Afbeelding illustratief - Shutterstock

Afbeelding illustratief - Shutterstock

Uncategorized

Professor verpleegkunde haalt uit naar federaal beleid: “Niet het virus maar het chaotisch beleid laat zorg kraken”

Niels Geerinck

Professor verplegingswetenschappen Eva Goossens (UAntwerpen) is pleitbezorger voor een nieuwe aanpak. Ze wil meer overleg tussen alle takken van de zorgsector. “De overheid blijft vasthouden aan adviseurs die veel van het virus weten, maar weinig van het organiseren van de zorg.”, zo klinkt het.

Goossens riep in de zomer van 2020 al op tot een wijziging van de federale beleidsvoering. Dat deed ze in een open brief samen met twaalf andere collega’s. “Geef ons een zitje in de cockpit van het crisisbeleid, want de zorgsector staat op instorten.” ,zo klonk het toen.

Vandaag reageert ze kritisch en moet ze vaststellen dat heel wat waardevolle inbreng van verpleegkundigen, artsen, specialisten en huisartsen gewoon aan de kant geschoven wordt. Een daadkrachtig lijn in strategie blijft uit. Terwijl de zorgsector en het personeel verder afglijden, zo waarschuwt ze.

Nood aan andere expertise

De professor en haar collega’s pleitten destijds voor grondige aanpassing van de samenstelling van de GEMS. Goossens zweert nog steeds bij die stelling, zo vindt ze dat er te weinig overleg is met experten uit de zorgsector zelf. Waardoor de aanpak slechts eenzijdig wordt besproken.

“In de GEMS zetelen vooral artsen in de tropische geneeskunde, virologen en infectiologen. Zij weten veel over het virus, maar minder over hoe je de zorgsector ‘Covid-proof’ kan maken. Ik heb bijvoorbeeld al veel adviezen gezien over hoe we het virus kunnen indijken, maar geen adviezen over hoe we de zorg beter kunnen organiseren. Dat is jammer. Je kan deze crisis niet enkel beheren met virologen en infectiologen. Er is ook andere expertise nodig.”, aldus Goossens.

Volgens haar groeit het ongenoegen onder de huisartsen, verpleegkundigen en IC-artsen nog steeds voort. Velen hebben het gevoel dat er steeds weer boven hun hoofd onpraktische beslissingen worden genomen, zonder daar inspraak bij te hebben.

“De eerste barsten worden duidelijk. De huisartsen hebben zich bijvoorbeeld hevig geroerd toen de teststrategie plots gewijzigd werd. Dat was voor hen de druppel. Ook in andere kringen groeit het onbehagen. In de ziekenhuizen hebben ze al anderhalf jaar het gevoel dat er boven hun hoofden beslissingen genomen worden. Vroeg of laat zorgt dat voor problemen. Wel, het is zover.”, zo voegt ze toe.

“Er leeft een sterk gevoel van ontreddering”

De professor ondervond ook zelf hoe er op de werkvloer steeds meer gevoelens van ontreddering en gelatenheid opduiken. Ze geeft aan dat heel wat verpleegkundigen te kampen hebben met een enorm hoge werkdruk en zich slechts ‘pionnen’ voelen. Dat alles culmineert in nog meer stress op het zorgsysteem.

“(..) En helaas hoor ik het ook van collega’s in andere ziekenhuizen. Er leeft een sterk gevoel van ontreddering en gelatenheid. Velen voelen zich pionnen waarmee geschoven wordt. De ene dag staan ze op de ene IZ-afdeling, de andere dag op de andere. En dat wordt hen meegedeeld bij de start van de shift. Ze moeten zich voortdurend aanpassen aan nieuwe teamleden, nieuwe omstandigheden en nieuwe omgevingen. Dat zorgt voor extra stress.”

Een failliet zorgsysteem

Goossens voegt toe dat het zorgsysteem al geruime tijd op wankele poten staat, maar de coronacrisis zorgt ervoor dat ons zorgsysteem onder immense druk staat. Niet enkel verlaten heel wat professionele mensen de zorgsector, ook de instroom van nieuwe krachten neemt af. Ze duidt op een zorg die eigenlijk al deels ingestort is.

