Parys (N-VA) wil pleegzorg voor ouderen mogelijk maken

De overgrote meerderheid van de ouderen geeft aan zijn oude dag liefst thuis door te willen brengen. Maar dat is in ons land niet het geval: in geen enkel ander OESO-land, op Litouwen na, brengt een groter deel van de oudere populatie de laatste fase van zijn leven door in een woonzorgcentrum. Daar moet verandering in komen, vindt ook Vlaams Parlementslid Lorin Parys (N-VA): “Wij willen dat het beleid luistert naar de voorkeur van onze ouderen.”

Het aandeel 65-plussers in residentiële voorzieningen zal tegen 2035 gehalveerd zijn, als het van Parys afhangt. “De tweede ambitie is om te zorgen voor meer keuzevrijheid. Daarvoor willen we persoonsvolgende financiering invoeren en pleegzorg voor ouderen mogelijk maken”, aldus Parys. “Zo zijn er meer opties voor ouderen dan enkel de keuze tussen thuis blijven wonen of naar een woonzorgcentrum verhuizen.”

N-VA wil concreet inzetten op drie pijlers: hoge zorgkwaliteit, lage institutionaliseringsgraad en een grotere zelfbeschikking voor onze ouderen. De partij kijkt daarvoor naar voorbeelden uit Nederland en Duitsland. Beide landen investeerden namelijk met succes in thuisoplossingen: het aandeel 75-plussers in verzorgings- en verplegingshuizen is in Nederland tussen 2002 en 2015 gedaald van 12 naar 8 procent. In Denemarken daalde het percentage 65-plussers in ouderenvoorzieningen van 5,4 procent in 2006 naar 3,4 procent in 2020. Beide landen hebben ook een lager percentage eenzame ouderen.

Budget van 4 miljard anders besteden

“Het totale budget dat in Vlaanderen naar ouderenzorg gaat, bedraagt meer dan 4 miljard euro. Dat budget is bovendien de laatste 7 jaar met 831 miljoen gestegen. Sinds Vlaanderen in 2015 bevoegd is, steeg de begroting voor woonzorgcentra met 20 procent terwijl dat in Franstalig België maar 4,5 procent was”, reageert de volksvertegenwoordiger. “Maar dat geld moeten we anders besteden. We willen  persoonsvolgende budgetten uitbetalen aan ouderen die dan zelf keuzes kunnen maken. Concreet willen we als eerste experiment met persoonsvolgende financiering pleegzorg voor ouderen introduceren.”

Maar woonzorgcentra zullen altijd nodig blijven, beseft Parys  ook. Maar die kunnen op een andere manier werken: “Het woonzorgcentrum van de toekomst is klein, open, ingebed in de buurt en moet een plek worden waar school, kinderopvang, jeugdhulp, wijkwerking, thuiszorg, gezondheidszorg en ouderenzorg samengevlecht worden. Zo kan een oudere bewoner voorlezen in de kinderopvang. Een jongere in jeugdhulp kan boodschappen doen voor ouderen en zo verbinding maken.”

De zorgbudgetten moeten dus grondig hervormd worden, met meer controle op misbruik. “Zo kan een woonzorgcentrum nog maximum een jaar op de lijst met verhoogd toezicht staan alvorens procedure tot sluiting, intrekking van de erkenning wordt gestart of een crisismanager wordt aangesteld”, besluit Parys.