De Chinese journaliste Zhang Zhan (38) berichtte over de omvang van de corona-uitbraak in de Chinese stad Wuhan. Niet veel later werd ze door de autoriteiten in gevangenschap genomen. De vrouw houdt al geruime tijd een hongerstaking en zou zich op ‘de rand van de dood’ bevinden. Tal van organisaties vragen om een onmiddellijke vrijlating.
De 38-jarige journaliste ondernam in februari vorig jaar een reis naar Wuhan. Vanuit de stad bracht ze internationaal verslag uit over de beginfase van de coronapandemie. Zhan was erg kritisch ten aanzien van de houding , aanpak en cijfers van de Chinese autoriteiten.
In mei 2020 werd ze vervolgens opgepakt en in december kreeg ze een celstraf tot vier jaar. Volgens de rechtbank zou ze zich met haar verslaggeving schuldig hebben gemaakt aan het “uitlokken van onrust”. Zhan maakt deel uit van een groep journalisten die allen een celstraf kregen of “verdwenen”.
“Schaamteloze aanval op mensenrechten”
Sinds de veroordeling is de journaliste in hongerstaking. Volgens bronnen zou ze zwaar ondervoed zijn en nog maar 40 kilogram wegen. De broer van de vrouw waarschuwde dat ze niet lang meer te leven heeft. “Ik heb nog nooit iemand ontmoet die idealistischer was, noch iemand die koppiger was dan zij”, aldus de broer.
De ngo ‘Reporters without Borders’ meldt dat de toestand van de vrouw kritiek is. Zo zou ze niet meer kunnen stappen of het hoofd optillen zonder hulp.
Wereldwijd werd een oproep tot onmiddellijke vrijlating gelanceerd. “Dit is een schaamteloze aanval op de mensenrechten. Haar bloed zal aan de handen van de Chinese regering kleven”, aldus Amnesty International. De Chinese autoriteiten gebruiken de aanklacht “uitlokken van onrust” vaker om dissidente of kritische stemmen te fnuiken en op te sluiten.
Moest China niets te verbergen hebben, zou deze dame nu niet opgesloten zitten. Alles wijst erop dat het virus uit een omgevallen potje van het labo in Wuhan komt. Geen schande op zich om ongevallen te melden, maar wel ten koste van miljoenen doden het te verzwijgen en organisaties als het WHO opleggen erover te zwijgen, het WHO die dan nog het spelletje meespeelt ook.
Alweer een demonstratie van het onmenselijke van een totalitair communistisch regime. Goed luisteren naar de Opperchinees, meer moet je daar niet doen. Anderzijds deugt het niet dat journaliste Zhang Zhan in hongerstaking gaat. Uit zelfrespect moet je nooit een hongerstaking beginnen, en het is moreel te veroordelen als drukkingsmiddel. Dat is zowel waar in China als in den Belgiek.
De waarheid mag niet aan het licht komen, dit is duidelijk, dit virus is gecreëerd door deze communistische Chinezen, maar blijven ontkennen, zoals de ganse linkse politiek, over de gehele wereld. Ze willen de mensen uitmelken tot de laatste druppel en van ons allen slaven maken. Ik hoop van harte dat deze journaliste gered wordt, zodat de waarheid aan het licht komt.
De linkse communistische politiek in België is op zich een schande voor de mensenrechten, ze spelen met ons geld en verrijken enkel zichzelf. Ze zitten zij totaal niet in met onze financiën, onze gezondheid, onze vrijheid (zie cordon), enkel zichzelf verrijken.
LInks = communistisch en mee heulen met Hitler-praktijken, ja hij was een harde socialist!!!
Klokkenluiders zijn helden en zouden op handen gedragen moeten worden. In deze tijden van dictatuur, onderdrukking en propagandaleugens zitten de verkeerde mensen in de gevangenis of aan de censuurhaak.
Maxime Vivas is een Franse schrijver en journalist. Op basis van zijn twee bezoeken aan de autonome regio Xinjiang Uygur in het noordwesten van China in 2016 en 2018, schreef hij een boek met de titel Ouighours, pour en finir avec les fake news (uygurs, to put an end to the fake news), waarin hij zijn observaties beschreef met betrekking tot de antiterrorisme-inspanningen van Xinjiang en de ontwikkeling van de regio, en de relaties analyseerde die de Amerikaanse National Endowment for Democracy heeft met het separatistische World Oeighur Congress (WUC) en enkele niet-gouvernementele organisaties zoals Human Rights Watch (HRW). Hij straalde licht over hoe deze organisaties samenspanden in het verzinnen en verspreiden van “genocide” beschuldigingen tegen China ‘ s Xinjiang. Het boek verscheen eind vorig jaar in het Frans.
Omgevallen potje? Of hoe kleuters denken dat zo’n labo werkt.