“Je kan niet meer over een normaal functionerend zorgsysteem praten als één op de drie huisartsen eraan denkt om te stoppen of als hogescholen zien
dat studenten verpleegkunde die in hun tweede jaar zitten — en stage liepen tijdens de coronacrisis — massaal afhaken. Veel ziekenhuizen doen peilingen bij het personeel naar hun motivatie. De cijfers waren vroeger al niet te best en zijn de voorbije crisis nog slechter geworden. Ook veel openstaande vacatures raken amper ingevuld. Zet dat allemaal op een rij en je ziet dat de instorting bezig.”
, zegt ze.

GEMS

Centraal in het pleidooi van de professor klinkt een oproep tot het aanpassen van de GEMS. Ze wil een stem uit de zorgsector doen klinken in de ‘cockpit van het crisisbeleid’. “Als je beslissingen neemt boven de hoofden van de mensen die de beslissingen moeten uitvoeren, dan zorgt dat vroeg of laat voor onbegrip”, zo zegt ze. En gaat ze verder: “Ziekenhuizen moeten van de overheid steevast IZ-bedden vrijhouden voor Covid-patiënten. Soms zorgt dat voor een probleem. Zo ken ik een recent geval waarbij een jonge patiënt binnenkwam in een groot ziekenhuis door een andere aandoening, maar daar was geen IZ-bed voor. Of beter: de bedden waren er wel, maar de patiënt mocht er niet in. Als arts en verpleegkundige sta je daar dan naar te kijken en denk je: ‘Dit klopt niet meer.’ Want wat doe je met die patiënt? Leg je die toch op zo’n leeg Covid-bed? Dan overtreed je de regels. Transfereer je die naar een ander ziekenhuis? Dan neem je risico’s met die patiënt.”, schets ze uit de praktijk.

“Grootste pijnpunt niet het virus, maar het chaotisch beleid”

Tenslotte maakt Goossens zich sterk dat de nauwe focus op het virus en steeds dezelfde experten die beslissingen namen, ervoor heeft gezorgd dat heel wat andere aspecten doorheen deze crisis sterk onderbelicht bleven. Daarnaast is ze erg kritisch voor het wisselvallig en chaotisch beleid, waarin onduidelijkheid troef is. Volgens Goossens heeft de federale regering na bijna twee jaar nog steeds geen duidelijke aanpak.

Het grootste pijnpunt is niet het virus zelf, maar het chaotische beleid om met dat virus om te gaan. Ik heb alle begrip dat het bij de start van de crisis moeilijk was om een heldere strategie te bepalen, maar ondertussen zijn we bijna twee jaar verder en schipperen we nog steeds. Kies nu eindelijk eens voor een duidelijke lijn. Denk na over hoe we Covid-zorg organiseren — zowel binnen als buiten de ziekenhuizen. En blijf dan die koers varen.“, zo besluit ze.

Toch blijft ze hoopvol voor de toekomst. Maar dan moet er wel met meerdere mensen, uit alle takken van de zorgsector, rond de tafel gezeten worden. “Ik ben ervan overtuigd dat het kan. Als je ons samen aan tafel zet — van huisartsen over verpleegkundigen tot apothekers en specialisten — en je laat ons van een wit blad vertrekken, dan ben ik vrij zeker dat we op korte termijn een strategie kunnen uittekenen waar iedereen zich achter kan scharen. Zal zo’n nieuw plan perfect zijn? Wellicht niet. Maar het zal beter zijn dan wat er nu is.”, aldus Goossens finaal.

PAL Nieuwsbrief

schrijf je gratis in

Blijf op de hoogte met onze dagelijkse nieuwsbrief




Niels Geerinck (1994) koestert een passie voor de binnen- en buitenlandse (geo)politiek. Zijn interessegebied richt zich in het bijzonder naar de politieke en culturele tendensen in de Hongaarse, Angelsaksische en Scandinavische sferen. Cultuur- en boekenliefhebber.

4 gedachten over “Professor verpleegkunde haalt uit naar federaal beleid: “Niet het virus maar het chaotisch beleid laat zorg kraken””

  1. En nu beloont de minister Vandenbroucke de verpleegkundigen met een specialisatie of met een titel, terwijl de echte werkpaarden in de kou blijven.
    Het zijn de gewone verpleegkundigen die al jaren onderbetaald worden terwijl zij weekends en nachten doen. Soms is één verpleegkundige ’s nachts op zijn of haar eentje verantwoordelijk voor twee gangen. Loopt er iets fout dan ligt de schuld bij de verpleegkundige. Al jaren is dàt de toestand in vele ziekenhuizen. Salonsocialist Vandenbroucke, schande, u bent de naam socialist niet waardig !

Plaats een reactie

Delen