Tom Vandendriessche (Vlaams Belang): “Vlaams Belang wil van Vlaanderen geen eiland maken, maar een oase”

Europees Parlementslid Tom Vandendriessche (Vlaams Belang) reageert op aantijgingen dat zijn partij tegen elke vorm van Europese of internationale samenwerking zou zijn.

“In een kleine wereld is samenwerken aan gedeelde uitdagingen een noodzaak. Uiterst rechts zet de bevolking op een dwaalspoor als ze die werkelijkheid verzwijgt”, zo debiteerde MO*-journalist John Vandaele in diens opiniestuk in De Standaard over het Europa van Vlaams Belang. Een enge en foutieve kijk op hoe onze partij Europese samenwerking en globalisering ziet, een kijk die dan ook een grondig wederwoord vereist.

In 1992 publiceerde de politicoloog Francis Fukuyama het boek ‘Het einde van de geschiedenis en de laatste mens’. Gedurfd poneerde de Amerikaanse professor dat het einde van de Koude Oorlog ook het einde van de geschiedenis op zich markeerde, want de Westerse liberaaldemocratie zou globaal overheersen. Dertig jaar na de Koude Oorlog kan Fukuyama’s optimistische vooruitgangsdenken niet verder van de waarheid liggen. De evidentie waarmee Westerse leiders in de post-bipolaire wereldorde aan de slag gingen met de liberaaldemocratie, getuigt van weinig pragmatisme.

Mee met de tijd

Dit pragmatisme leggen nationalisten anderzijds wel voor de dag, dat merkt John Vandaele ook op. De nieuwe links-rechts-as bevindt zich op de tegenstelling tussen globalisme en lokalisme. Immers, de decennialange migratiestroom uit arme landen en de uitverkoop van het Westen aan multinationals vertrekken beide vanuit een zuivere marktlogica. Het liberale optimaliseringsprincipe hangt naadloos vast aan de globalisering. Het kent een handvol winnaars en heel veel verliezers. Deze verliezers zijn de brede middenklasse in het Westen. Mensen die de directe gevolgen ondervinden van de massamigratie, de-industrialisering en de globale markt.

Precies deze mensen hebben de traditionele elites achtergelaten. Met weinig zin voor pragmatisme en met veel halsstarrigheid klampt het centrum zich vast aan de globalisering, waarvan de huidige Europese Unie een exploot is.

De Europese Unie evolueert in ijltempo naar een ongeleid ideologisch projectiel dat zonder schroom indruist tegen de belangen van de lidstaten en hun burgers. De Europese Klimaatwet, onthaald op veel tromgeroffel, is hier een goed voorbeeld van. De groene maatregelen van de Commissie-Von der Leyen houden absoluut geen rekening met de lokale context. Ze zijn veel te streng en veel te abrupt voor de energie-intensieve economie in Vlaanderen en kennen bovendien bitter weinig democratisch draagvlak vermits er de voorbije verkiezingen helemaal geen groene golf plaatsvond.

Solidair, maar niet gek

Vandaele gaat verder in zijn stukje met halve waarheden en volledige leugens als het gaat over ontwikkelingshulp, stellende dat het Vlaams Belang tegen ontwikkelingshulp is. Het moge bij deze dan een primeur zijn voor MO* dat het Vlaams Belang als sociale en volksnationale partij voorstander is van solidariteit met volkeren in moeilijke omstandigheden. De vele volkeren in Afrika of andere armere continenten horen daar zeker bij. In het licht van de toenemende armoede in eigen land, het beperkte budgettaire kader en de stagnerende koopkracht bij de middenklasse zijn wij echter genoodzaakt keuzes te maken.

Financiering moet in de eerste plaats wel de zelfredzaamheid bevorderen van dat volk dat hulp krijgt. Te veel wordt nu onvoorwaardelijk geld rondgegooid, zelfs aan dubieuze regimes zoals dat van Congo. Te veel wordt ontwikkelingshulp weggegeven door de federale overheid inzake domeinen waar het niet in bevoegd is, en dus geen kunde of achtergrond in heeft (zoals onderwijs, landbouw, ontwikkelingseducatie…). Te weinig wordt dan weer nagedacht over de eigen noden en belangen, bijvoorbeeld door een grotere en broodnodige focus te leggen op ontwikkelingssamenwerking in het kader van de strijd tegen al dan niet illegale massamigratie met landen van herkomst. Wie armoede in de wereld aanpakt, pakt ook een deel van de oorzaken van migratie aan. Dat is geen egoïsme, maar win-win-solidariteit.

Voor Europese samenwerking, tegen EU-dwang

Het ideologische imperialisme van de Europese Unie staat helemaal haaks op de voornemens waarop de EU ooit stoelde. Europese samenwerking tussen soevereine naties. Een sterk handelsblok tegen de globalisering uit met name China, maar een blok dat haar ideologische en culturele agenda niet oplegt aan de lidstaten…

De groeiende kloof tussen de Centraal-Europese en de West-Europese landen legt de vinger op de wonde. In een verwoede poging van de EU om haar ideologische waardenpatroon op te leggen in landen met andere culturele gevoeligheden en andere politieke keuzes, trekt Brussel ten strijde tegen onder meer Warschau en Boedapest. Ooit rolden er Sovjettanks door de straten van de Hongaarse hoofdstad toen de Hongaren uit de marslinie van het Kremlin stapten. De Europese elites zijn dat kennelijk vergeten, maar de Hongaren zeker niet.

Dit brengt ons als het Vlaams Belang ertoe vast te stellen dat we het Europese project grondig moeten herbronnen terug tot haar originele invulling en bedoeling.

Het Vlaams Belang neemt de volksgemeenschap met haar belangen als ijkpunt. Vanuit een democratisch gelegitimeerd kader moeten we onze belangen verdedigen op Europees niveau. Dat betekent dus altijd samenwerking, maar intergouvernementeel. En dan kunnen er zelfs afspraken gemaakt worden rond vermogensbelasting jegens multinationals – nog zoiets waar we volgens MO* zouden tegen zijn.

Tom Vandendriessche (Vlaams Belang) – Europees Parlementslid