Tom Van Grieken: “Niet onze mensen, maar de overheid leeft boven haar stand”

Tom Van Grieken is de voorzitter van Vlaams Belang. In deze vrije tribune fileert hij de 1 meivoorstellen van de andere partijen en schuift hij zelf enkele alternatieven naar voren. “Hoe goedkoper de linkse slogan, hoe duurder de realiteit voor de gewone hardwerkende mensen wordt”, legt hij de vinger op de zere wonde.

De Waalse socialist Paul Magnette wil een basisinkomen van €1.000 per maand voor jongeren tussen 18 en 25 jaar. De Waalse liberaal Georges-Louis Bouchez van zijn kant wil die jongeren €25.000 schenken. Zonder voorwaarde, zonder tegenprestatie. Gratis en voor niets. Waalse socialist, of Waalse liberaal, op één mei spelen ze Sinterklaas, allemaal. Met het geld van een ander welteverstaan. En die ander, die woont in Vlaanderen. Een realiteit die de Vlaamse socialisten graag wegmoffelen. Dus gooide Conner Rousseau het over een andere boeg. Zijn Amerikaans voorbeeld, de extreemlinkse Alexandra Ocasio-Cortez, verscheen enige tijd geleden op de catwalk van een jetset-feestje in een designjurk waarop de slogan ‘tax the rich’ te lezen stond. Ze belandde er overal mee in de ‘boekskes’. Dat kon geen slechte boodschap zijn, moet Conner Rousseau gedacht hebben. En prompt had hij zijn 1 meiboodschap vast. Belast de rijken!

Maar wie zijn dat dan eigenlijk, die ‘rijken’? Dat moeten zonder twijfel de mensen zijn die het meest belastingen betalen. Zij die in de hoogste belastingschijf van 50% vallen dus. Een kleine groep die zodanig veel verdient, dat ze wel wat kunnen missen. Sterkste schouders, zwaarste lasten, nietwaar. Dat moeten wel heel erg rijke mensen zijn, zou men verwachten. Niets is echter minder waar. Van het moment dat u ongeveer €3.000 bruto per maand verdient, beschouwen de socialisten u als een ‘rijke’. Van elke euro die u daarboven verdient, gaat Vadertje Staat met de helft lopen. Dat is van toepassing op maar liefst 2/3 van alle mensen die voltijds werken. Maar blijkbaar is het nog niet genoeg. Die hardwerkende Vlamingen willen ze zelfs nog meer gaan belasten. Het toont de wereldvreemdheid aan van die jetsetsocialisten. 

Links-liberale champagne

Hoe goedkoper de linkse slogan, hoe duurder de realiteit voor de gewone hardwerkende mensen wordt. Het Vlaanderen dat elke dag vroeg opstaat om te gaan werken, gezinnen sticht, kinderen opvoedt en het beste van zichzelf geeft, heeft het helemaal niet zo breed als de jetsetsocialisten denken.

Het gemiddeld gezinsinkomen in Vlaanderen is €2.442. Veel mensen moeten keihard werken en spaarzaam zijn om de eindjes aan mekaar te knopen. Want hoewel dat een redelijk inkomen lijkt, zijn de huizenprijzen de voorbije jaren spectaculair gestegen, waardoor steeds meer mensen of een loodzware lening moeten aflossen, of torenhoge huur moeten betalen omdat een eigen woning onmogelijk geworden is. Daarbovenop zijn de laatste maanden de energieprijzen werkelijk geëxplodeerd. Gemiddeld betaalt een Vlaams gezin nu al €5.400 voor gas en elektriciteit, maar liefst €3.400 meer dan een jaar geleden! Met andere woorden, anderhalve maandinkomen is letterlijk in rook opgegaan. In veel Vlaamse huizen gaat de verwarming lager, wordt een extra trui aangetrokken, wast men zich aan de lavabo in plaats van een douche te nemen, en wacht men met een ongerust hart de facturen af.

In de media lezen we tegelijk berichten als zou de gemiddelde Belg €4.200 cash geld thuis bewaren. In de parallelle realiteit van de mediabubbel hebben die journalisten misschien duizenden euro’s in de kast van de trendy loft zitten, maar gewone hardwerkende Vlamingen kunnen enkel dromen van dat soort reserves. Een onverwachte tegenslag is dikwijls genoeg om kopje onder te gaan. Steeds meer werkende mensen moeten hun schaamte overwinnen en kloppen noodgedwongen bij het OCMW aan.

