Het Klein Kasteeltje in Brussel gaat vanaf vrijdag weer open voor asielzoekers, zo heeft de staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Nicole de Moor, donderdagavond in “Terzake” gezegd. Ze voegde er aan toe dat er extra agenten van de lokale en federale politie worden ingezet om de orde rond het aanmeldcentrum te handhaven.
Het asielcentrum aan het kanaal en de kleine ring van Brussel bleef donderdag dicht voor nieuwe asielzoekers, nadat er chaos was ontstaan door een verplaatsing van de nadarhekken. De Brusselse politie had ze verplaatst, na klachten van buurtbewoners over overlast. Veel asielzoekers slapen er op straat in afwachting dat ze het gebouw binnen mogen om asiel aan te vragen.
Grote instroom
De Moor herhaalde in Terzake dat de instroom van kandidaat-vluchtelingen momenteel groot is, ook in de buurlanden, en dat al verscheidene maatregelen genomen zijn om de mensen onderdak te geven. Er is extra opvang geopend en er komt nog opvangcapaciteit bij, aldus de staatssecretaris.
Ze bevestigde daarnaast dat sinds maart minder Afghanen als vluchteling erkend worden dan kort na de machtsovername door de taliban in Afghanistan, maar benadrukte dat elk aanvraag individueel en grondig behandeld wordt en dat niet lichtzinnig omgesprongen wordt met de asielaanvragen.
Gans België is een asielcentrum want een land zonder grenzen.
De uitdrukking “omvolking” klinkt te negatief volgens onze grenzeloos geïnspireerde medeburgers, misschien is het woord “overlopen worden” aanvaardbaarder.
De Moor had het op de radio ook nog over haar drastische aanpak van afgewezen asielzoekers: ” wanneer ze een bevelschrift krijgen om het land te verlaten worden ze verondersteld het land te verlaten “….
Spijtig.
De roma familie uit Servie die stonden aan te schuiven met een sliert koters vatte het in Terzake mooi samen:”Wij komen naar hier omdat men goed zorgt voor de armen en wij hier een huis krijgen”
Mw. De Moor is al even leugenachtig als haar voorgangers. Het is een feit dat België één van de gunstigste opvangvergoedingen/sociale zekerheid levert waar “asielzoekers” in de nabuurlanden geen beroep op kunnen doen. Daarom dat er hier proportioneel meer van die mensen terecht komen. Bovendien is de terugkeerpolitiek een lachertje, zelfs als ze op het vliegtuig gezet worden (mèt een terugkeervergoeding) staan ze in de kortste keren weer aan onze wijd open voordeur. Ook de NGO’s spelen een vals spel door die asielzoekers de achterpoortjes van de regelgeving in de hand te spelen om hun “Pro Deo” advocaten door de Belastingbetaler geld te laten opstrijken. De partij die daaraan een eind maakt, verdient meer dan een pluim op haar hoed.