Er wordt momenteel de spot gedreven met de Universiteit van York, nadat die het nodig vond om studenten archeologie te waarschuwen voor mogelijke beelden van menselijke resten die ze in de lessen zouden kunnen zien. “Overdreven betutteling”, klinkt het bij de studenten.
De Universiteit van York heeft een opvallende waarschuwing geplaatst in haar lessenpakket archeologie. Studenten die zich zouden willen inschrijven voor de lessen ‘communicatieve archeologie’ wordt aangeraden om dat met de nodige voorzichtigheid te doen, omdat ze zouden kunnen geconfronteerd worden met beelden van lichamelijke overschotten.
De desbetreffende module wordt omschreven als “een pakket dat de studenten zal begeleiden door de geschiedenis van visuele interpretaties en de verspreiding daarvan binnen de archeologie”. Zo zou er bijzondere aandacht besteed worden aan illustraties, fotografie, het maken van kaarten en digitale archeologie. “Studenten zullen kritisch leren omgaan met de voorstelling van archeologie en hoe ze hun eigen visuele media kunnen samenstellen”, wordt er besloten. Onderaan de pagina wordt nog een waarschuwing meegegeven: “Deze module kan af en toe beelden of videos van menselijk resten tonen.”
Brits parlementslid Andrew Bridgen, die zich al vaker uitgesproken heeft tegen de betutteling van studenten, spreekt van een absurde waarschuwing. “Als studenten archeologie er niet tegen kunnen dat ze geconfronteerd worden met menselijke resten hadden ze misschien voor een andere loopbaan moeten kiezen”, klinkt het.
Opmerkelijke waarschuwingen
Het is niet voor het eerst dat de spot wordt gedreven met universiteiten in het Verenigd Koninkrijk omdat ze waarschuwingen plaatsen bij lesmateriaal. Zo waarschuwde de Universiteit van Chester haar studenten die het eerste boek van Harry Potter moesten lezen dat “er moeilijke conversaties in staan omtrent seksualiteit, gender, ras, identiteit en klasse”. Daarnaast werd er gesteld dat studenten steeds de professor aan mochten spreken wanneer ze het moeilijk hadden met zaken die in het boek ter sprake kwamen. “Dit zal door de lesgever met respect en discretie worden behandeld. Aarzel dus niet om de lesgever attent te maken op je gevoelens”, klonk het toen.
ze moeten de lange’ teentjes en gevoelige oortjes een oogjes toch beschermen zeker. huphup allemaal vlug in je safe-space, de echte wereld is op komst
Ik weet niet wat ik het ergste moet vinden, de betutteling of het feit dat ze volwassen studenten sprookjesboekjen voor kinderen laten lezen. Mocht een van onze Vlaamse buitengewoon hoogleraren dit lezen, ik het nog een oud exemplaar van Pluk van de Petteflet liggen, ik stel het graag ter beschikking als pedagogisch materiaal.
Archeologie moet voorbehouden blijven aan zieltjes die tegen een stootje kunnen, aan ‘laaikepoepers’ dus.
Hondendrollen op straat kan men voorzien van waarschuwingsbordjes: “dit product kan etensresten bevatten”.
Aan studenten literatuur beveel ik de de strips aan van Popeye the Sailorman, wiens daden en woorden tere woketjes de kast en hoger zullen opjagen. De prof zal met zalfpotjes klaar staan om hen op te vangen.
Hamer gekocht, stond op: Pas op, u kan zich hiermee bezeren. Nieuwe kraan in de keuken laten plaatsen, stond op: Pas op, bij gebruik van warm water kan u brandwonden oplopen. Toen ik dienst nam in het leger stond op mijn contract dat ik moest tekenen voor mijn opleiding: Pas op: Bij het uitbreken van een oorlog kan u gedood worden.
de studenten beginnen langs hun kant meer en meer te procederen, dus dekt iedereen zich in, het is een imitatie van Amerika, die procederen voor miljoenen als ze hun hond drogen in de microgolfoven en niet verwittigd werden dat dat niet kan en het zotte is dat ze die nog krijgen ook, omdat de advocaten op commissie werken. Dit geval is nogal dom, menselijke resten horen bij archeologie, je gaat studenten geneeskunde toch ook niet verwittigen voor beelden van organen.
Het lijkt verkleutering en nogal bizar om die vermelding te moeten maken tegenover de Games-Of-Thrones generatie. Maar wat er werkelijk aan ten gronde ligt is dat universiteiten en bedrijven zich willen indekken tegen de oprukkende mars van absurde rechtszaken en processen. Of eerder de soms absurde uitkomst van die rechtzaken. Daar wringt het schoentje.