Nieuws uit de Wetstraat

Geen eensgezindheid energiecompromis

Uiteraard werd donderdag het energiecompromis van de regering als eerste punt behandeld in de Kamer. Zowel oppositie als meerderheid ‘deden er hun ding’, maar er waren toch tendensen waar te nemen in de diverse tussenkomsten.

PVDA en VB waren duidelijk in hun afwijzing, want ze vonden de 165 euro een aalmoes die niets compenseert en niks structureel oplost. Hoewel CD&V en Vooruit zich konden vinden in het compromis, pleitten ook zij toch voor ‘meer’ en dus zeker een structurele aanpak. Open Vld vond het bij monde van de grootvermogende Christian Leysen allemaal best in orde en zeer billijk. Hij zal hoogst waarschijnlijk nog nooit gevoeld hebben wat prijsstijgingen of hogere belastingen zijn. En ook Groen vindt dat er top-beleid werd gevoerd in deze.

N-VA zit natuurlijk wat gewrongen met de hele zaak, want zij durven niet openlijk pleiten, zoals bijvoorbeeld het VB, voor de verlaging van het btw-tarief voor gas en elektriciteit van 21 naar 6 procent. Tijdens de regering Michel I hebben ze immers mee het tarief van 6 naar 21 procent gebracht. Zij houden het vandaag bij een verwijzing naar wat de Vlaamse regering deed om de energiefactuur wat te temperen en te stellen dat wat de federale regering doet niet voldoende is.

Het is een thema dat nog niet afgehandeld is, zeker ook omwille van de aangekondigde sluitingen van de kerncentrales en de plaatsing van de dure en vuile gascentrales.

VB-amendementen

In de commissie Financiën werd een wetsontwerp van de regering besproken. Niks mis mee. Tot plots Wouter Vermeersch van het Vlaams Belang een aantal technische amendementen indiende om fouten in de tekst aan te passen. Een correcte minister Van Peteghem erkende de opmerkingen en ging dan ook met de amendementen akkoord en vroeg om deze te steunen, wat ook gebeurde voor het eerste amendement.

Daarop schoot de Brusselse PS-baas Ahmed Laaouej in een dubbele kramp, werd boos, stapte op en eiste hetzelfde van de andere partijen. Open Vld ging vanzelfsprekend als eerste door de knieën. Daarna werd de zitting voor een tijdje geschorst. Nadien werden de VB-amendementen verworpen om daarna identiek dezelfde amendementen onder eigen naam in te dienen en goed te keuren.

Waar is Yoleen?

De voor enkele jaren zo beloftevolle N-VA-nieuwkomer Yoleen Van Camp lijkt wel van de politieke aardbodem verdwenen. Ze blonk uit in tussenkomsten, wetsvoorstellen en initiatieven allerhande. Ook in haar nieuwe thuisstad Herentals – nadat ze Kasterlee had verlaten na flink wat herrie – scheerde ze hoge toppen en werd ze eerste schepen.

In september 2021 maakte ze plots bekend ontslag te nemen uit die functie en verliet ze eveneens de gemeenteraad. Ook daar en in haar partij zou er een flinke kink in de kabel zijn gekomen. Yoleen is een ‘personne caractérielle’, dat is bekend. Maar toch zette ze, naar eigen zeggen, de stap  “om mij volledig te kunnen concentreren op mijn werk als federaal parlementslid”. Maar ook daar lijkt het licht uitgegaan. Soms duikt er nog eens een schriftelijke vraag op, maar geen mondelinge vragen meer of tussenkomsten in de plenaire – over haar stokpaardje ‘de zorg’ kan nochtans veel verteld worden – en ook wetsvoorstellen blijven uit. Is de uitgang in zicht?

Opvallende gasten in Kamer

Woensdag was een bijzondere dag tijdens de hoorzittingen in de Kamer over de vaccinatieplicht.  Naast anderen waren viroloog Zeger Debyser als vertegenwoordiger van het Raadgevend Comité voor de Bio-ethiek, professor Rik Torfs (KUL) en Els Keytsman (UNIA) de opvallendste gasten.

Het viel op dat dezen het roerend eens waren over de intentie van Conner Rousseau (Vooruit) en anderen om een ‘CST met 1G’ in te voeren (vaccinatie niet verplicht, maar geen CST is gelijk aan uitsluiting, dus indirecte dwang tot vaccinatie): het kan en mag niet. Hun kerngedachten waren: CST is uitzonderlijk en kan enkel tijdelijk als het echt noodzakelijk is, CST deelt mensen op in groepen, het is moeilijk verdedigbaar vanuit juridisch oogpunt.

Debyser en Torfs lieten zich niet ondersneeuwen door een berg van vragen van Kamerleden die zo een fundamenteel debat probeerden in de kiem te smoren. Bovendien gaf Rik Torfs – geheel kurkdroog zichzelf zijnde – voor de aanvang van de zitting een veelzeggende Tweet ten beste: “Ik bevind me in de Yourcenarzaal van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. De zaal zelf ziet er helemaal bij de tijd uit.”

Niet welkom in Mali

Tussen alle Vivaldi-gekrakeel vallen veel andere zaken tussen de plooien. Een daarvan is de enkele maanden geleden door premier De Croo aan de Franse premier Jean Castex toegezegde deelname van 250 Belgische militairen voor een gevaarlijke anti-jihadismemissie in het volatiele noorden van Mali.

Theo Francken van N-VA vatte minister van Defensie Ludivine Dedonder daar nog maar eens over en bezwoer haar geen Belgische troepen naar dat land te sturen. Hij wees op het wanbeheer van het corrupte regime en op het feit dat in de noordelijke regio – waar onze troepen ingezet zouden worden – het regime daar wordt beschouwd als een wrede bezetter.

Maar ook de mensenrechtenschendingen door Malinese regeringstroepen en het gegeven dat de Malinese regering ook nog eens in zee gaat met de Russische huurlingenfirma Wagner die nauw verbonden is met het Kremlin. Nu ook blijkt dat de Denen zich ondertussen, op vraag van de Malinese regering, hebben teruggetrokken en dat ook de Fransen voor het regime in Bamako niet langer welkom zijn, ligt het voor Francken voor de hand dat België aan Frankrijk meedeelt dat het geen compagnie zal sturen.