Tom Vandendriessche: “De Wever is een os: Vlaams Belang is hetgeen hij mist”

Tom Vandendriessche is Europees Parlementslid voor het Vlaams Belang. In deze vrije tribune kijkt hij terug op decennia van anti-Vlaamse politiek in ons land. Vandendriessche herinnert zich de herhaaldelijke beloftes van politici die pleitten voor confederalisme, zonder resultaat. Met die gedachte kijkt hij naar 2024: “It’s time for choosing.”

In het boek ‘Vlamingen een volk zonder bovenlaag’ argumenteerde Joost Ballegeer zaliger dat de Vlamingen geen volksbewuste leidinggevende elite hebben. De Vlamingen zijn demografisch en dus politiek in de meerderheid, maar die Vlaamse democratie wordt met grendelwetten opgesloten. De Vlamingen zijn economisch veruit de meerdere in België. We zijn goed voor 72 procent van de belastingen en 86 procent van de export, maar dat slimme en harde werken dient vooral om miljardentransfers naar Wallonië te betalen waar we niets over te zeggen hebben, en een politiek systeem in stand te houden waar we niets aan hebben. Wij Vlamingen hebben de demografische en economische realiteit aan onze kant, maar we hebben geen politieke en financiële instrumenten om onze belangen te verdedigen binnen België. De elite heeft ons die instrumenten ontnomen of weigert gewoonweg ze te gebruiken. De bovenlaag in Vlaanderen is helemaal losgekomen van hun natuurlijke opdracht in onze volksgemeenschap. Daarom omarmen ze het globalisme, multiculturalisme en het internationalisme. De bovenlaag in Vlaanderen dient het Vlaamse volk en zijn belangen niet, maar dient het Belgisch systeem dat de Vlamingen onder de knoet houdt. Omdat die bovenlaag daar zelf baat bij heeft, ten koste van de Vlamingen. De politieke, culturele en economische bovenlaag in Vlaanderen is door en door corrupt.

De geschiedenis herhaalt zich

Ballegeer schreef zijn boek in 2005. Guy Verhofstadt leidde toen sinds 1999 een paars(groene) anti-Vlaamse coalitie die een extreem progressieve agenda doorvoerde. Van toen dateert ook de sluiting van de kerncentrales: Vivaldi-avant-la-lettre. In 2003 betaalde Groen daar de prijs voor en verdween het onder de kiesdrempel, maar wonnen socialisten en liberalen grandioos. CD&V trappelde ter plaatse en N-VA geraakte niet boven de kiesdrempel. Dus sloten ze een zogenaamd Vlaams Kartel waarmee ze Verhofstadt en zijn paarse coalitie van de macht wilden verjagen bij de Vlaamse verkiezingen van 2004. Het vreemdelingenstemrecht en het partijverbod voor Vlaams Blok maakten van Vlaams Belang de grootste fractie in alle parlementen. Paars verloor maar liefst één vierde of 400.000 kiezers. Ze werden compleet afgestraft en er was bovendien een meerderheid met Vlaams Belang. Er kwam een beleefdheidsgesprek met Vlaams Belang, maar vervolgens sloten ze een coalitie met… de zopas afgestrafte paarse partijen VLD en SP.A (nu Vooruit). De kiezer had gesproken en wou verandering, maar de politieke elite luisterde niet en we kregen dus… gewoon meer van hetzelfde. Een voorbode voor wat De Wever van plan is in 2024.

België besturen levert niets op

De federale verkiezingen van 2007 lonkten, dát is waar men het confederalisme realiseert, beweerden ze. Het Vlaams Kartel CD&V/N-VA haalde toen meer dan 30 procent. Maar van confederalisme kwam natuurlijk niets in huis. Als het erop aankomt, is de CD&V immers een staatsdragende systeempartij, en kiest ze voor België, zelfs als dat politieke zelfmoord betekent. Bij de verkiezingen van 2010 haalde N-VA alléén evenveel stemmen als het Vlaams Kartel met CD&V in 2007. Er kwam dan maar gewoon een federale regering zonder Vlaamse meerderheid. Het systeem bestuurt op gelijk welke manier altijd tegen de Vlaamse democratie. In 2014 haalde De Wever zelfs nog meer stemmen, een ongeziene 33 procent. Wat kregen we voor die gigantische electorale score terug? Vijf jaar communautaire stilstand! Het land terug op orde zetten dan maar? Nederland maakte toen gebruik van de lage rente om de staatschuld af te bouwen. De Wever zijn droomcoalitie moest 11 miljard minder rente betalen, maar bouwde nog eens 45 miljard extra staatsschuld op. Theo Franckens stoere tweets konden zijn falen niet verhullen. De grenzen stonden wagenwijd open stonden en ze lieten 100.000 asielzoekers binnen. We betaalden nog steeds de hoogste belastingen en kregen daar nog steeds de laagste pensioenen voor terug. Alleen moesten we daar van De Wever nog twee jaar langer voor werken. Zelfs met 33 procent voor De Wever veranderde er helemaal niets, net zoals bij Leterme en Verhofstadt. De kracht van verandering was… gewoon de ontgoocheling van meer van hetzelfde.

