen de twee Europa’s. Het is ook een botsing tussen het volk en de elites, schrijft hij. De elites van het westen zijn wantrouwig geworden tegenover de democratie en hun eigen volk. Ze dwingen hun waarden op via supranationale instellingen als de EU, via verdragen en rechtbanken die boven de nationale wetgevers staan. Wie fundamentele beslissingen, zoals over immigratie, wil overlaten aan de kiezer wordt gezien als een gevaarlijke populist.

Dat Hongarije nu wordt aangevallen met het argument dat de soeverein aangenomen wet ingaat tegen de ‘kernwaarden’ van de EU, is een goed voorbeeld van die trend. Hoe ontstaan die kernwaarden? Hebt u daar ooit voor gestemd? Waar zijn de oude waarden als vrijheid van opinie en parlementaire democratie heen?

Timide Vlaamse conservatieven

We hebben in Vlaanderen twee partijen die zichzelf conservatief noemen: VB en N-VA. Het woord “conservatisme” staat zelfs op de “politieke woordenlijst” op de webstek van de N-VA. Maar wat betekent dat in de praktijk? Zelfs het Vlaams Belang is in zaken rond seksuele identiteit timide geworden. De partij heeft zich deze week in het Vlaams Parlement onthouden bij een motie ter veroordeling van Hongarije. In Nederland waren Wilders en Baudet wel dapper genoeg om Hongarije en Orban uitdrukkelijk te steunen. In een interview met een Hongaarse krant toonde Wilders dat hij goed heeft begrepen waarover het gaat: niet over de inhoud van de wet maar over het recht van een soevereine natie om nog haar eigen waarden in beleid om te zetten.

Het Vlaams Belang was wel de enige Vlaamse partij die vorige week in het Europese Parlement tegen de resolutie Matic heeft gestemd, waarin wordt opgeroepen om van abortus een grondrecht te maken. De N-VA fractie daar had zelfs die moed er niet voor en onthield zich. Het verzet dat de N-VA vorig jaar bood tegen een verdere versoepeling van de abortuswetgeving in België was nochtans moedig. Het is dan ook moeilijk te vatten wat de Europese fractie van die partij bezielde. Begrijpt men daar niet wat een grondrecht is?

Abortus erkennen als een grondrecht betekent dat de nationale staten hun vrijheid ter zake verliezen, dat een algemene, verdere versoepeling onvermijdelijk wordt en dat die nooit meer kan teruggeschroefd worden. Dokters en verpleegkundigen zullen zich ook niet meer kunnen beroepen op hun gewetensvrijheid om medewerking aan abortus te weigeren. Onder onze wet op de partijfinanciering zal het partijen zelfs verboden zijn nog enig verzet tegen abortus te verwoorden. Vergeleken met de ideologische dictatuur van de EU is Hongarije een oase van vrijheid.

Ook bij de reacties over de Hongaarse wet bleek weer hoe hybride de N-VA is. Theo Francken sprak denigrerend over het “Hongarije bashing” in de Vlaamse politiek, maar intussen nam zijn eigen partij daar wel het voortouw in. In het Vlaams Parlement was ze bij de initiatiefnemers van de motie tegen Hongarije. Dat een ‘conservatieve’ partij om tactische redenen zwijgt, zou misschien nog kunnen uitgelegd worden, maar dat ze zelf mee de hysterie heeft aangewakkerd, heeft haar zonder twijfel weer wat van haar rechts draagvlak gekost. De N-VA klaagt over de regeling van seksuele voorlichting in Hongarije, maar in eigen land onderneemt haar eigen minister van Onderwijs niets tegen de giftige woke-ideologie die verenigingen als Cavaria in het Vlaamse onderwijs mogen verspreiden.

Veiliger in Boedapest dan in Brussel

Op Twitter vatte Geert Wilders de hypocrisie van de West-Europese critici van Hongarije goed samen: “Zeg, @MinPres Rutte, vertelt u op de Europese Top vandaag ook aan uw collega’s dat het in het multiculturele Nederland met 1 miljoen islam-fans voor homoseksuelen/lhbti-ers veel onveiliger is op straat dan in landen als Hongarije zonder massa-immigratie uit moslimlanden?” Hetzelfde geldt uiteraard voor ons land: een homo is veel veiliger in Boedapest dan in Brussel, Gent of Antwerpen.

In de Hongaarse hoofdstad had deze maand een uitgebreid pride-festival plaats, zonder enig incident. Bij ons werd op de dag tegen de homofobie een homoseksuele jongen aangevallen door ‘jongeren’ die Allahu Akbar riepen. Wie niet bereid is de voornaamste bron van homohaat in Europa te benoemen en die haat zelfs blijft importeren, kan maar beter zijn mond houden over Hongarije.