Het Hooggerechtshof heeft vrijdag Roe v. Wade vernietigd. Daardoor komt een einde aan de erkenning van een grondwettelijk recht op abortus. De afzonderlijke staten krijgen de bevoegdheid om de praktijk toe te staan, te beperken of helemaal te verbieden.
De uitspraak is het gevolg van de zaak Dobbs v. Jackson Women’s Health Organization. Die draaide om een wet in Mississippi die abortus na 15 weken zwangerschap verbood. De Republikeinse staat Mississippi vroeg het Hooggerechtshof om een uitspraak van een lagere rechtbank te vernietigen die het verbod op abortus na 15 weken tegenhield.
“We eindigen deze opinie waar we begonnen. Abortus stelt ons voor een diepgaande morele kwestie. De grondwet verbiedt de burgers van elke staat niet om abortus te reguleren of te verbieden. Roe en Casey hebben ons die bevoegdheid gegeven. We herroepen die beslissingen en geven die bevoegdheid terug aan de mensen en hun verkozen vertegenwoordigers”, schreef rechter Samuel Alito in het advies van het Hof.
Het advies komt er nadat een lek van een ontwerpadvies van februari, waarin Roe werd afgewezen, een nationaal debat veroorzaakte en pro-abortusactivisten aanzette tot protesten bij de huizen van de zes conservatieve rechters. Daarnaast werden sinds het uitlekken van de opinie tientallen pro-life zwangerschapscentra vernield, waren katholieke kerken het doelwit van protesten en onrust, en werd een verdachte aangeklaagd voor poging tot moord omdat hij zou hebben geprobeerd rechter Brett Kavanaugh te vermoorden.
Staten voorbereid
Ten minste 13 Republikeinse staten hebben al ’trigger laws’ aangenomen voor het geval Roe zou verdwijnen. Die waren gemaakt om onmiddellijk de toegang tot abortus te beperken wanneer het Hooggerechtshof deze beslissing nam. Georgia, Iowa, Ohio en South Carolina hebben allemaal wetten die abortussen na zes weken verbieden. Deze wetten zijn ongrondwettelijk verklaard, maar na de vernietiging van vandaag is dat niet meer zo evident.
Aan de andere kant zullen voorstanders van abortus moeten werken aan de codificatie van Roe of het instellen van lossere abortusbeperkingen door wetgeving op staatsniveau aan te nemen. New York heeft in 2018 een wetsvoorstel aangenomen om Roe te codificeren, en andere staten zullen dit voorbeeld naar verwachting volgen na de uitspraak van het Hooggerechtshof.
Opiniepeilingen hebben ook uitgewezen dat, hoewel meer dan zes op de tien geregistreerde kiezers vinden dat het hof Roe moet handhaven, de meerderheid van de Amerikanen voorstander is van enkele beperkingen op abortus.
Wat mij stoort is het complete voorbijgaan aan de ethische kwestie en de focus op het materiële. Het gaat volgens mij niet om een buik of het recht op zelfbeschikkingsrecht over eigen lichaam, maar wel om een mens in potentie. Laat onze aandacht ook daar eens naar uitgaan. Gooien we een ongeboren, misschien waardevol persoon op de vuilhoop omdat die zich op dit ogenblik ongelegen aankondigt? Niemand stelt zich de vraag nog. Ik had onlangs nog een zes uren durende gesprek met een moslimjongere (19 jaar) over religie en ethiek. Hij verwonderde zich er over dat we het leven van zware criminelen spaarden uit eerbied voor het leven, dus geen doodstraf, maar anderzijds wel geen probleem hadden met het vernietigen van onschuldig ongeboren leven. Een terechte opmerking vind ik. Ik wil geenszins afbreuk doen aan de gewetensstrijd van vrouwen die voor de keuze geplaatst worden om al dan niet hun kind te behouden. En ik heb er ook begrip voor dat er uiteindelijk gekozen wordt om dit niet te doen. Maar de nonchalance en vanzelfsprekendheid waarover hier gesproken wordt stoort me wél.
Goed zo, Pro-Vita , “de Rechten vd Ongeboren Mens” . Intentioneel een mede-menselijk wezen vermoorden heet “moord” volgens de traditionele moraal, ook al krijgt het niet de juridische qualifactie “moord” in een uitermate beperkt aantal landen op onze grote wijde wereld waar wel abortus toegelaten is.
“De Rechten vd Ongeboren Mens” hé !
Als het leven van de moeder in gevaar is en men moet kiezen tussen het leven van de moeder en het kind mag van mij zeker gekozen worden voor abortus alsook bij een duidelijke verkrachting kan ten zeerste overwogen worden een abortus uit te voeren, het moet verschrikkelijk zijn om in dergelijke omstandigheden 9 maanden met een kind in de buik rond te lopen en de geboorte ervan te moeten doorstaan …
Dat er voorbij gegaan wordt aan de ethische context, komt doordat in deze gepolariseerde tijden voornamelijk gesupporterd wordt voor de zijde waarmee men zich identificeert. Men trekt ten strijde tegen de ander vanuit een armoedig enkel frame. Net wat je zou doen als het oorlog was