De partijpolitieke recuperatie van de Antwerpse drugsoorlog

De vele aanslagen in het Antwerpse drugsmilieu hebben blijkbaar tal van politici uit hun zomerslaap gehaald. Het leidde tot een klassieke profileringsdrang waarbij sommigen echt wel de pedalen kwijtraakten. Al speelde elkeen hier vooral gewoon zijn rol.

Dat er in de tweede helft van augustus geen dag voorbij ging of één of andere woning, handelspand of neprestaurant in de Scheldestad werd het slachtoffer van een schietpartij of bomaanslag, heeft dus een aantal politici wakker geschud. Plots had iedereen zijn mening over de manier waarop de drugsoorlog in Antwerpen moest worden aangepakt. Er zijn nochtans al artikels en zelfs boeken volgeschreven over de moeilijke manier waarop men zo’n fenomeen onder controle wil krijgen. Er zijn de drugsbaronnen die veilig in Dubai zitten, er zijn de kleine garnalen zoals dealers en dokwerkers in de haven die even wegkijken, er zijn de steeds driestere figuren in de drugsketen en er zijn de eindgebruikers. Bij cocaïne gaat het vaak om een elitair publiek. Dat mag ook eens worden gezegd.

Zielige politici

Deze kanker bestrijden is niet eenvoudig, maar sommige politici zijn dus van mening dat het wel kan en gebruiken de toestand om zich op een tamelijk zielige manier te profileren. Het is federaal minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (cd&v) die eigenlijk als eerste door de mand viel. Tijdens een tv-optreden op VTM kwam ze niet verder dan wat gewauwel en het obligaat afratelen van nietszeggende persberichten. Is dit de politica die in 2024 de cd&v in Antwerpen uit het slop moet halen? Veel succes dan. La Verlinden kwam uitleggen dat de drugsmaffia enkel op een efficiënte manier kan worden bestreden indien er op alle niveaus wordt samengewerkt. Ze zei dit met zo’n ernstige blik dat een mens zou denken dat ze ervan overtuigd is het warm water te hebben uitgevonden. Terwijl ze dus niet verder kwam dat een aantal belachelijke clichés en evidenties die door een robot worden gedebiteerd.

De Wever speelt gewoon zijn rol als oppositieleider en wil geen cadeaus geven aan de Vivaldisten

Bart De Wever speelt zijn rol

De cd&v dacht wellicht op een tamelijk doorzichtige manier Antwerps burgemeester Bart De Wever in een moeilijk parket te brengen. Op het ‘Schoon Verdiep’ is immers steevast hetzelfde verhaal te horen: de federale overheid wil geen geld extra vrijmaken voor het bestrijden van de drugscriminaliteit. Andere partijen beschouwen dat als een flauw politiek spel van De Wever die dan zijn petje van partijvoorzitter opzet en dat doet om de federale regering in een moeilijk parket te brengen.

Maar De Wever speelt hier gewoon zijn rol als oppositieleider en wil geen cadeaus geven aan de Vivaldisten. De repliek dat De Wever zelf verantwoordelijk is voor het gebrek aan middelen voor politie klinkt trouwens hol. De vele besparingen in dit domein dateren niet van de Zweedse coalitie, maar wel van vroeger toen zeker de socialistische partijen het binnenlandse veiligheidsapparaat graag lieten afbouwen ten voordele van extra middelen voor de sociale zekerheid. En dat de politiediensten efficiënter zouden werken na de grote hervorming en het verdwijnen van de rijkswacht na 1998, klopt niet, wat ondertussen duidelijk is.

De relatieve stilte bij Groen en Vooruit

Over de linkerzijde gesproken: het is opvallend hoezeer Vlaamse socialisten en zeker groenen zich hier op de vlakte hebben gehouden. Akkoord, er was kritiek van de socialisten in het Antwerpse stadsbestuur, maar die was zeer mild. Men wil de N-VA om partijpolitieke redenen niet bruuskeren. De Wever en co blijven de bevoorrechte coalitiepartner voor de Vlaamse socialisten. Indien er echt een aanval op de burgemeester zou worden ingezet, dan zou die gekomen zijn van voorzitter Conner Rousseau zelf. Maar die wou zo’n negatief signaal niet geven.

Aan de andere kant zou je kunnen denken dat de groenen in Antwerpen volledig los gaan en hun kritiek op het drugsbeleid in ’t Stad niet sparen. Er kwam de obligate kritiek, maar blijkbaar is dat niet de prioriteit van de groenen. Dat is begrijpelijk. Die zitten in deze situatie wat gewrongen. Uiteraard wil ook Groen dat er een einde komt aan de drugscriminaliteit. Maar hun oplossing situeert zich op een ander domein: het legaliseren van verdovende middelen, wat prijsdalingen tot gevolg zal hebben en het verdienmodel van de maffia aantast. Mooi in theorie, maar de uitwassen in gedooglanden als Nederland hebben ondertussen aangetoond dat het niet zo simpel is. Vandaar dat Groen liever stilletjes blijft.

De Wever krijgt nu een koekje van eigen deeg, zeggen de Franstalige socialisten, want zijn stad is een drugshol

De PS wil de Antwerpse haven gewoon kapot

Anders op de linkerflank van het politieke spectrum is het leedvermaak bij Franstalige politici en dan vooral van de socialistische PS. Want de N-VA zit vaak kritiek te uiten op het malgoverno in Brussel, maar zie, De Wever krijgt nu een koekje van eigen deeg, zeggen de Franstalige socialisten, want zijn stad is een drugshol. En ook wordt schamper gesteld: als het in Brussel verkeerd loopt, is het de schuld van het gewest, in Antwerpen is het het federale niveau dat de boter heeft gegeten.

De zwaarste kritiek kwam ook uit Brussel. PS-kamerfractievoorzitter Ahmed Laaouej zette de aanval in op de Antwerpse haven. Hij is van oordeel dat werkelijk alle containers die de haven binnenkomen, moeten worden gescand, en niet slechts een deel ervan of een steekproef. Dat dit duizenden extra veiligheidsmensen vereist, miljoenen euro’s aan investeringen en in de praktijk economisch en logistiek niet haalbaar is, kan hem niet schelen. Op Twitter haalde Laaoej zwaar uit: slechts één op 42 containers wordt gecontroleerd. “Om de lobby’s van de haven terwille te zijn”, stelt hij. “Men moet ze wandelen sturen.” In de praktijk pleit deze Nederlandsonkundige socialist dus voor het doen doodbloeden van de haven, de economische long van het land.