“Dit is helemaal geen Vivaldi-regering, maar een Titanic-regering waarbij ze voor zichzelf een reddingsloep proberen te versieren”

Maar in Wallonië en in de bubbel van de politieke elite is er geen vuiltje aan de lucht. Daar knallen de champagnekurken als nooit tevoren. Meyrem Kitir strooit honderden miljoenen over de hele wereld in het rond. 200 miljoen voor bomen in Congo, wie doet meer? Alexander De Croo! Die beloofde zelfs 800 miljoen voor Oekraïne. Niks mis met hulp aan de zwaar getroffen Oekraïners, maar wel dubbel zo veel als Frankrijk en twintig keer zo veel als Nederland. Het bleek uiteindelijk typische liberale bluf, maar zijn internationale reddingssloep zal ongetwijfeld duur betaald worden. Alexander speelt zijn rolletje als Europese staatsman namelijk met verve, maar wij scheuren dus ons broek voor 6,1 miljard in het EU-herstelfonds. Geld dat ze niet eens hebben, gooien ze langs alle deuren naar buiten.

België heeft een ronduit desastreus begrotingstekort. Van de hele Eurozone kan enkel Roemenië een nog slechter rapport voorleggen. Ze graven een put van tientallen miljarden extra staatsschuld voor onze kinderen en kleinkinderen. Natuurlijk is er de coronacrisis, en natuurlijk zorgt de vreselijke Russische agressieoorlog voor omstandigheden die onvoorzien zijn. Maar die zijn voor alle landen hetzelfde. Alleen bengelt België helemaal achteraan het peloton. Dit is helemaal geen Vivaldi-regering, maar een Titanic-regering waarbij ze voor zichzelf een reddingsloep proberen te versieren.

Er zijn er die beweren dat het niet anders kan. Of dat het allemaal geen nut heeft. Dat de politiek toch doet wat ze wil en geen rekening houdt met de mening van de kiezer. Het systeem rekent erop dat ze ons zodanig kunnen demoraliseren dat we zelfs geen hoop meer hebben op enige verandering en de schouders ophalen, eens diep zuchten, gedwee verder werken en ons laten uitpersen. Daar ben ik het niet mee eens. Tegenover die fataliteit verzet ik mij. Politiek gaat over keuzes maken. Hoeveel ze de kiezer ook negeren en proberen op te sluiten in ondemocratische cordons, uiteindelijk hebben ze onze burgers nog altijd de macht niet kunnen afnemen zelf te kiezen voor onze eigen toekomst. Willen wij Vlamingen meer van hetzelfde, of willen wij eens iets fundamenteel anders?

Het kan anders en beter, het kan Vlaams én sociaal!

Voor Vlaams Belang is het herstellen van de koopkracht van onze mensen, het beschermen van het concurrentievermogen van onze ondernemingen en het vrijwaren van ons spaargeld tegen ontsporende inflatie een absolute topprioriteit. Niet onze mensen, maar de overheid leeft boven zijn stand. 

We betalen niet te weinig, maar veel te veel belastingen op onze arbeid. Dat willen wij verlagen en zo de mensen €150 netto per maand geven uit hetzelfde bruto. De BTW op energie willen we permanent op 6%, want dat is geen luxe, maar een basisgoed. Aangezien energie de drijvende motor is achter de oplopende inflatie, kunnen we zo onze spaarboek en ons concurrentievermogen beschermen. Om in de toekomst niet opnieuw met hetzelfde probleem geconfronteerd te worden, kiezen wij voor de oprichting van een Vlaams energiebedrijf. Eigen Vlaamse energieproductie, door middel van hernieuwbare en nucleaire energie, moet ons onafhankelijk maken van het buitenland en onze Vlaamse natie de strategische sterkte geven om onze gezinnen en onze bedrijven te beschermen en te ondersteunen. 

Al deze voorstellen zijn haalbaar en betaalbaar. Als we andere politieke keuzes maken. Bespaar op het systeem met nutteloze instellingen als de Senaat of 6 overbodige ministers van volksgezondheid. Bespaar op de miljardentransfers naar bodemloze Waalse socialistische putten die nergens toe leiden. Bespaar op de migratiefactuur waar niemand om gevraagd heeft. Maar bespaar niet op onze mensen. Want onze mensen hebben het moeilijk. Onze mensen verdienen beter. Onze mensen moeten eindelijk op de eerste plaats komen.