Stephan Parmentier (bron: KU Leuven)

Binnenland politiek

Professor KU Leuven: “Excuses leiden niet per se tot compensaties”

Wannes Neukermans

Het is geen wetmatigheid dat excuses voor wandaden in de voormalige kolonies de poort wagenwijd openen voor compensaties. Dat heeft professor Stephan Parmentier (KU Leuven) maandag verklaard in de bijzondere Kamercommissie die zich buigt over het Belgisch koloniaal verleden.

De commissie heeft maandag het luik ‘herstel’ aangevat, met een hoorzitting met verschillende experten. Het gaat om een heikel thema, omdat daarbij ook de vraag rijst naar herstelbetalingen. Meerderheidspartij Open VLD en oppositiepartijen N-VA en Vlaams Belang hebben zich daar al vierkant tegen verzet. Het was voor N-VA ook een reden om niet deel te nemen aan het bezoek aan de ex-kolonies met de commissie.

Restitutie als ideale vorm van herstel

Parmentier legde uit dat er vijf vormen van herstel bestaan. De “ideale” maar tegelijkertijd ook moeilijke vorm is de restitutie. Daarbij wordt teruggekeerd naar een situatie ex ante. Daarnaast is er de monetaire compensatie, maar ook de rehabilitatie, de genoegdoening en waarborgen dat de feiten zich niet herhalen.

De Leuvense professor kwam daarbij terug op de stelling dat excuses de poort zouden openen voor compensaties. Dat viel recent ook te horen naar aanleiding van het bezoek van de koning en de koningin aan Congo, waar het staatshoofd zijn “diepste spijt” uitsprak voor de wandaden in de kolonies. “Ik zou niet weten waar dat vandaan komt”, aldus Parmentier. Zich excuseren is volgens hem een vorm van herstel die op zichzelf kan staan.

Nog zo’n stelling is dat de Congolezen zelf geen vragende partij zouden zijn voor herstelbetalingen. Valérie Arnould van Advocaten Zonder Grenzen trok dat in twijfel. “Daar is geen consulatief proces aan vooraf gegaan. We weten niet wat de Congolezen, Burundezen en Rwandezen zeggen. We eigenen ons op die manier hun stem toe zonder te vragen wat ze willen”, aldus Arnould.

(Lees verder onder het artikel.)

https://redactie.palnws.be/2022/06/de-geldstromen-tussen-congo-en-belgie-doorgelicht/

Monetaire compensaties slechts deel van het verhaal

Professor Pierre d’Argent (UCL) merkte op dat die landen regeringen hebben die het volk vertegenwoordigen en dat er op die manier nog geen vraag tot herstel is gekomen. Zijn collega Parmentier waarschuwde ook niet naïef te zijn. Een bevraging onder slachtoffers betekent niet dat ze allemaal dezelfde richting zullen uitgaan.

Monetaire compensaties zijn volgens hem ook maar een beperkt onderdeel van de hele kwestie. Ervaringen in de Balkan leren trouwens dat geld niet het eerste aandachtspunt was van de slachtoffers, maar erkenning. “Wat niet belet dat monetaire compensaties soms nuttig kunnen zijn, bijvoorbeeld voor personen in zwaar armoedige situaties”, luidde het. Al mag volgens Parmentier ook niet uit het oog worden verloren dat er in vele landen nog steeds veel corruptie bestaat.

Herstel is in elk geval een proces van lange adem, dat niet in maanden of jaren te rekenen valt, aldus nog Parmentier. Er komen tal van juridische en maatschappelijke aspecten bij kijken, die een participatieve aanpak vergen. Het lijkt in elk geval moeilijk een jurische verantwoordelijkheid van België te bepalen – in de zin van het burgerlijk wetboek – voor zijn koloniaal verleden. De Verenigde Naties hebben pas in december 1960 de illegaliteit van het kolonialisme vastgelegd. Congo is in juni van datzelfde jaar onafhankelijk geworden, Rwanda en Burundi volgden in 1962.

Moeilijk vast te stellen

“Ik zeg vanzelfsprekend niet dat de koloniale administratie immuun is voor kritiek, maar vanuit het oogpunt van de stap naar de onafhankelijkheid, heeft België de kolonies niet abusievelijk behouden”, benadrukte d’Argent. Hetzelfde geldt voor misdaden tegen de menselijkheid, een concept dat na de Tweede Wereldoorlog het levenslicht zag. De enige periode waarin eventueel Belgische verantwoordelijkheid kan spelen, is die van de Congo Vrijstaat, die door Leopold II werd opgericht in 1885 en die eindigde in 1908. Onder dat regime werden tal van wandaden gepleegd, maar het blijft complexe materie: hoe stel je de schade vast, wie zijn vandaag de rechthebbenden, enzovoort?

William Schabas (Middlesex University, Londen) is het niet eens met die strikte interpretatie. “Het houdt geen rekening met het feit dat kolonialisme en slavenhandel gebaseerd zijn op rechtsregels die niet universeel zijn. Het zijn diegenen die slavenhandel bedreven die de wettigheid ervan hebben bepaald. Het heeft volgens mij geen zin te zeggen dat het enkele honderden jaren geleden legaal was omdat het enkele honderden jaren geleden heeft plaatsgevonden.”

https://redactie.palnws.be/2022/06/uw-mening-neen-de-vlaming-is-congo-niets-verschuldigd/

PAL Nieuwsbrief

schrijf je gratis in

Blijf op de hoogte met onze dagelijkse nieuwsbrief




Wannes Neukermans (1999) volgt de Vlaamse en nationale politiek op de voet, met een uitgesproken belangstelling voor communautaire thema's.

