Nieuws uit de Wetstraat

Stugge minister

De coronacrisis en vooral de aanpak daarvan blijven voor verschillende visies en meningen zorgen. Het dragen van mondmaskers, de pasjesmaatschappij, de vaccinaties, virologen versus de regereringen, aanpak van nieuwe besmettingen,… Het zijn allemaal thema’s die voor discussies blijven zorgen. VB, N-VA, maar ook Ecolo/Groen en zelfs CD&V interpelleerden donderdag minister Vandenbroucke over de noodzaak van een duidelijke aanpak, al suggereerden ze elk andere middelen daartoe. Het werd dan ook een zoveelste dovemansgesprek met een stugge minister die niet ingaat op de concrete vragen, maar die blijft zweren bij zijn eigen coronadogma’s. Het lang verwachte ‘rijk van de vrijheid’ is nog niet echt voor morgen, want wie tussen de regels van de minister leest en luistert, zal vernemen dat gedwongen vaccinaties en een Covid Safe Ticket voor de regering(en) geen taboes meer zijn. En dat de fameuze pandemiewet snel kan geactiveerd worden. Veel politici zijn er dan ook van overtuigd dat we het laatste nog niet gezien hebben.

Asielcrisis und kein ende

Het is een constante geworden dat Dries Van Langenhove (VB) in de clinch gaat met staatssecretaris voor Asiel en Migratie (en Nationale Loterij…) Sammy Mahdi (CD&V) over de asielcrisis, de asielaanpak en allerhande toestanden die zich met asielzoekers voordoen. De vragen én de antwoorden zijn altijd weer voorspelbaar. Van Langehove is het haast vanzelfsprekend nooit eens met de maatregelen die Mahdi neemt in de huidige asielcrisis, terwijl Mahdi elke keer weer aan Van Langenhove probeert uit te leggen wat hij doet binnen het wettelijk kader. Voor deze is dat veel te weinig en niet effectief, want hoe dan ook blijft de kraan van de instroom open staan. Hij is dan ook van mening dat “we niet meer opvangcentra nodig hebben, maar minder asielzoekers”. Daarnaast horen we in de antwoorden van Mahdi ook elke keer weer het verwijt dat dit land de voorbije jaren veel te weinig geïnvesteerd heeft in structurele oplossingen, waarmee hij natuurlijk een sneer wil geven aan – zonder hem te noemen – Theo Francken. Of zou hij toch diens voorganger en zijn huidige coalitiegenoot, Maggie De Block, bedoelen die er écht een potje van heeft gemaakt, waardoor het voor elke opvolger zeer moeilijk zal blijven om een en ander recht te trekken en de kritiek van Van Langenhove – die de taal van velen spreekt – te doen verstommen?

Verdachte tijden

Kamervoorzitster Eliane Tillieux liet zich donderdag verontschuldigen “omwille van ambtsplichten”, wat die ook mogen zijn. Zeker omdat haar eerste ambtsplicht precies is aanwezig te zijn en de Kamer voor te zitten… Maar goed, ze werd vervangen door Valerie Van Peel (N-VA), eerste ondervoorzitter. Toen deze in de loop van de vergadering even de Kamer verliet, zouden normaal de tweede of de derde ondervoorzitter moeten overnemen, maar die waren niet te bespeuren. Zo kwam het dan dat volgens het reglement het oudste lid moet overnemen. En dat was niemand minder dan oud-Kamervoorzitter André Flahaut die meteen deed alsof hij nooit was weggeweest. De anciens in de Kamer kregen zowaar een schrikwekkend déjà-vu-gevoel. Het intermezzo met de herinnering aan “tempore suspecto” was gelukkig voor hen maar van korte duur, want Van Peel liet niet al te lang op zich wachten.

Veel water bij de wijn

Donderdag lag er in de Kamer een voorstel van resolutie voor over COP 26, de klimaatconferentie van de Verenigde Naties die zal plaatsvinden in Glasgow in november. De resolutie werd ondertekend door alle Vivaldipartijen, aangevuld met N-VA en DéFI, en is het resultaat van een interparlementaire werkgroep die ervoor moest zorgen dat alle Belgische vertegenwoordigers daar met een gezamenlijk standpunt zouden aantreden. De aanwezigheid van de N-VA is te verklaren door haar leidende rol in de Vlaamse regering… In het voorstel wordt ingegaan op de klimaatdoelstellingen waarbinnen moet worden gewerkt, op de internationale financiering van de strijd tegen de klimaatverandering en op de kwestie van het verlies en de schade. Het voorstel beoogt de diverse regeringen ertoe aan te sporen om samen te werken. Daarnaast wordt een duidelijke omschrijving gegeven van het gemeenschappelijke standpunt inzake migratie en gender, inzake luchtverkeer en scheepvaart, alsook inzake oceanen en biodiversiteit… Wie bij de bespreking niet volgde was Reccino Van Lommel (VB) die in een lange, technische, maar ook principiële tussenkomst heel veel kanttekeningen plaatste bij te tekst. Zo stelde hij de vraag naar de betaalbaarheid van dergelijke hooggegrepen doelstellingen, naar de uitvoerbaarheid en zelfs de haalbaarheid ervan. Tevens vond hij het een tekst vol algemeenheden en gemeenplaatsen die het resultaat is van een berg compromissen tussen de verschillende fracties, wat het tot “verwaterde wijn die nog amper kleur heeft” maakt. Wel kon hij appreciëren dat oud-minister Philippe Muyters (N-VA) en voorzitter van de interparlementaire klimaatdialoog toch ook met zijn fractie het gesprek over de sneuveltekst is aangegaan. Het VB stemde dus tegen, alsook – merkwaardig – Raoul Hedebouw (PTB/PVDA). Diens fractiegenoten onthielden zich echter omdat een aantal amendementen van hen werd weggestemd.