Waarom Vivaldi (misschien) toch de rit volledig uitdoet

Is de PS uit op de val van de federale regering? De partij doet het in de peilingen niet zo goed, maar lijkt de jongste weken toch weer te blaken van zelfvertrouwen. Het heeft er misschien veel mee te maken dat de problemen bij sommige Vivaldi-partijen existentieel zijn geworden, terwijl de socialistische familie in de Kamer veruit de grootste zou worden als er vandaag verkiezingen gehouden zouden worden.

De meest recente peiling in Wallonië zet de PS op een verlies van meer dan drie procent, terwijl in Brussel vijf procent van de PS-kiezers verdwenen zijn. En niettegenstaande de socialisten de hete adem van de communisten in de nek voelen, zit men in het hoofdkwartier aan de Keizerslaan toch in een redelijk comfortabele situatie. De cd&v heeft af te rekenen met een existentiële crisis. In de groene familie houdt Ecolo stand, maar de moeilijkheden rond de voorzittersverkiezingen bij Groen zullen die partij nog voor een tijdje verlammen.

Ook bij de liberale familie houdt de Franstalige poot stand, terwijl aan Vlaamse zijde het ‘liberale vuur’ nog niet echt wil aanslaan. Het was nochtans de uitgesproken ambitie van Georges-Louis Bouchez om de liberale familie na de volgende verkiezingen de grootste in de Kamer te maken, maar in de plaats daarvan lijkt het er eerder op dat de socialisten hun voorsprong op de liberalen nog zullen kunnen vergroten. Met zo’n verkiezingsuitslag zou Paul Magnette niet eens de portefeuille van eerste minister hoeven op te eisen, maar hem gewoon zonder enige contestatie automatisch toebedeeld krijgen.

Verkiezingen uitlokken kost zetels

Zo snel mogelijk nieuwe verkiezingen dan maar? Toch niet. Het is niet omdat de socialisten de enige familie in Vivaldi zijn die geen vervroegde verkiezingen hoeven te vrezen, dat ze eerstdaags de regering gaan doen vallen. De stelling dat verkiezingen uitlokken zetels kost valt niet te verifiëren, omdat het wetenschappelijke experiment niet uit te voeren valt, waarbij we twee keren in precies dezelfde omstandigheden naar de stembus gaan, de ene keer omwille van de val van de regering door partij X, de andere keer door partij Y.

Toch houdt men in de Wetstraat (en dus ook aan de Keizerslaan) aan die wijsheid vast. Je wil immers niet dat een voorsprong in de peilingen in de stembus plots omgetoverd wordt tot een pijnlijk verlies. Daarom dat de PS de komende maanden haar eisen zal stellen en niet bereid zal zijn veel toegevingen te doen. Maar zelf zal ze de federale regering liever niet doen vallen als ze de schuld daarvoor niet ontegensprekelijk in de schoenen van een andere partij kan schuiven.

Groen en cd&v kwetsbaar

Zowel voor Groen (en dus ook Ecolo) als cd&v zouden vervroegde verkiezingen op korte termijn een kleine ramp zijn. Cd&v doet het op dit ogenblik bar slecht in de peilingen, maar kampt ook met zoveel interne problemen dat het zich het eerste half jaar gewoonweg niet georganiseerd zou krijgen om een verkiezingscampagne te voeren. Het enige voordeel dat die partij nog heeft, is dat ze ondanks alles met Sammy Mahdi wel nog over een kopman beschikt. Bij Groen zijn de peilingsresultaten al bij al zo slecht nog niet, maar gaat het met de voorzittersverkiezingen van kwaad naar erger. Het laatste wat we ervan vernomen hebben is dat het partijbestuur één van de vier kandidatenduo’s moest schrappen wegens “niet ernstig”.

Straks wordt alles beter

Het meest fascinerende aan de hele saga, zowel bij cd&v als bij Groen, maar eigenlijk ook bij Open Vld, is dat men in die partijen lijkt te geloven dat het over een half jaartje weer allemaal beter zal gaan. Laat Sammy Mahdi zijn ding maar eens doen bij de cd&v, geef een fris voorzittersduo bij Groen maar zijn kans en laat het ‘liberaal vuur’ van Egbert Lachaert maar eens goed oplaaien bij Open Vld, en je zal eens zien wat je zal krijgen bij elk van die drie partijen dit najaar. Om over 2023 nog maar te zwijgen, en de spetterende verkiezingsoverwinning in 2024.

Bij de PS denken ze waarschijnlijk net het omgekeerde, terwijl ze hopen dat een hardere houding in de federale regering de partij in Wallonië en Brussel weer uit het dal kan trekken. Ondertussen kan Conner Rousseau er in Vlaanderen voor Vooruit nog een paar procentjes bijdoen. Waarom zou je dan nu of in 2023 op basis van onbetrouwbare peilingen riskeren je virtuele winst kwijt te spelen, als aanstoker van vervroegde verkiezingen, als er bij de geplande verkiezingen in 2024 misschien wel een nog grotere winst inzit?