13 gedachten over “Professor KU Leuven: “Excuses leiden niet per se tot compensaties””

  1. De advocate van Artsen Zonder Grenzen: “We eigenen ons op die manier hun stem toe”. Het woord “toe-eigenen” is gevallen en men weet meteen dat de pleitbezorgers voor herstelbetalingen in de woke-hoek te vinden zijn, maar dit zal wel geen nieuws zijn.

  2. Sederd de onafhankelijkheid in 1960 schonk België 12 miljard euro aan ontwikkelingshulp. De geldstroom van Congo-Vrijstaat naar België bedroeg ca. 192 miljoen euro. We schonken ondertussen meer dan zestig keer dat bedrag. Wat is daarmee gebeurd ?

  3. Het Congolese werk werd gedaan door Belgische tweederangsburgers. Vlamingen die maximaal tot het lagere middenkader mochten behoren en gedwongen waren Frans te spreken. De technici die de haven van Matadi draaiende hielden, de aannemers die de scholen en ziekenhuizen bouwden, de religieuzen die Congo een van de beste gezondheidssystemen en de hoogste alfabetiseringsgraad van Afrika gaven. Alle hogere kaders waren Franstalig. Het waren zij en het Hof die met de centen gingen lopen. In 1960 ontketende zich, opgehitst door communistische agitatoren, een orgie van plunderingen, brandstichtingen, verkrachtingen en moorden. Wat in vijftig jaar was opgebouwd werd in korte tijd verwoest. In 1965 kwam Kolonel Mobutu aan de macht. Hij en zijn opvolgers roofden nog meer dan alles en iedereen voor hen.

  4. Alle bezittingen van iedereen met een rode en groene partijkaart aanslaan, verkopen en de opbrengst doneren aan de Congo. Zo kan extreem links eindelijk verlost worden van de ondraaglijke last die het koloniale verleden, uitsluitend voor hen, nog steeds is. Als ze dan toch zonodig moeten kunnen kruipen door het slijk, laat ze dan toch gewoon kruipen door het slijk. Enig aandachtspunt is dat niemand die niet persoonlijk verantwoordelijk is voor misdaden uit het verleden als dader wordt aanschouwd of moet opdraaien voor de massochistische waanzin en zelfhaat van extreem links.

  5. Respect voor de Belgische kolonialen die bijgedragen hebben tot de economische ontwikkeling, de gezondheidszorg, het onderwijs, tewerkstelling, ambtenarij etc. van de Congolezen in Belgisch Congo. Zij die kritiek leveren zijn dikwijls lieden die hun land en volksgenoten in de steek lieten om in Europa te parasiteren.

  6. Die professor Stephan Parmentier, die heeft nog van dat echt, gezond boerenverstand. Dat is vandaag zeldzaam geworden. Hij zegt het nog heel voorzichtig. Ik zou daar straffere woorden voor gebruiken.

  7. Gaan we in de toekomst dan aan elk land “een vraag tot herstel” indienen met financiële compensatie? Wij Belgen bv aan de Duitsers in 20ste eeuw, aan de Nederlanders en de Fransen in de 18 en 19de eeuw, aan de Spanjaarden in de 16 eeuw, aan de Noren in de 11de eeuw (Noormannen)…aan de Italianen (Romeinen) tijdens de eerste eeuw? Misschien moeten de Egyptenaren herstelbetalingen overmaken aan Congo, immers zwarte slaven bouwden de piramiden en dus met misschien Congolezen. Als het om het geld te doen is, dan weten we wel dat deze “herstelbetalingen” de gewone burgers niet ten goede zal komen, dus zwijg stil in alle talen. Een excuses voor wat bepaalde mensen van een bepaald land in een bepaalde tijd elkaar hebben aangedaan is meer dan voldoende. …………..Maar misschien moeten wij eens nadenken herstelbetalingen te eisen van de landen die de terroristen van 16 maart 2016 leverden…of is weer eens niet politiek correct?

  8. Waarom “excuses”, uit voze Oikofobie-reflex ? Blanke missionarissen , nonnen en kolonisten brachten toch “Europese Beschaving” naar de negers van de Congo ; stenen gebouwen, verharde wegen, ziekenzorg met hospitalen, onderwijs met scholen, optimalisatie van de landbouw door afgestudeerden der Koloniale Hogeschool Antwerpen, intervenieerden bij spoedige stammentwisten etc; etc. etc…..Zouden wij ons dan toch moeten excuseren voor het flagrante , bloederig anti-blank racistisch geweld op kolonialen dat gepleegd werd door een minderheid van dolle negers rondom de “Indépendance” periode van 1960 ? Foert !

  9. Excuses voor een racistisch (anti-blank) terrorist (Patrice Lumumba)? Zijn executie werd niet beslist op Belgisch regeringsniveau. Die speelden hoogstens een passieve rol. Luidens Wikipedia waren Congolese regeringsleden, en de CIA ook betrokken in het complot; niet in het minst omdat Lumumba Congo in de invloedsfeer van de Sovjet-Unie wilde loodsen. Stel u voor, in volle koude oorlog. Dus werd ene Mobutu gelast met de aanhouding van Lumumba en die leverde hem uit aan de Katangese autoriteiten.
    Mobutu voerde ter verklaring aan dat Lumumba terecht zou staan voor ophitsing van het leger tot rebellie en andere misdaden. De excuses van onze huidige premier A. Decroo (OVLD)zijn bijgevolg ongepast tov alle slachtoffers, vermoord en/of verkracht, bestolen van hun bezittingen, geruïneerd tijdens de ambtsperiode van Patrice Lumumba.

Plaats een reactie

Delen