Spektakelrijk WK powerliften in Zuid-Afrika

Het wereldkampioenschap powerliften in Zuid-Afrika zit erop. Deelnemers en kijkers hebben veel om tevreden over te zijn. Ook onze jongens en meisjes deden het goed.

Deze kampioenschappen kenden een jubileumeditie. Het eerste toernooi vond namelijk 50 jaar geleden plaats, toen in Harrisburg in de VS. De overgrote meerderheid van de deelnemers was Amerikaan. De sport is echter wereldwijd helemaal doorgebroken. Nu waren er maar 8 Amerikanen op 124 bij de mannen. En even opvallend voor de buitenstaanders: bij de vrouwen deden er 109 mee, onder wie ook 8 Amerikanen. Dat toont aan hoe internationaal de sport is geworden. Het was dan ook niet voor niets dat u het hele toernooi kon volgen via de website van de Olympische Spelen. Het betekent ook dat er veel gegadigden zijn om te winnen en dat talent uit alle hoeken van de wereld zich richt op deze steeds populairdere sport.

Vol records

U kan dan ook al raden dat het niveau bijgevolg ook de hoogte inschiet. Heel wat powerlifters braken of evenaarden ook hun eigen persoonlijke records. De sport bestaat uit het heffen van gewichten in drie categorieën. Dat moet gebeuren in de juiste beweging, volgens de regels van de kunst. Het zijn telkens ‘compound oefeningen’ waarbij je meerdere gewrichten en spiergroepen nodig hebt om ze uit te voeren.

Onze landgenoten

Het is dan ook interessant om eens te kijken hoe goed onze landgenoten het deden. Bij de dames waren er twee, bij de heren vier.

De eerste die we tegenkomen is Gentenaar Elias De Buck. Hij deed mee aan de categorie 83 kg. Zijn 15^e plek lijkt op het eerste gezicht niet bijzonder indrukwekkend, maar als we wat naderbij kijken, zien we dat hij in elke categorie zijn persoonlijke records heeft gebroken. Hij was dus op de afspraak en kende een uitstekend toernooi.

Vervolgens vinden we Rob Esselens bij de 93 kg. We interviewden hem na de wedstrijd met PAL SPORT en ook hij was in de wolken. Esselens brak twee persoonlijke records en evenaarde een Belgisch record. Dat deed hij na gekampt te hebben met een vervelende schouderblessure. Dus ook hier alleen maar blijdschap.

Daarna komen we Olivier Vervalle tegen: 5^e in de categorie 120 kg. Op zich al een knappe prestatie. Ook hij haalde twee persoonlijke records en landde 1 kg onder een derde, omdat hij probeerde te verbeteren met 9 kg. Indien dat was gelukt, was hij geëindigd op een zucht van het podium. En het lag niet aan zijn kracht, maar aan zijn grip. Hij mag dus hopen voor de toekomst.

Ten slotte is er Steve Ringoot die bij de mannen meer dan 120 kg eindigde op een bijzonder knappe 4^e plek. Bovendien had hij ook wat pech, want de jury was toch bij bijzonder streng tegenover hem, waardoor hij zich toch wat tekort gedaan kan voelen.

Dames

Bij de vrouwen deed Lalime Sahyuri het verdienstelijk. Ze haalde een mooie 11^e plek in de categorie 63 kg en verbrak haar record bij het squatten. Voor de rest was ze dichtbij of probeerde ze net beter te doen dan haar andere records. Interessant detail: de sterke dame is ook overtuigd veganist.

Ten slotte was er ook nog Muluh Kyen Sonita. Ze woog het minst van allemaal in de categorie 84+ kg, maar mag tevreden zijn met haar 6^e plaats. Haar squat en deadlifts waren persoonlijke records. In het bankdrukken probeerde ze zelfs nog beter te doen. Bij de deadlift slaagde ze net niet in het verbreken van haar record van 252,5 kg. Ze haalde in die categorie wel een knappe 3^e plaats.

Na de wedstrijden konden we enkele mensen interviewen, onder wie een Franse wereldkampioene, en iedereen klonk even lovend over het evenement in Zuid-Afrika. Iets waar we hen alleen maar in kunnen bijtreden.