Waarom bestaat het cordon?

De Vlaamse democratie is het spiegelbeeld van de Waalse. Sinds de eerste verkiezing met het algemeen enkelvoudig stemrecht halen alle linkse partijen in Vlaanderen samen niet meer dan 25 tot 30 procent. Vlaanderen stemt fundamenteel centrumrechts. De staatsdragende liberale en christendemocratische systeempartijen zijn in dezelfde periode compleet geïmplodeerd. Ze vertegenwoordigden toen maar liefst twee op de drie Vlamingen, nu nog amper één op de vijf. Waar zijn die kiezers naartoe? Naar Vlaams-nationale partijen die ondertussen rond de absolute meerderheid staan. Vlaanderen stemt Vlaams. Vlaanderen stemt Vlaams en rechts. Dat is de reden waarom het cordon sanitaire in het leven geroepen is. Door het verdelen en uitsluiten van Vlaamse en rechtse stemmen, kan links aan de macht blijven en verandert er aan België, en dus aan de miljardendiefstal richting Wallonië en de massamigratie, helemaal niets. Elke keer De Wever de kans heeft om de perfide logica van dat anti-Vlaamse cordon te doorbreken, geeft hij niet thuis en daarmee dient hij het Belgisch systeem. Bij de lokale verkiezingen van 2018 waren er in een twintigtal gemeenten V-meerderheden. Overal verhinderde de partijtop van N-VA elke vereniging van Vlaamse en rechtse krachten. In zijn eigen stad Antwerpen bracht hij de socialisten zelfs terug aan de macht!

Lessen voor 2024

Wie Belgisch bestuurt, wordt in een moeras getrokken waar geen verandering mogelijk is. Dat is de les van Verhofstadt, Leterme en De Wever. Dat beleidsniveau zal zichzelf uiteindelijk opheffen zoals de unitaire partijen ophielden te bestaan in de jaren ’70. De Vlaamse en Waalse vleugels kwamen toen enkel nog apart bijeen, op het unitair bestuur daagden ze niet meer op. De Vlaamse democratie levert ons dus de instrumenten om het Belgisch kaartenhuisje gradueel te laten imploderen als er een assertieve Vlaamse regering tegenover staat. Dan kunnen we met een dialoog van gemeenschap tot gemeenschap tot de ordentelijke opdeling van België overgaan. Om dat te doen is een zelfbewust Vlaanderen nodig. Geen enkele partij haalt een absolute meerderheid. Er moeten dus altijd coalities gevormd worden. Daarvoor is een compromis nodig. Vlaams Belang heeft na de verkiezingen van 2019 maandenlang onderhandeld. Wij waren bereid tot een eerbaar en verdedigbaar compromis. Met wie kan de N-VA-kiezer het best het eigen N-VA-programma realiseren? Met Conner Rousseau, Egbert Lachaert, Kristof Calvo of met Tom Van Grieken? Maar De Wever weigerde de trado’s uiteen te spelen tegenover een Vlaams Front. Ook als men het niet helemaal eens is, Vlaams Belang is de sleutel om het slot op de Vlaamse democratie te ontgrendelen. Wij hebben goede voorstellen voor een sterker, veiliger en warmer Vlaanderen waarbij we onze mensen opnieuw op de eerste plaats kunnen zetten. Willen we nog eens gewoon meer van hetzelfde zoals alle voorgaande regeringen, of willen we eindelijk dat er naar onze mensen geluisterd wordt? Dat is de keuze die we hebben in 2024. It’s time for choosing inderdaad.