Cedric De Keirsmaeker (15 oktober 1991) is een Belgisch kick- en thaibokser. In 2017 won hij de wereldtitel kickboksen in de categorie -75 kg. Afgelopen weekend nam hij het op tegen de Brit George Jarvis in het Engelse Crawely. De inzet was niets minder dan het wereldkampioenschap thaiboksen. De Keirsmaeker, die in Geel woont en bij Bulls Berlaar traint, verloor echter.
Ondanks een goede voorbereiding is het toch niet gelukt. Wat is er misgelopen?
“Ik heb de wedstrijd vooral verloren op fysiek. Mijn tegenstander traint professioneel, terwijl ik nog een voltijdse job heb, en dat voel je. Ook was het voor mij 7 jaar geleden dat ik nog op ‘full thai-regels’ heb gevochten. Terwijl mijn tegenstander enkel onder deze regels vecht. Ik vecht onder eender welke regels: kickboks, K1 en muay-thai.”
Hoe komt deze nederlaag mentaal aan?
“Hoe komt deze aan… Dat gaat wel, verliezen hoort eenmaal bij sporten. Je kan ze niet allemaal winnen. Al is het natuurlijk erg spijtig dat ik de titel niet mee naar huis kan nemen.”
Was je tegenstander goed, had jij een mindere dag of was het een combinatie van beide?
“Misschien combinatie van de twee. De verzuring nam over bij mij in de derde ronde. Terwijl in andere wedstrijden ik altijd de betere fysiek heb.”
Denk je dat je in de huidige omstandigheden je fysiek kan verbeteren en verzuring verminderen?
“Ik denk dat ik voor elke wedstrijd mezelf zo goed mogelijk voorbereid, dus ik kan me niet verwijten dat ik iets te weinig heb gedaan.”
Hoe traint u voor zo’n WK-wedstrijd? Is er een speciaal dieet, extra slaap? Is de training anders of is dat eerder beperkt?
“Voor elke wedstrijd moet je perfect in vorm zijn, want het blijft altijd ‘vechten’. De trainingen probeer ik altijd naar een piek te laten gaan qua intensiteit, zodat je de dag van de wedstrijd op je piekvermogen bent. Ja, je eet gezonde voeding zodat je niet te veel vetten eet, bovendien moet je ook zorgen dat je op het afgesproken gewicht staat de dag voor de wedstrijd.”
Had het anders kunnen lopen? Had je het gevoel dat je kon winnen?
“Neen, ik denk het niet. Als ik kon winnen was het op knock-out geweest en die heb ik proberen te maken, maar helaas…”
Neem je nu een pauze, of pik je de draad om te trainen weer gewoon op?
“Ik pik uiteraard gewoon de draad weer op om te trainen!”
Laat dit gevecht fysieke sporen na?
“De gebruikelijke kneuzingen op de scheen en arm, niets serieus. Na enkele weken is dit genezen.”
Hoe heeft u de coronaperiode doorstaan? Nooit gedacht aan stoppen?
“Ja, ik ben wel twee van mijn piekjaren kwijt. Ook is er aan het begin van de coronaperiode een wedstrijd tegen een bekende Amerikaan, Troy Jones, op het bekende evenement ‘GLORY’ in het water gevallen. Die wedstrijd, die gepland stond in Antwerpen, is er na corona ook niet meer gekomen. Dat zou een hele mooie wedstrijd geweest zijn voor mij. Voor de rest was de coronaperiode voor mij persoonlijk niet zo zwaar, want ik had net voordien een huis gekocht. Dat heb ik tijdens de coronaperiode kunnen verbouwen. Zo had ik geen schuldgevoel dat ik iets van mijn sportcarrière heb moeten laten om mijn huis te kunnen verbouwen. Aan stoppen heb ik nooit gedacht.”
Heeft u nog doelen in de (nabije of verre) toekomst?
“Echte doelen heb ik niet echt meer, gewoon mooie wedstrijden draaien, daar doen we het voor. Natuurlijk, nog eens een titel behalen is altijd mooi.”
Zijn er vechters die u inspireren of waarnaar u opkijkt?
“Peter Aerts en mijn trainer Filip Verlinden. Beiden zijn ze een grote inspiratie geweest voor mij als jonge knaap.”
Aerts omwille van zijn stijl als vechter dan, of als mens?
“Zijn vechtstijl. Bovendien heeft hij echt een rijkgevulde carrière, waardoor hij een levende legende is.”
En je zit dan ook al altijd bij dezelfde trainer?
“Filip en zijn vader Wim zijn mijn trainers. Wim is al sinds ik 13 was mijn trainer. Filip heeft pas later de rol van trainer op zich genomen aangezien hij vroeger zelf ook een drukke carrière had. Dus ik heb inderdaad altijd in dezelfde club getraind. Ik ben nooit veranderd.”